Uitdagingen, kansen, kwaliteitsimpulsen. Waar Balkenende kampioen ‘vage gemeenplaatsen’ was, zal Rutte hem overtreffen als meester in verhullend taalgebruik. Het lijkt allemaal glashelder, ferm, daadkrachtig. Het leidt helemaal nergens toe.
Meest recente voorbeeld: de kwaliteitsimpuls voor de AWBZ. Prachtig plan, goed geformuleerd. Maar eigenlijk had er moeten staan: we weten het ook niet, dus we doen maar wat.
Het kabinet wil de pgb’s aanpakken. Teveel mensen maken gebruik van de persoonsgebonden budgetten. Ooit geïntroduceerd als het wondermiddel om meer mensen keuzevrijheid te geven èn de zorgkosten omlaag te krijgen. Maar het blijkt “een belangrijke oorzaak van de overschrijdingen in de AWBZ”, aldus het kabinet.
Om de pgb’s betaalbaar te houden, worden die alleen nog beschikbaar gestel voor mensen die eigenlijk in een zorginstelling horen, maar die ervoor kiezen de zorg zelf in te kopen. De mensen die niet aan dat criterium voldoen kunnen zorg in natura (bijvoorbeeld thuiszorg) krijgen. Een deel van langdurige zorg, bijvoorbeeld begeleiding, wordt overgeheveld naar de Wmo (Wet maatschappelijke ondersteuning). Verder gaat het kabinet fraude met pgb’s hard aanpakken.
Wie naar de geschiedenis van de AWBZ kijkt, voelt op zijn klompen aan dat deze zoveelste aanpassing niet zal helpen. Een overzicht.
In 1968 wordt de AWBZ ingevoerd. Bedoeld om langdurige zorg en kosten die niet onder het ziekenfonds vallen te verzekeren.
In 1980 wordt het kruiswerk (o.a. verplegende verzorging aan huis, zuigelingenconsult) overgeheveld naar de AWBZ.
In 1989 worden ook de psychische zorg, hulpmiddelen, sociaalpedagogische zorg, gezinszorg en de regionale instellingen voor beschermd wonen bij de AWBZ onder gebracht.
In 1992 wordt farmaceutische hulp, audiologische hulp, erfelijkheidsonderzoek en revalidatiezorg aan de AWBZ toegevoegd.
In 1997 wordt alles, behalve de psychiatrische zorg, weer terug gekieperd naar de ziekenfondswet. Kort na die schoonmaakactie worden bejaardenzorg, gezinszorg en kruiswerk weer teruggetakeld naar de AWBZ. Nu onder de noemer thuiszorg.
Vanaf 1998 wordt toegewerkt naar de nieuwe AWBZ. Vanaf 2003 kan zorg ingekocht worden op onderdelen. Van verpleging tot activerende begeleiding. Van thuiszorg tot ondersteunende begeleiding. Het PGB (persoonsgebonden budget) wordt ingevoerd. Zorg op maat moet zowel de cliënt tevreden stellen, als de kosten overzichtelijker en beheersbaarder maken.
In 2007 is het mis. De AWBZ blijkt veel te duur. Er moet weer wat uit. Als eerste wordt de thuiszorg overgeheveld naar de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning).
Vanaf 2009 worden bepaalde vormen van ondersteunende en activerende begeleiding ook naar de WMO verhuisd. De AWBZ zou toch weer meer echte zorg moeten bekostigen: verpleeghulp, revalidatie, etc. Als mensen die zorg met meer welzijn opgetuigd wensen te zien, dan betalen ze dat zelf maar. Kunnen ze dat niet, dan mogen ze een beroep op de WMO doen.
Heen en weer. Erin, eruit. En ondertussen bleven de zorgkosten stijgen. Niet alleen van de AWBZ, ook van de Ziekenfonds wet en de Wmo. Waar in het ene potje werd bespaard, liep het andere potje over en hadden kabinetten en ambtenaren er een fraai stukje werkgelegenheid aan. Schuiven is ook werk. Het kabinet gaat nog net niet zover om een advies van de RVZ (Raad voor de Volksgezondheid en Zorg) uit 2008 van stal te halen: schaf de AWBZ maar helemaal af en breng het onder bij de zorgverzekeraars en de gemeenten. Het kabinet kiest ervoor om dit slechts gedeeltelijk te doen.
