Je hebt van die kunstenaars die zelf als kunstwerk rondlopen. De Britse Grayson Perry is er zo een. In Nederland was zijn werk in 2002 in het Stedelijk Musuem te zien en vorig jaar in het Bonnefantenmuseum. Nu loopt er in Londen een tentoonstelling die, afgaand op de titel, gerust een ego-expositie genoemd mag worden: “Grayson Perry: The Most Popular Art Exhibition Ever!” in de Serpentine Gallery.
Grayson Perry wordt alom geroemd om zijn ”sociaal commentaar” op de samenleving. Hij levert die vooral via keramiek (vazen) en textiel (wandkleden). Uiteraard heeft hij zich ook bezig gehouden met Brexit en heeft zijn onderzoek naar de voor- en tegenstanders verwerkt in een paar vazen.
Hij mag dan zeer populair bij kunstmedia zijn, of hij ook populair is bij het doorsnee Britse volk is mij niet bekend. Grayson Perry doet wel vreselijk zijn best geen elitaire kunstenaar te zijn die vanuit de hoogte zijn “sociale commentaar” levert. In bijna elk interview hamert hij er op dat hij toegankelijke kunst wil maken. Iedereen moet het kunnen begrijpen.
En jawel, op het eerste gezicht lijken zijn vazen en wandkleden tamelijk pretentieloze kunstwerken. Bijna kinderlijke, stripachtige van-alles-en-nog-wat afbeeldingen. Maar zijn non-snobistische houding is natuurlijk minstens zoveel pose als zijn openbare verschijning als Claire. Allemaal imagobouw om grotere bekendheid te genereren.
Los van dat alles: zijn werk “heeft wel iets”. Misschien de humor? Of de combinatie van een klassiek medium (een vaas, een wandtapijt) met “volkskunst” (de stripachtige collages)?
Britain is best, 2014.
The Ashford Hijab, 2014 (Wel even bijbehorend bordje lezen).
Idealized Hetrosexual Couple, 2013.
Zij
Hij
En een van hun drie dochters.
Expulsion from Number 8 Eden Close, 2012.
Maps Of Truths And Beliefs, 2011.
The Walthamstow Tapestry, 2009 (hier diverse details).
This pot will reduce crime by 29 %, 2007.
Pot based on twenty year old collage, 2006.
In de documentaire “Grayson Perry: Divided Britain” zien we zijn onderzoek ter voorbereiding van het maken van de Brexit-vazen.
“Grayson Perry: The Most Popular Art Exhibition Ever!” in de Serpentine Gallery is nog tot 10 september te zien.
Reacties (3)
Ook namens Rigo Reus: mooie kunst.
De wandkleden doen een beetje denken aan de schilderijen van Nomin Bold. Nu in het Ottoneum in Kassel tijdens de documenta.
http://u-in-u.com/en/documenta/2017/documenta-14-kassel/03-ottoneum/nomin-bold/
Bijgaand met die wandkleden is een serie over de smaak van verschillende sociale klassen die hij heeft gemaakt. Interessant kijkvoer. Ondanks dat het nogal een rare kwibus is weet hij toch wel iedere aflevering door te dringen bij de mensen die hij interviewt en volgt in hun sociale levens.
‘All in the best possible taste’, leuk om op de zondagmiddag eens te bekijken. Her en der wel te vinden op de Utubes e.d.
@2: Tijdens de tentoonstelling in het Bonnefanten stonden we (na eerst instemmend The Island of Bad Art te hebben bestudeerd en het nodige pottekijken bij ‘anderen’) ineens voor het tapijt The Annunciation of the Virgin Deal en dat was lekker confronterend. Die goed gevulde boekenkast, The Guardian, de verse groenten, de ambachtelijke jam, de Creusetpan, de Moka Express, het Agafornuis, het gescheiden afval etc.: Die hele zelfgenoegzaamheid, dat waren we zelf.
Overigens staat momenteel The Tomb of the Unknown Craftsman in de ‘binnentoren’ in de entree van het Bonnefanten. Dus vóór de kassa.