Kunst speuren in Den Bosch

Sargasso’s kunstgalerie geeft ruimte aan kunstbloggers. Elke eerste zondag van de maand een bijdrage van Krina van der Drift van Kunstdwalingen.

In februari, toen ons leven nog niet beheerst werd door het coronavirus en alle musea nog open waren, bezocht ik Den Bosch. Allereerst om de tentoonstelling “Meesterwerken uit Wenen” te bezoeken in het Noordbrabants Museum.

De Weense Akademie der bildenden Künste heeft een imposante collectie Hollandse en Vlaamse meesters. Op dit moment zijn er zo’n zeventig te gast in het Noordbrabants Museum. Om studenten het vak te leren moesten ze werk van andere kunstenaars kopiëren en om die reden bezaten academies in Europa vaak een eigen collectie. Rond 1900 werden deze collecties meestal ondergebracht in een museum, maar de Weense Akademie vormt daarop een uitzondering; vandaag de dag is het nog steeds zowel een opleidingsinstituut als een “Gemäldegalerie”. De tentoonstelling laat werken zien van Rembrandt, Rubens, van Dijck en andere, minder bekende, kunstenaars.

Prachtige stillevens zoals dit van Pieter Boel. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel heb moeten leren houden van stillevens; ze lijken toch altijd een beetje saai en je loopt er makkelijk aan voorbij. Nu ik al langer met kunst bezig ben, merk ik dat ik beter ga kijken en dat levert meer plezier op, vooral bij stillevens. Kijk bijvoorbeeld eens naar de volgende foto die ik maakte van een detail van dit schilderij. Het tapijt is net echt, alsof ik een foto maakte van een tapijt en niet van een schilderij.

Deze tentoonstelling zou te zien zijn tot 1 juni 2020, dus is het op dit moment onduidelijk of de tentoonstelling überhaupt nog te bezoeken is gezien de opgelegde maatregelen m.b.t. het coronavirus.

Een andere tentoonstelling in het Noordbrabants Museum is die van de Chinese hedendaagse kunstenaar Shao Fan, “Between Truth and Illusion”. Het is even schakelen na al het klassieke werk van de Weense Akademie, maar toch zeker ook de moeite waard. Hij maakt grote werken met als hoofdrolspelers dieren. Vooral het konijn en de haas ziet hij als archetypen en hybride wezens tussen mens en dier. In de taoïstische traditie worden ze geassocieerd met onsterfelijkheid en een lang leven. Het pluizige, lieflijke beeld wat ik van een konijn heb ging er wel aan, een beetje grimmig kijken ze wel uit hun ogen. Deze tentoonstelling loopt nog tot 14 juni.

De rest van de middag hebben we ons uitermate vermaakt met het speuren naar Jeroen Bosch figuurtjes, die verspreidt door Den Bosch te vinden zijn. Dat vinden is nog niet zo gemakkelijk helaas. Bij navraag bij het plaatselijke vvv was er wel een route langs deze figuurtjes, die geplaatst zijn in het Jeroen Boschjaar vier jaar geleden, maar nu is er geen vraag meer naar en ook geen route meer. Wat jammer, want dit is zo leuk; je komt op de mooiste plekjes van Den Bosch en het is een prachtige manier om iedereen te enthousiasmeren voor het werk van Jeroen Bosch. Een gemiste kans! Op aanwijzing van een behulpzame mevrouw bij het vvv hebben we er toch een paar gevonden.

Bij elk figuurtje hangt een bordje waar hij te vinden is in het schilderij “De tuin der lusten” van Jeroen Bosch. De figuren komen uit het middenpaneel, waar de periode voor de zondvloed wordt uitgebeeld; een tijd waar de mens haar normen en waarden kwijt raakte. Deze, die je ziet als je de parkeergarage Sint Jan uitkomt, vind ik absoluut geniaal!