COLUMN - Nu het dit jaar onmogelijk lijkt om strategisch te stemmen, (wat zou de strategie moeten zijn), hoor je ineens allerwegen mensen oproepen tot stemmen ‘met het hart’, of ‘voor je idealen’, of op degene die je het liefst als premier zou zien. Ik heb me voorgenomen om daar allemaal niet aan mee te doen. Ik ga stemmen op continuïteit in de Tweede Kamer. Op dezelfde partij als vijf jaar geleden, omdat ik geen zwevende kiezer wil zijn.
Alle linkse partijen lijken op elkaar. Iemand die zegt dat ze vol overtuiging op GroenLinks, de Partij voor de Dieren of de SP stemt, en de andere twee uit dat rijtje onacceptabel vindt, is niet goed wijs, volgens mij. De partijen leggen de accenten anders, zeker, en de een doet dit beter dan de ander, op een aantal zaken (waaronder cruciale) hebben de partijen verschillende keuzes gemaakt, en op basis daarvan kun je ook heus verschil maken. Ze hebben bovendien verschillende communicatiestrategieën. Maar wat mij betreft hadden ze vleugels van dezelfde partij mogen zijn – waar ook de Partij van de Arbeid nog een rechtervleugel in zou kunnen vormen.
Onevenredig snel
Voor mij wordt het de SP. Ik kies dat onder andere andere omdat ik GroenLinks de ‘constructieve’ houding nog steeds kwalijk neem waarmee ze ermee hebben ingestemd dat Griekenland in een modderpoel moest worden geduwd, en omdat de Partij voor de Dieren te weinig bestuurlijk is. Maar aan de SP heeft natuurlijk ook van alles waar ik het niet mee eens ben – hun keuze tijdens het Oekraïnereferendum, bijvoorbeeld.
Zo is er altijd wat, en daarom blijf ik bij mijn keuze.
Ons land heeft vooral behoefte aan goede Kamerleden. Aan mensen die hun dossiers kennen, die goed werk doen, die zich inzetten voor de goede zaak, vooral ook op een praktische manier. De ellende met die drie kleine linkse partijtjes en dat stemmen met het hart, is dat die drie partijen werken als communicerende vaten. Nu eens groeit die, en dan groeit die. Vijf jaar geleden ging het om die sympathieke Roemer en daarna om die pragmatische Samson. Nu gaat het weer om die frisse Klaver. Het gevolg ervan is dat Kamerleden onevenredig snel van plaats verwisselen.
Meerderheid
Ik ga stemmen op Sadet Karabulut. Zij is een Kamerlid van uitzonderlijk hoog niveau geweest, de afgelopen jaren, die zich enorm heeft ingezet op haar twee dossiers, integratie en (vooral) armoede. Ze is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor een goed wetsvoorstel tegen het werken zonder loon dat men werkzoekenden steeds meer probeert op te dringen. Dat is een belangrijk onderwerp, dat vrijwel genegeerd is in de debatten van de afgelopen tijd, als ik het allemaal goed gevolgd heb.
Ze lijkt me bovendien een sympathiek mens, ze is een aantal keer onterecht aangevallen door DENK, maar dat zijn allemaal geen redenen om op haar te stemmen. Dat ze goed is, is dat wel.
Andere dossiers zijn natuurlijk ook belangrijk. Vrijwel alle andere politieke partijen hebben ook goede Kamerleden. Ik hoop dat de mensen die de vorige keer op hen hebben gestemd als het even kan ook weer op die goede Kamerleden blijven stemmen. En dat de mensen die op slechte Kamerlieden hebben gestemd, deze keer een betere keuze maken. En dat de linkse partijen de meerderheid krijgen en dan aan het werk gaan.
Robert Fisk. De grote beschavingsoorlog. De verovering van het Midden-Oosten. Amsterdam: Ambo/Anthos.
Reacties (11)
Nou zet ik dus net mijn stuk voor morgen klaar… :)
We stemmen nét niet hetzelfde maar volkomen eens met de strekking van dit stuk.