Terecht maakt het kabinet zich zorgen om de torenhoge kosten. Maar ruim veertig jaar schuiven met subsidiepotjes heeft het niet goedkoper gemaakt. Dan zijn er twee opties:
We verklarende gezondheidszorg failliet. Iedereen zoekt het verder zelf maar uit. Ziek zijn doe je zelf, dus je betaalt dat ook maar zelf. Een tendens die meer en meer de kop op steekt de laatste tijd.
Of: we erkennen dat kwalitatief goede zorg duur is. Je kunt echt niet voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. Dan moeten er alternatieven komen om het te financieren. Bijvoorbeeld een wet die beperkingen stelt aan de prijzen van medicijnen en hulpmiddelen. Niet leuk voor de farmaceutische industrie, maar die gaat niet dood van wat minder winst.
Verder gaat er nog zoveel geld om in de samenleving dat aan echte overbodige luxe wordt besteed, dat de overheid best een graai in die kas kan doen.
Dat laatste komt er natuurlijk niet van, want dat zou een aantasting van fundamentele vrijheden betekenen. Van dat idee wordt een select maar invloedrijk gezelschap zo ziek, dat de overheid bang is om tot meer effectievere maatregelen over te gaan.
Reacties (21)
Een plek waar er wel kan worden bespaard: de salarissen van artsen en specialisten.
Eerst krijgen ze gratis een peperdure opleiding en daarna krijgen ze ook nog torenhoge salarissen.
Er is geen enkele reden waarom een arts of specialist in Nederland bijna twee keer zoveel zou moeten verdienen als een arts in België, terwijl de gemiddelde lonen in die twee landen verder ongeveer gelijk zijn.
Een Nederlandse specialist verdient ook drie keer zoveel als een specialist in Noorwegen, terwijl Noorwegen een rijker land is. Nederlandse specialisten verdienen zelfs ietsje meer dan Amerikaanse, terwijl Amerikaanse zelf hun opleiding en medical malpractice insurance moeten betalen!
De capita selecta zorgt voor een kunstmatig tekort aan artsen, waardoor zij zulke hoge salarissen kunnen eisen.
bron
Overigens zorgen de hoge lonen voor artsen ook – paradoxaal genoeg – voor een tekort aan artsen.
Ze gaan eerder met prepensioen of ze gaan minder uren werken.
Het is een bekend economisch fenomeen:
wikipedia: backward bending supply curve of labour
Het is ook de reden dat Italianen meer uren werken dan Nederlanders. Doordat de lonen hier hoger liggen hoeven we minder te werken.
@Hein: tja, die salarissen… Stel je trekt die gelijk met die van onze zuiderburen, hoeveel besparing levert dat dan op? En: is de zorg in België ook niet peperduur en draagt dat bij aan de veel grotere staatsschuld die België heeft?
Maar goed, het is misschien de moeite waard eens uit te vogelen waarom precies een behandeling in Nederland duurder is dan elders.
Op het gebied van medicijnen en apparatuur valt ook wel wat te halen. Schaf dat patentrecht af en die hele handel kan een stuk goedkoper.
Maar eerst een vooral: gaan we nou wel of niet erkennen dat de soort zorg die we willen altijd aan de dire kant zal zijn?
Misschien is het interessant eens te kijken naar de discussie in de VS. Ik bedoel dan niet de rare toestanden over “obamacare” maar de discussie binnen de Democraten. Het linker deel van de partij (de rechterzijde is vergelijkbaar met onze VVD) wil wat zij noemen “single payer” invoeren. Dat wil zeggen: zorg wordt ingekocht door de overheid. Omdat deze groot is kan zij prijsreductie bij de leveranciers afdwingen. De gezondheidsvoorziening voor ouderen (Medicare) is op die manier georganiseerd en deze draait dan ook veel efficiënter dan de rest van de gezondheidszorg, met name de verzekeraars die eigenlijk meer schaamteloze geldwolven zijn.
Hoeveel het uit zal maken weet ik niet. Mijn intuïtie zegt dat het heel veel zal uitmaken, maar ik ben natuurlijk een leek.
Overigens moet je niet het Belgisch systeem overnemen: zij betalen hun specialisten ook teveel. Denk dat het probleem ook is dat anders al hun specialisten naar hier komen.
Misschien zouden we met de Belgen kunnen afspreken om samen de tarieven te verlagen.
Dus Belgische vergoedingen voor huisartsen, Noorse vergoedingen voor specialisten.
