Een tijd geleden constateerden we hier dat Nederland, gezien de aardige hoeveelheid prijzen die er in de wacht te slepen zijn, een uiterst complimenteus land is jegens kunstenaars. En dat ging om prijzen die door vakjury’s worden toebedeeld.
Bij enkele van dat soort prijzen worden er ook publieksprijzen uitgereikt. Tel er de vele initiatieven bij op waar alleen een publieksprijs wordt toebedeeld, en we kunnen stellen dat de amateurjurering van significante betekenis is voor de mate waarin kunst wordt gelauwerd.
Een kleine selectie uit de publieksprijzen van dit jaar.
Tijdens de Salon 2019 in Museum Gouda namen 2100 bezoekers de moeite een stem op een van de kunstwerken uit te brengen. Een meerderheid stemde op een schilderij van Debora Makkus.
Debora Makkus – Japan, 2018, acrylverf op linnen, 130 x 100 cm.
De publieksprijs van de Doetinchemse Kunstwandelroute 2019 ging naar Fieke Jolink, die 485 van de 785 stemmen kreeg.
Fieke Jolink – Gezwam, 2019, keramiek (60 cm hoog), boomstam (170 cm hoog). Toelichting van de kunstenares: “Op een voetstuk van vergankelijkheid wint de schoonheid van de natuur het van de mens met zijn te veel aan woorden zonder inhoud.”
De tweejaarlijkse Zomerexpo, in Museum de Fundatie in Zwolle, had ‘Europa’ als thema. Na regionale voorrondes worden er 250 werken tentoongesteld. Er werden 20.000 online stemmen uitgebracht en 17% daarvan was voldoende voor de eerste plaats. En bescheiden geldprijs ging naar:
Christine Muris -These Are Not Our Children, 2015, olieverf en houtskool op linnen, 75 x 25 cm. Toelichting: “Als kind heb je niet gekozen waar je geboren bent. Welk land, welke ouders, onder welke omstandigheden. Dit gegeven heeft wel invloed op je latere leven, wie je worden zal en of je je daar los van kan of wil maken.”
Volgens de laatste Monitor Amateurkunst (een tweejaarlijks rapport) is 40% van de bevolking op enigerlei wijze kunstzinnig bezig. Het wordt wel iets minder (52% in 2009, 41% in 2015) maar het aantal mensen dat met beeldende kunst bezig is lijkt redelijk stabiel (20% in 2017, t.o 21 en 20% in voorgaande jaren). Ook bij de vele cursistenexposities worden vaak publieksprijzen georganiseerd.
Zo kreeg eind september een “Takkewijf’ in Kampen de publieksprijs bij Quintus, het Kampense centrum voor kunst en kunsteducatie. Het winnende kunstwerk kwam voort uit een ‘koppen-project’. Cursisten konden op basis van een eenvoudige mal een eigen kop maken.
Annie Jonra -Takkewijf, keramiek, wilgentakken, 40 x40 cm.
Ook kunstbeurzen kennen prijzen, ter stimulatie van de publieksparticipatie. Tijdens de ADAF (Annual Dutch Art Fair) werd een Talent Award uitgereikt (geldprijs), maar de complimenten van de bezoekers gingen naar:
Nataliya de la Fosse – State of mind, 2019, acryl op doek, 100 x 80 cm. Toelichting: “Het gaat hier om het moment in het leven wanneer je terugkeert naar je innerlijke om te beseffen waar je je bevindt en waar je heen wilt, om vervolgens je vleugels uit te spreiden (‘the turn point’).”
Tijdens de Kunstlijn in Haarlem konden bezoekers van ateliers en galeries een favoriet werk aanwijzen. Dat werd een video-installatie.
Marcella Kuiper – Dialoog, 2019, oud ijzer met video, 30 x 30 cm.
De Groene Hart Kunstprijs had dit jaar als thema ‘Water: vriend en vijand’. Professionele en amateurkunstenaars konden werk insturen. Een vakjury wees de geldprijs toe, bezoekers mochten de publieksprijs aanwijzen. De online publieksprijs ging naar Sylwia Schöngarth, de eerste plaats van de stemmen van expositiebezoekers ging naar:
Tonneke Iwema-van Harten – Is water onze vriend of vijand, 2019, was, glas, water. In een glazen zuil werkt een mannetje ondergedompeld in water: boeren in het Groene Hart werken 5.97 meter onder NAP.
Niet alleen beeldende kunst kent publieksprijzen. Het Haarlems Dagblad heeft De Olifant in het leven geroepen, een kunst- en cultuurprijs voor meerdere disciplines, met dit jaar genomineerden uit muziek, dans en beeldende kunst. De vakjury beloonde de organisatrice van de Haarlemse Kunstlijn en deelde nog een ‘talent’- award uit. De publiekprijs ging naar muzikant Yorick van Norden.
Volgens de organisatie verdiende Yorick van Norden zijn nominatie “onder meer omdat hij zich vorig jaar met het goed ontvangen nieuwe album The Jester nog uitdrukkelijker op de muziekkaart wist te zetten en successen boekt, zowel solo als met zijn eigen band en met collega-zanger Anne Soldaat.”
Daar sluiten we dan mee af. U kunt natuurlijk een kunstwerk en/of kunstenaar aanwijzen die Sargasso’s kunstenaar van het jaar 2019 mag worden. In de reacties a.u.b.
Yorick van Norden – Train In The Station, van het album The Jester.