Hebben we alle zomersporten nu wel gehad? Nee, de Paralympics komen er aan (25 augustus tot 9 september). De ‘London Cultural Olympiad’ presenteert met het programma Unlimited natuurlijk kunstenaars die wat missen.
Blinde kunstenaars beeldhouwen, dove kunstenaars dansen, ontarmde kunstenaars voet- of mondschilderen. Soms bepaalt de handicap het vak dat de kunstenaar beoefent. Rolstoelers kunnen bijna alles.
Waarom hebben ze in Londen “onze” Rob Scholte niet uitgenodigd?
In de Boterhal in Hoorn kun je tot 26 augustus nog niet eerder vertoonde zeefdrukken en viltstifttekeningen van hem zien. Hier doen we het met een fragment van ‘Après nous le déluge’, de enorme wand- en plafondschilderingen die hij in de negentiger jaren maakte in het in Japan nagebouwde Huis ten Bosch. Dat was wel voor hij in een rolstoel belandde. Werk van na die tijd vind je op zijn website.
In Londen mag curator Priscilla Sutton (Australië) haar ‘Spare Parts’ tentoonstellen. Al eerder vertoond in Brisbane (2010), toen de eenbenige Sutton op het idee kwam haar oude protheses door kunstenaars te laten bewerken. Ze riep gehandicapten op hun oude protheses door kunstenaars te laten recyclen.
‘One step a head’ van Charlie Tuesday Gates, op de afbeelding boven dit artikel, is een van de resultaten. Hieronder links ‘Born of a diabolo’ van Tim Rix en rechts ‘Mr Chips goes to Washington’ van Giles Kilham.
De Paralympics gaan over beweging en dus (?) is er veel bewegende kunst te zien. Simon McKeown: in Motion Disabled zijn bewegingen van atleten omgezet in op 3D gebaseerde digitale kunst.
De gezelschap Deaf Men Dancing gaat met jongeren samenwerken en zij zullen tijdens het overbrengen van de Paralympische Vlam op straat te zien zijn. Bekijk ook deze vijf minuten durende documentaire over Deaf Men Dancing.
Mish Weaver komt met haar Stumble Dance Circus naar Londen. Ze neemt haar bipolaire stoornis (stemmingswisselingen) als uitgangspunt voor circusachtige voorstellingen. In Londen komt ze met de voorstelling ‘Box of Frogs’.
De aan osteoporose (botontkalking) lijdende choreografe Claire Cunningham zal haar solovoorstelling ‘Menage à Trois’ uitvoeren. Hier een andere prestatie: ‘Mobile/Evolution’.
Er is kans dat je tijdens de Paralympics een grote groep gehandicapte kunstenaars juist niet zult zien. Mensen als Cong Langui. De man trekt op één been en krukken door China om met stoepkrijten zijn boterham te verdienen.
Waarom weet ik niet, maar er zijn fysiek complete mensen die willen weten hoe het is om gehandicapt te zijn. Die gaan dan in een rolstoel een middagje door de stad rijden of proberen met de handen op de rug een schilderij te maken.
Een fraai voorbeeld uit de oude doos: “Body Remix’ van Compagnie Marie Chouinard, in 2007 in Nederland te zien geweest.
Reacties (2)
Ik krijg die filmpjes niet lekker door maar ik krijg al met al wel de indruk dat ik de uiting van Marie Chouinard nog wel het mooiste weer vind geven wat lichamelijk beperkt betekent. Verder valt de officiele olympische site bij steeds terug op de nationale URL (=fr) en ik zie niet hoe ik te zien krijg wat jij wilt dat ik zie. Anyway, die Marie Chouinard kende ik niet dus toch weer wat geleerd waarvoor dank.
NB: die afgeplakte tepels vind ik dan wel weer wat overbodig.
Dat met die filmpjes is jammer, want zo mis je aardig wat KOZ-voorbeelden. Ik kan er niets aan doen en in dit geval zeggen de filpjes veel meer dan een enkel plaatje.
Dat met de url van de olympische site is vreemd. Ik krijg het goed door. Houdt Frankrijk er een speciaal internetbeleid op na?