Patent afschaffen is leuk gedacht, maar gaat niet gebeuren.
Het is ook niet echt nodig, want na 15 jaar vervallen patenten en je hoeft niet altijd de nieuwste beste medicijnen te vergoeden als de oude ook goed werken.
Binnenkort vervallen een heleboel belangrijke patenten, waaronder Lipitor, het medicijn waar Nederland het meest aan kwijt is.
Ik check wikipedia om precies te zijn: juni 2011, dus nu!
Salarissen van artsen en specialisten inperken, bezuinigen op dure medicijnen.
Het enige wat dan nog overblijft is het niet volledig vergoeden van behandelingen die niet wetenschappelijk bewezen zijn of medisch niet echt noodzakelijk of nuttig zijn.
Dat is politiek zeer lastig, maar lukt volgens mij aardig goed in Nederland.
Het kan natuurlijk beter. Bijv. IVF niet vergoeden. Kankerbehandelingen stoppen wanneer het uitzichtloos is, etc. Maar dit zijn natuurlijk controversiële dingen.
Wat er dan overblijft moet je gewoon betalen. Je kunt niet voor een dubbeltje op de eerste rij.
Daar ben ik het mee eens.
Trouwens, Singapore heeft het beste en goedkoopste zorgsysteem in de hele wereld.
Maar je zult een Nederlander nooit kunnen overtuigen dat dat een goed systeem is.
Dus kunnen we beter kijken naar de Duitsers en Japanners.
Die doen het ook aardig met redelijk lage kosten.
De zorg is in Duitsland veel duurder (voor de patiënt), maar ook veel beter. In België dus blijkbaar goedkoper, maar misschien ook slechter? Vroeger waren er meer Belgen dan Nederlanders; nu zijn er zijn veel meer Nederlanders. Zou het aan de zorg kunnen liggen?
Dat gezeik over artsensalarissen altijd. Ja, ze verdienen veel, maar werken zich vaak de tyfus (60 uur per week is eerder regel dan uitzondering). Hun studie duurt 4 jaar, waarna ze 2 jaar onbetaald co-schappen lopen. Daarna gaan ze voor een – voor dat opleidingsniveau en arbeidstijd – laag loon hongerloontje anios-sen. Dan mag je je – mits je in opleiding komt – nogmaals 6 jaar de tyfus werken voor datzelfde lage loon en lange dagen. Tijdens die “opleiding” zijn ze extreem goedkope krachten voor het ziekenhuis, en de laatste jaren zijn ze over het algemeen even goed als de bazen.
Ja, daarna gaan ze veel verdienen, nog wel, maar kom op zeg, mag dat na 12 jaar opleiding + nog wat jaartjes niet in opleiding?
Die voorstellen van salarisverlaging én dat artsen hun eigen opleiding zelf moeten gaan betalen is van de pot gerukt. 8 jaar van leningen leven? Of naast je 60-urige baan nog een bijbaan?
Het gevolg zal zijn dat arts alleen nog is weggelegd voor de elite, waarbij paps & mams het geld zullen betalen.
Begrijp me goed hoor, sommige artsen (het varieert nogal per specialisme) verdienen te veel, maar de bijna-hetze die de laatste tijd tegen artsen gaande is slaat nergens op.
De toename in zorgkosten wordt namelijk helemaal niet veroorzaakt door die salarissen (of soms zijn de hogere salarissen het – onbedoelde – effect van een bezuinigingsmaatregel, microbiologen bijv.)
@8
Je bent zeker zelf arts of arts in opleiding (dan wel getrouwd met eentje).
Want het is pure flauwekul.
Artsen in andere (EU) landen werken net zo hard als Nederlandse artsen en hun opleidingen duren ook even lang en zijn even zwaar.
De Nederlandse arts is echt geen wonderdokter.
Het is merkwaardig dat Nederlandse huisartsen de hoogste salarissen in de EU hebben (samen met de Engelse huisartsen), maar dat Nederlandse specialisten de hoogste salarissen ter wereld hebben is echt niet uit te leggen.
Hoger dan de Amerikaanse specialisten, die nota bene hun opleiding helemaal zelf betalen!
En bovendien, als de Nederlandse artsen hun loon in een relatief vrije markt zouden verdienen. OK, dat mag, kapitalisme.
Maar met de numerus fixus (per abuis capita selecta genoemd in mijn eerdere posting) wordt een kunstmatig tekort aan artsen en – vooral – specialisten gecreëerd.
