ELDERS - In deze Afrika-aflevering aandacht voor de Moulin-Fourniers, een behoorlijke geweldsoprisping in Noord-Nigeria en het overlijden van een vrouw die niet dood leek te kunnen.
Blij, opgelucht en bebaard. Zo bevestigde vader Moulin-Fournier afgelopen vrijdag zijn vrijlating (en die van zijn vrouw, kinderen en broer) aan de Franse president Hollande. Over het lot van de familie die sinds 19 februari door Boko Haram-rebellen werd vastgehouden in het noorden van Kameroen, werd sinds hun gevangenneming angstig gespeculeerd en de afgelopen weken in het geheim gediscussieerd. Het wachten is nu op nieuws rond het hoe en waarom van de sissende afloop.
Im Norden nichts neues voor Nigeria, want datzelfde Boko Haram richtte op de dag van de vrijlating een bloedbad aan in de vissersstad Baga. De bommen en granaten van de moslimextremisten kostten liefst 185 mensen het leven; burgers werden tijdens de aanval – die oorspronkelijk tegen het leger gericht was – gebruikt als menselijk schild. Wat kan ik er verder over zeggen? Niets. Dat het verschrikkelijk is, ja.
Ten slotte: natuurlijk kan ik het hebben over de aankomende(?) verkiezingen in Zimbabwe – en de dinosaurus die zijn onderdanen toespreekt – maar in die poppenkast heb ik nu even helemaal geen zin. Wat hier in Tanzania de afgelopen anderhalve week nu écht het nieuws heeft gedomineerd, is de dood van Bi Kidude. Wie? Bi Kidude, een zang- en paradijsvogel van Zanzibar die bij leven al een taarab-legende was, in de jaren twintig begon met optreden en alles bij elkaar meer dan een eeuw leefde. Easy listening vindt u taarab wellicht bepaald niet, maar bedenk dat deze gezongen Swahili-poëzie in Oost-Afrika mannen, vrouwen en misschien ook kinderen tot tranen toe roert. Ik was bij het laatste live-optreden van de oude Bi – over wie een prachtige documentaire gemaakt is – en voelde me volmaakt gelukkig toen die honderd miljoen rimpels even naar me leken te glimlachen.
Reacties (5)
Dit soort verhalen doen me denken aan die van Edel over Turkije.
Het is vast waar wat er staat, maar er is geen enkele achtergrond.
Waarom gaat het zo, hoe is het zo gekomen ?
Het huidige Turkije stamt uit succesvol verzet tegen imperialistische politiek van met name Groot Brittannië en Frankrijk, er was geen Turkije geweest als Sèvres van 1921, 1922 was doorgegaan.
In grote delen van Afrika is het landschap ongeschikt voor guerrilla oorlogen, ook ontbreekt in de meeste delen van Afrika de ervaring met grote oorlogen die vanuit het Ottomaanse rijk wel in Turkije bestond.
Ik zie Afrika als een gebied waar het westerse kolonialisme alle politieke structuren vernietigde, en daarna in het teken van menslievendheid, einde kolonialisme, aan z’n lot overliet.
Tegelijk niet aan z’n lot overliet, we zien dat aan de recente Franse ingreep in Mali.
Wat wij vernietigden staat bijvoorbeeld beschreven in Jan Vansina, ‘Kingdoms of the savanna, A history of Central African states until the European occupation’, London 1966.
En:
‘The archaeology of Africa, Food, Metals and Towns’, ed. Shaw, Sinclair, Andah and Okpoko, London and New York 1993
Dank voor je verhaal over Bi Kidude! We horen hier te weinig over dit soort grootheden.
@1:
Door op plus te klikken, ik deed daar nooit iets mee, is nu min één veranderd in nul rood.
Wat zou de bedoeling van dit gedoe zijn ?
@3:
Het is nu nul groen !
En nu?