Als je op het veld staat en de bal vraagt, dan moet je al wel weten
wat je ermee wilt gaan doen. Je bent ingeschakeld om nieuwe
kansen te scheppen. Dit is het begin van het echte leven. Je wilde
toch van betekenis zijn? Je had zelfs afgezegd voor een feest,
dat werd je niet in dank afgenomen, maar redelijkheid wordt als
niet als een extreem standpunt gezien. Je wilde blijkbaar niet
sociaal acceptabel overkomen. Het ontbrak je aan een
afwikkelbaar scenario en aan inzicht. Maar zeg dat maar ‘ns.
De gebeurtenissen spelen zich nu overal af. Je kon er zo geen
verslag van doen, want je zag ineens twee keer zoveel als normaal.
De structuur was zoek, reclames leken ineens het echte nieuws
te hebben vervangen. Er was een maalstroom van waarheden,
het bleek: men wist niets uit het eigen verleden. Er was behoefte
aan geschiedenis. Er was een belofte die je moest inlossen.
er lag een stapel onbeantwoorde e-mails op je te wachten.
Maar eerst moet de hond er nog uit.
Collages: Maria Willems
*****
Dit gedicht, deze tekst, deze woorden zijn niet van mij. Nou kan een wijsneus natuurlijk opmerken dat woorden nooit van iemand kunnen zijn, woorden zijn van iedereen, en dat klopt. Je kunt hoogstens geestelijk eigenaar zijn van de specifieke volgorde waarin je de woorden hebt gezet.
Een gedicht bedenk ik meestal zelf, en het schrijven ervan ook. En het bedenken van de tekst heb ik hier niet gedaan. Ik heb de weekendbijlage van een krant genomen en die heb ik doorgebladerd en her en der zinnen onderstreept waar mijn oog aan bleef haken. En die zinnen heb ik achter elkaar gezet en dat is dit gedicht geworden. Losgeknipt uit hun oorspronkelijke verband betekenen de zinnen ineens wat anders. Er is nu de suggestie van een verband, een eenheid en een betekenis. Maar vraag me niet welke.
De kunst op de twee foto’s (van de andere M) volgde eigenlijk hetzelfde pad. Er waren allerlei losse spullen, rommeltjes, voorwerpen, die na schuiven en wisselen hun juiste plek binnen de box of het kader kregen of vonden. De losse voorwerpen vormen binnen de lijst nu een verband. Soms was dat toeval, soms zat daar een gedachte achter. Die gedachte zit dan in het hoofd van de maker, dat ziet de kijker niet. Die ziet misschien iets anders.