Het is een kartel, een monopolie. En dan krijg je monopolie prijzen.
Want als we de specialisten minder betalen, dan gaan ze minder werken en krijgen we wachtlijsten. Dus moeten we ze wel de hoofdprijs betalen.
We worden dus als samenleving gegijzeld.
Ik zou ook wel willen dat de overheid mij een monopolie zou geven.
Lekker makkelijk rijk worden.
Als we ervoor zouden zorgen dat er genoeg specialisten werden opgeleid, bijv. door iedereen toe te laten tot de opleiding die dat wil en kan, dan zouden specialisten met elkaar moeten concurreren voor patiënten: betere prijs én betere kwaliteit.
Zoals in de meeste landen.
@7 Lees de link van @3 Duitsland is goedkoper dan Nederland.
Hier link uit 1999 toen was Nederland dus minder duur in vergelijking met andere Europese landen:
http://www.cbs.nl/nl-NL/menu/themas/gezondheid-welzijn/publicaties/artikelen/archief/1999/1999-0153-wm.htm
Hebben de hogere kosten nu, niet iets te maken met economische ontwikkeling van Nederland : Nederlandse economie is harder gegroeid. Artikel in FD vond ik niet helemaal sterk, waarom verdienen artsen zoveel in Nederland dan? Mensen gaan naar België: maar doen ze dat wel voor de prijs ?, heeft het niet met meer aanbod te maken. Bij spoedhulp ga je echt niet kijken naar de prijs, dan ga je waar er plaats is. Heeft men in Nederland niet veel schaarste gecreëerd om juist de kosten te drukken. Door die schaarste stijgen de kosten weer.
Trouwens die numerus fixus op artsenopleidingen hebben de meeste landen : België is meer de uitzondering, die heeft er geen.
Hier cijfers van de OESO uit 2010:
http://www.oecd.org/dataoecd/46/8/38980162.pdf
Dan zie je dat per hoofd van de bevolking Nederland meer uitgeeft aan de zorg dan Duitsland en België, maar niet als je kijkt naar aandeel zorgkosten in het nationaal inkomen. Daar scoren Duitsland en België hoger.
Aantal artsen in Nederland is boven het OESO-gemiddelde (dan kun je toch niet van een tekort aan artsen spreken in Nederland) , het aantal ziekenhuisbedden lager in Nederland is beneden het OESO-gemiddelde.
Trouwens de stijging van de kosten in de zorg is onvermijdelijk , google maar de naam van Baumol in.
“Artsen in andere (EU) landen werken net zo hard als Nederlandse artsen en hun opleidingen duren ook even lang en zijn even zwaar.”
Mwah. In andere landen werken ze meer met te behalen competenties. Belgische artsen verkassen naar Nederland omdat daar meer te verdienen is, en Nederlandse studenten naar België, omdat daar een “niet-opleidingspositie” niet bestaat.
Je haalt denk ik dit artikel aan als je het over de salarissen hebt. http://www.lymenet.nl/forum/viewtopic.php?f=17&t=4849
Jammer dat het origineel niet meer bestaat (heb je nog een link?), want de bedragen die daar genoemd worden slaan bij de artsen die ik ken nergens op (factor 2 te hoog).
En ondanks dat je gelijk hebt, ik heb een relatie met een arts, zeg ik ook dat de salarissen naar beneden kunnen. Ik ageer dan ook slechts tegen het gemakzuchtige boegeroep tegen die salarissen, dat artsen slapend rijk worden. Dat is pertinent onzin, ze werken zich vaak de tyfus (niet in alle specialismen, uiteraard), en draaien zware onregelmatige diensten waarbij de arbodienst theoretisch continu boetes schrijft. Ik vergelijk dan ook niet met artsen om ons heen, maar met andere beroepsgroepen in NL. Ik weet wat het inhoud om arts te worden, en geloof me, ik zou voor geen goud willen wisselen met een arts.
In de VS is overigens recent nog een voorstel afgewezen om de artsen-werkweek te beperken tot 80 uur per week. De reden was dat men bang was dat er door meer nodige overdrachten van informatie gevaar zou ontstaan door patiënten, daarbij fluitend negerend hoeveel gevaarlijker het is als er een arts die 80 uur heeft gewerkt naast je bed staat. Maar ja he, dan is de arts aansprakelijk, en niet de procedure.