Wat is het verband met het boek van Robert Fisk?
Helemaal mee eens!
”Alle linkse partijen lijken op elkaar […] De partijen leggen de accenten anders, zeker, en de een doet dit beter dan de ander, op een aantal zaken (waaronder cruciale) hebben de partijen verschillende keuzes gemaakt, en op basis daarvan kun je ook heus verschil maken. Ze hebben bovendien verschillende communicatiestrategieën.”
Tja, op welke grond wil je dan nog verschillen zien voordat je iemand, die de verschillen —waarvan je er nota bene zelf een aantal noemt— wél ziet, “wél goed wijs” noemt?
Vervolgens kies je voor de SP, omdat je GL een andere houding verwijt en de PvdD te bestuurlijk vindt. Hoezo “alle linkse partijen lijken op elkaar”? Je ziet toch verdorie zelf verschillen en baseert daarop je keuze?
Weet je zeker dat je het zelf nog kunt volgen?
Ik lees dat bij de SP Farshad Bashir de Kamer verlaat. Als oldtimerliefhebber ben ik hem dankbaar voor het tegenvuur dat hij die klootviool van een Weekers indertijd heeft gegeven.
De PvdA was de partij waar de hoogleraar met de bouwvakker vergaderde. De segregatie werd een feit met het steeds groter groeien van SP en GL. Past helemaal in de tijdgeest; 50+, Art1kel en PvdD vormen het politieke equivalent van de Facebook filter bubble.
De kans op de vorming van een grote progressieve partij wordt steeds kleiner.
Eens met @0. En ja, het loont zich om een geheugen te hebben dat enige jaren strekt, zodat zaken als het Kunduz akkoord voor eh, nuance zorgen.
Van Oostendorp:
En dan word je uiteindelijk als stemmer alleen nog maar geacht om types als Lodewijk Asscher en Jeroen Dijsselbloem aan een prettige baan te helpen. Nee, dank u, ik heb toch liever dat er wat te kiezen valt.
Valse voorstelling van zaken.
Alleen was dat geen uitglijder, de anti-Europa standpunten van de SP zijn al jaren bekend.
Ik kan me wel iets voorstellen bij de waardering voor mevrouw Karabulut.
Hopen op een linkse meerderheid (laatste regel van het stukje) is echt hopeloos. Die linkse meerderheid gaat er niet komen want daar is de tijdsgeest niet naar.
… want daar is de tijdsgeest niet naar…
Nou… als je sommige linkse commentatoren hoort dan zou je bijna geloven dat VVD, CDA en PVV een absolute meerderheid hebben, terwijl, dat redden ze nooit.
I&O Research peilde vandaag 76 zetels voor D66, GL, SP, PvdA, PvdD &CU. OK, het is een uitbijter maar geen enorme uitbijter, en stel dat dit nu gewoon eens de uitslag wordt.
Dan kan dit span in theorie zomaar VVD, SGP, PVV én het CDA in één keer buiten zetten, zonder daar zelfs maar Henk Krol of Kuzu voor van stal te hoeven halen :).
@9:
Dat is één peiling. Dan is er nog het (moderne?) fenomeen dat zo’n peiling er ook gigantisch naast kan zitten zelfs als je alle foutmarges in aanmerking neemt. Dus hoe dan ook: eerst zien, dan geloven. Ik durf me nog niet rijk te rekenen.
En stel dat het de uitslag wordt dan nog is het wel een heel wankele meerderheid, van zes clubs die het bepaald niet over alles met elkaar eens zijn. Een regering zullen ze samen waarschijnlijk niet kunnen vormen.
In theorie, ja. De praktijk zal wel anders zijn.
Natuurlijk is dat slechts één peiling en ik ga me zeker niet rijk rekenen, ik verzet me alleen tegen het dogma: de huidige tijdgeest is rechts. Dat is gewoon niet waar. Linkse partijen scoren alles bij elkaar rond de 50 zetels, rechtse partijen ook, en dat geldt ook voor het midden. Beide kanten zijn erg versnipperd, in ieder geval tussen de verkiezingen door.