die 9 seconden, ik meen me een theorie te herinneren dat als ie geen wapperend staartje (luchtweerstand) had gehad hij op die laatste rit wel op tijd ws gefinished.
#3
Samson
Als-ie geen wapperend staartje had gehad, was hij niet eens in de buurt gekomen.
#4
Bismarck
@2: Het zal eerder aan de fiets gelegen hebben. Lemond kwam destijds met de innovatie van het trialonstuur (en aerodynamische helm), terwijl Fignon nog met ossekopstuur reed (geluid even uitzetten).
Ik zie Lemond en Fignon nóg traag ogend die bergen opklimmen, met van die krankzinnig grote verzetten. Tjokvol amfetaminen en anabolen. En die Fignon maar spugen naar de camera’s en fulmineren tegen alles wat na de finisch voor z’n voeten liep…zo’n typische Parisien weettuwel, zo’n onmogelijk frans loeder.
Nou, en toen heeft de schoonvader van Lemond hem een schot hagel in z’n donder geschoten…
I agree. Altijd een irritante eikel geweest, nòg een graadje erger dan Hinault, al kon hij niet aan de meester Virenque tippen.
Bestaat ergens een filmpje waarin ie rochelt naar de camera. Maar als je de Fransen kent is dat niet zo erg. Hoe erger het lijkt, hoe meer het spel is. Hier is het spelen over.
Kijk tot het eind van het filmpje.
#12
Yevgeny Podorkin
De gróótste patrons in en buiten de koers: Hinault, Fignon enz., op een gegeven moment was álles iedereen de hele wereld tegen hen. En vooral “Mwah pff” Merckx: de verongelijktheid zelve. Na carrière echter de goedlachse Bourgondiër al zijn knechten in zijn fietsenzaak, ziet met halve snik zoon Axel een rit in de giro winnen. Hele aimabele mensen geworden verder, gevoelig ook.
Dan de binnenvettende Zoetemelken de wieltjeszuigers (zie het portret van Wilfried de Jong). Die dodelijke stilte vlak voor het afknallen der gemsbokken daar in die benevelde Alpen. Een kobolt met flaporen. Rechtstreeks weggelopen uit een film van Fellini, Joop. Of Johan van de Velde, l’uomo di Gavia, landbouwmachines stelend voor zijn amfetamineverslaving, tot de Heer in zijn leven kwam….rare snuiters unlimited.
Goed Crachat, de terminale kanker het wegkwijnen doet sowieso wat met élke inwendige mens. Alles wat ervoor en erna gebeurde is vergeten alle weerstand is zinloos. In de put met ganzenborden op de dobbelsteen ontbreekt de 6, eeuwig schaak…
En De Dood is nog lang.
*piepte Joop*
#13
Bismarck
@12: Die Giro-etappe van Axel was ook wel legendarisch. In de afdaling een bocht gemist, de fiets uit de afgrond gevist, terug naar de kopgroep gereden, dan wegdemarreren en alleen aankomen. Dat heb ik zelfs de grootheden nooit zien doen.
Reacties (14)
Nooit verloor iemand mooier een Tour de France dan Fignon in 1989. Alleen dat al maakte hem een groots renner.
die 9 seconden, ik meen me een theorie te herinneren dat als ie geen wapperend staartje (luchtweerstand) had gehad hij op die laatste rit wel op tijd ws gefinished.
Als-ie geen wapperend staartje had gehad, was hij niet eens in de buurt gekomen.
@2: Het zal eerder aan de fiets gelegen hebben. Lemond kwam destijds met de innovatie van het trialonstuur (en aerodynamische helm), terwijl Fignon nog met ossekopstuur reed (geluid even uitzetten).
RIP, en van de doden niets dan goeds, ook al waren ze niet altijd zo sympa. En: http://programmas.canvas.be/belga-sport/belga-sport-greg-lemond-2/
http://www.demorgen.be/dm/nl/1001/Wielrennen/article/detail/1054356/2010/01/14/Fignon-Geen-zin-om-te-sterven-maar-wat-kan-ik-doen.dhtml
[dick] Laurent Is Dead, dus eigenlijk.
James Brown is still alive!
Ariël Sharon has not decided, as yet
Ik zie Lemond en Fignon nóg traag ogend die bergen opklimmen, met van die krankzinnig grote verzetten. Tjokvol amfetaminen en anabolen. En die Fignon maar spugen naar de camera’s en fulmineren tegen alles wat na de finisch voor z’n voeten liep…zo’n typische Parisien weettuwel, zo’n onmogelijk frans loeder.
Nou, en toen heeft de schoonvader van Lemond hem een schot hagel in z’n donder geschoten…
I agree. Altijd een irritante eikel geweest, nòg een graadje erger dan Hinault, al kon hij niet aan de meester Virenque tippen.
Bestaat ergens een filmpje waarin ie rochelt naar de camera. Maar als je de Fransen kent is dat niet zo erg. Hoe erger het lijkt, hoe meer het spel is.
Hier is het spelen over.
Kijk tot het eind van het filmpje.
De gróótste patrons in en buiten de koers: Hinault, Fignon enz., op een gegeven moment was álles iedereen de hele wereld tegen hen. En vooral “Mwah pff” Merckx: de verongelijktheid zelve. Na carrière echter de goedlachse Bourgondiër al zijn knechten in zijn fietsenzaak, ziet met halve snik zoon Axel een rit in de giro winnen. Hele aimabele mensen geworden verder, gevoelig ook.
Dan de binnenvettende Zoetemelken de wieltjeszuigers (zie het portret van Wilfried de Jong). Die dodelijke stilte vlak voor het afknallen der gemsbokken daar in die benevelde Alpen. Een kobolt met flaporen. Rechtstreeks weggelopen uit een film van Fellini, Joop. Of Johan van de Velde, l’uomo di Gavia, landbouwmachines stelend voor zijn amfetamineverslaving, tot de Heer in zijn leven kwam….rare snuiters unlimited.
Goed Crachat, de terminale kanker het wegkwijnen doet sowieso wat met élke inwendige mens. Alles wat ervoor en erna gebeurde is vergeten alle weerstand is zinloos. In de put met ganzenborden op de dobbelsteen ontbreekt de 6, eeuwig schaak…
En De Dood is nog lang.
*piepte Joop*
@12: Die Giro-etappe van Axel was ook wel legendarisch. In de afdaling een bocht gemist, de fiets uit de afgrond gevist, terug naar de kopgroep gereden, dan wegdemarreren en alleen aankomen. Dat heb ik zelfs de grootheden nooit zien doen.
Adieu Laurent!