Microbiologen verdienen nu overigens belachelijk (en dan hebben we het wel over het bedrag in het gelinkte stuk), maar dat komt door het DBC-systeem, dat door de overheid zelf is opgezet, waar flinke fouten in zitten.
Als het populistische gelul over artsensalarissen doorzet en in wetgeving zal worden omgezet zal er een groot artsen-probleem ontstaan. Niet doordat er minder artsen zullen komen (het blijft toch een beetje een roeping), maar omdat artsen hun werk wat meer zullen gaan zien als werk, en zich ook zo zullen gedragen. Arbo-regels zullen misschien opeens naar de letter worden geïnterpreteerd, wat het per direct onmogelijk maakt om roosters te maken bij een aantal specialismes. Part-time is opleidings-technisch nu al een probleem, artsen zijn steeds vaker een vrouw, en vrouwen willen vaker part-time werken. waarmee de numerus fixus en het opleidingsschema geen rekening mee houden.
Gevolg: Tekorten, wachtlijsten. De België-route is een gevaar omdat ik al vaak incapabele collega’s in opleiding heb zien gaan in België. En dat is een gevaar voor de kwalitieit in Nederland.
Straks wordt dat alleen maar erger als het salaris wordt gehalveerd (bijv.) en men de eigen opleiding moet betalen.
Kan iemand overigens zeggen hoe de salarissen zich verhouden tot de totale kosten? De salarissen zijn nl. niet opeens nu zo hoog, dat waren ze in 1999 ook al.
Ah, dank @11.
Hier het OESO-rapport van 2009:
http://www.oecd.org/document/54/0,3343,en_2649_37407_43220022_1_1_1_1,00.html
Specialisten kosten uit mijn hoofd 2,? miljard per jaar. (En ongeveer een miljard aan opleidingskosten.)
Mijn bron gaf ik in @1, helemaal onderaan.
Ik heb er geen probleem mee als artsen goed verdienen, maar het is publiek geld.
Het moet wel in verhouding staan met wat in andere landen gangbaar is.
Loon naar werken, markt conform. Dat zijn goede principes.
Bovendien is het een dure opleiding die ze gratis krijgen, ook betaald met publiek geld.
Niemand anders in Nederland krijgt gratis zo een dure opleiding.
Dat artsen hard werken is geen argument.
Rutte werkt ook hard, maar we gaan hem niet meer betalen dan Obama of Merkel.
En je hebt ook mensen (zelfstandige ondernemers, freelancers, boeren) die nog harder werken dan de gemiddelde arts en minder verdienen.
Er zijn ook artsen die 32 uur werken, drie keer per jaar op vakantie of op 55 met prepensioen gaan (ik ken van elk van deze voorbeelden één).
Dat de opleiding zwaar is, dat is overal zo. Ook in België (ik ken een Belgische cardioloog in opleiding, hij slaapt bijna nooit).
Je moet als arts gewoon heel veel leren en heel veel ervaring opdoen voordat je zelfstandig aan de slag mag.
Als ze het minder zwaar zouden maken dan zou de opleiding nog langer duren.
En als het hongerloontje omhoog ging, zou de opleiding ons nog meer kosten.
Dat hongerloontje is publiek geld dat ze gratis krijgen, een vorm van studiefinanciering.
Het tekort aan artsen (vooral, specialisten) is de reden dat artsen zoveel uren moeten werken.
Anders zou het niet nodig zijn. Tekort: hoge lonen en langer werktijden.
Een numerus fixus hoeft in theorie geen probleem te zijn als je verder de vraag en aanbod aan elkaar afstemt. Maar dat gebeurt niet in Nederland.
Cijfers over aantal artsen per hoofd van de bevolking zijn niet relevant voor de kosten. Het gaat om aantal artsen (aanbod) vs. vraag naar artsen.
Kosten, dwz. salaris beheersing betekent dat je de vraag dempt en het aanbod verhoogt.
In beide aspecten doet Nederland het niet zo goed.
In de jaren ’90 werkten artsen gemiddeld minder uren en waren de kosten lager, maar hadden we lange wachtlijsten.
Toen heeft minister Borst (dacht ik) het systeem van de maatschappen geïntroduceerd om de wachtlijsten weg te werken: toen zijn de kosten explosief gestegen voor specialisten.
Ab Klink wilde dat aanpakken, ik weet niet wat Schippers gaat doen.
Overigens woon ik nu in België. Persoonlijk vind ik, op mijn huisarts na, de artsen hier prettiger. Het is mijn persoonlijke ervaring natuurlijk.
Maar in Nederland behandelen ze je als een zak vlees. Als je niet tevreden bent, dan zijn er genoeg andere patiënten die zitten te wachten.
Hier kom je zonder verwijsbrief bij een specialist en doen ze hun best om je als patiënt te behouden. Ze weten dat je anders naar een ander gaat.
Concurrentie tussen artsen is goed voor de zorgconsument.
Maar de kwaliteit van België vs. Nederland is eigenlijk ook niet relevant, want op EU niveau zijn alle artsen opleidingen gelijkgesteld.
Als de Nederlandse opleiding echt beter zou zijn, dan zouden we de de kwaliteit (en prijs) kunnen verlagen naar EU niveau om zo kosten te besparen.
@16 : je kent veel mensen dus, en je woont in een huurhuis in België.
Zoals gezegd zijn de kosten voor de zorg in Nederland uitgedrukt in percentage van het nationaal inkomen lager in Nederland dan in de twee buurlanden. Uitgaven/kosten in Nederland zijn dus niet buitensporig. De twee economen in FD gebruiken het kostenplaatje wel los van dat nationaal inkomen verhaal ; kosten pakken dan ongunstig uit voor Nederland. Maar misschien zijn de kosten in Nederland tout court hoger, dus ook die van de gezondheidszorg.
Eerste stel je dat numerus fixus een kunstmatig tekort aan artsen heeft gecreëerd: geconfronteerd met OECD-cijfer dat er in Nederland een bovengemiddeld aantal artsen is, stel je opeens dat : “cijfers over aantal artsen per hoofd van de bevolking zijn niet relevant voor de kosten.” Een regel verder stel je “Het gaat om aantal artsen (aanbod) vs. vraag naar artsen.” dus aantal artsen is wel belangrijk
Je stelt “Het tekort aan artsen (vooral, specialisten) is de reden dat artsen zoveel uren moeten werken.” In Nederland dus want in Belgie is er geen geen numerus fixus ; dus daar zijn er heel heel veel artsen. Toch stel je eerder : “Artsen in andere (EU) landen werken net zo hard als Nederlandse artsen en hun opleidingen duren ook even lang en zijn even zwaar.” Dus ook in België, wel of geen numerus fixus, werken artsen hard.
“Kosten, dwz. salaris beheersing betekent dat je de vraag dempt en het aanbod verhoogt.” Dus als je iets goedkoper maakt demp je de vraag, hmmmm. Zorg is vooral aanbodmarkt: mensen hebben niet zoveel te kiezen, ze worden ziek, er is wel of geen middel/behandeling daartegen. Daarom stijgen de kosten ook in de zorg ; er komt steeds meer aanbod bij door ontwikkelingen in technologie en wetenschap. Zieken zijn er altijd geweest ; alleen de adequate behandelingen niet.
@17
Dat klopt. Veel van mijn familie en ex-klasgenoten zijn arts.
En door frequent te verhuizen kom ik vaak bij nieuwe artsen.
Mijn enige constatering is dat de salarissen van artsen in Nederland hoog zijn en die van specialisten buitensporig hoog. En daarvoor gaf ik in @1 een bronvermelding (en die bron gebruikt toevallig hetzelfde OECD rapport als @15).
Daar kan dus aardig wat bespaard worden, als we willen besparen.
Als jij vindt dat we niet hoeven te besparen, omdat de totale zorgkosten toch redelijk zijn, dan hoeven we niet te besparen.
Voor al het andere geldt: als je er even over nadenkt en als je vraag/aanbod begrijpt, dan zul je zien dat het klopt wat ik zeg.
Bijv.
Het aantal artsen per hoofd van de bevolking is niet relevant.
Het zorgaanbod door artsen is: “aantal artsen per hoofd * gemiddeld aantal werkuren * gemiddelde productiviteit per uur”.
En de zorgvraag is natuurlijk hoeveel zorg de bevolking nodig heeft.
Zo kun je met een relatief hoog aantal artsen per hoofd toch een tekort aan artsen hebben, door een of meer van de volgende factoren:
1) De zorgvraag per hoofd is relatief hoog (lees: relatief ten opzichte van andere landen).
2) Het totaal aantal uur dat een arts in zijn leven werkt is relatief laag.
3) De productiviteit van de gemiddelde arts is relatief laag.
In mijn post @2 heb ik ook nog naar iets gelinkt:
Als je mensen (en dus ook artsen) meer gaat betalen, dan gaan ze op een gegeven moment juist minder werken (eerder met pensioen, minder uren werken).
Dat is factor (2). En als die daalt moet je dus het aantal artsen verhogen, tenzij je iets kunt doen aan de zorgvraag of de productivieit.
Hogere lonen kunnen op deze manier dus juist een tekort aan artsen creeëren onder condities waarbij factor (1) en (3) constant blijven.
Maar lonen kan de overheid niet zelf bepalen. De arts bepaalt het loon waarvoor hij wilt werken. De overheid bepaalt wat hij wilt betalen.
Gecombineerd krijg je een gijzeling van de Nederlandse zorgconsument. Het is een spiraal.
A) Het begint met een relatief tekort aan artsen door de numerus fixus.
B) Daardoor kan de arts een hoog loon eisen van de samenleving, want de samenleving wilt geen wachtlijsten.
C) Hierdoor kan de arts juist minder werken, waardoor een nog groter tekort aan artsen ontstaat. (maar let op: het aantal artsen per hoofd is hierdoor niet gedaald).
D) Ga naar stap (B).
Het is een ingewikkeld verhaal uiteindelijk, want het is een zeer ingewikkelde markt.
Maar een conclusie die iedereen kan snappen is:
I) Waarom zouden we Nederlandse artsen en specialisten meer moeten betalen dan andere (EU) landen dat doen?
II) Als artsen toch goed verdienen, waarom zouden we ze dan die peperdure opleiding gratis geven?
We zouden ze het geld ook kunnen lenen, ze hebben toch de betaalcapaciteit om het terug te betalen.
Eventueel krijgen ze de kostprijs van een gemiddelde HBO of WO opleiding als geschenk en is de rest een lening.
III) Waarom zouden we via de numerus fixus een relatief kunstmatig tekort aan artsen in stand houden?
Als we (II) invoeren dan kunnen we de numerus fixus afschaffen.
Je bent hardleers met die numerus fixus : Duitsland en Frankrijk en hebben ook een strenge numerus fixus. Zijn daar de landen net zo hoog als in Nederland? Daarmee vervalt sap A. Trouwens: kijk is goed naar NYT artikel; daar zie ik geen verschil tussen Belgie en Nederland wat betreft salaris van specialist.
“Zo kun je met een relatief hoog aantal artsen per hoofd toch een tekort aan artsen hebben, door een of meer van de volgende factoren” Dan wordt drie factoren geponeerd, maar voor de rest niet ingevuld mbt de Nederlandse situatie. Wat heb je daaraan.
Tja, stel de salarissen voor de specialisten gaan omlaag…
Het helpt niet veel. Druppel op gloeiende plaat. Want kijk, we willen nog steeds een kwalitatief goede zorg. Dus zou je ook kunnen stellen dat de opleiding van de verpleging nog beter moet, wat meestal tot gevolg heeft dat ze ook duurder worden. En hoewel de hoogte van het loon niet de grootste motivatie is, het tekort aan verpleging loop je wellicht snel in als er een paar euro meer geboden wordt.
Ik blijf erbij: de zorg is duur en zal duur blijven. En ik neem aan dat al die wijzigingen in de diverse regelingen (die dus de zorg nog geen cent goedkoper hebben gemaakt) ook aardig wat centen aan ambtenaren, ict-aanpassingen, managers, consultants, trainers en coaches hebben gekost.
Het zalk alleen goedkoper kunnen als we behoorlijk wat stappen terug doen in aanbod en kwaliteit. Willen we dat?
@18
Even herhaling zonder de fouten:
Je bent hardleers met die numerus fixus : Duitsland en Frankrijk hebben ook een strenge numerus fixus. Zijn daar de lonen net zo hoog als in Nederland? Nee lager. Daarmee vervalt stap A. Trouwens: kijk eens goed naar NYT artikel; daar zie ik geen verschil tussen België en Nederland wat betreft salaris van specialisten.
“Zo kun je met een relatief hoog aantal artsen per hoofd toch een tekort aan artsen hebben, door een of meer van de volgende factoren” Dan worden er drie factoren geponeerd, maar voor de rest niet ingevuld mbt de Nederlandse situatie. Wat heb je daaraan? Hoe productief zijn artsen in de verschillende landen, hoeveel uren maken ze etc