COLUMN - Lenderings weekendritueel: op zaterdag koopt hij ’s ochtends zes kranten, vervolgens zet hij de telefoon uit en daarna is hij de hele middag aan het lezen. Gek genoeg gaat dat hem steeds sneller af. Aan de borreltafel wil hij nog wel eens roepen dat het komt doordat er steeds minder nieuws staat in de weekendbijlagen, maar eigenlijk weet hij beter. De weekendbijlagen waren ook vroeger niet veel soeps.
Ook dertig jaar geleden waren er teveel columnisten die te weinig hadden te melden en dus maar een stukje wijdden aan clichékwesties als de zondagsrust. Zulke bijdragen waren er in twee soorten: óf de columnist klaagde over de gruwelijke saaiheid van het gedwongen nietsdoen óf hij hekelde het hemeltergende consumentisme der koopzondag en prees de voordelen van de rust.
De verdwijning van de eerste soort columns was voorspelbaar. De aanpassing van de Winkeltijdenwet behoort tot de daverendste successen van het Eerste Kabinet-Kok en valt niet langer terug te draaien. De columnist die anno 2013 nog schrijft over de verstikkende leegheid van de zondagen, loopt achter de feiten aan. Zelfs de weekendbijlagen willen iets actuelers.
Minder voorspelbaar was de verdwijning van de tweede soort column. Deze is des te opmerkelijker omdat het argument dat het zinvol is af en toe een rustdag in te lassen, niet helemaal zonder waarde is.
Misschien zijn de verdedigers van de zondagsrust ermee gestopt omdat ze begrepen dat “het is goed soms te rusten” niet hetzelfde is als “iedereen moet rusten op dezelfde dag”. Ik vermoed dat er nog een tweede reden is, namelijk dat de koopzondag beter dan verwacht in overeenstemming bleek met de christelijke zorg voor een harmonieus gezinsleven. De gezinnen zijn namelijk ook niet meer wat ze zijn geweest.
Ooit besloot vader welke nieuwe auto werd gekocht en kocht moeder de levensmiddelen. Zo is het echter al heel lang niet meer: de beslissingen worden gemeenschappelijk genomen. Elke reclamemaker kan je uitleggen dat je een auto niet langer verkoopt met een foto van een wulpse meid op de motorkap, maar dat je moet wijzen op veiligheid, aangezien moeder dat een aansprekend argument vindt. De aankoop van wijn was ooit een vrouwenzaak, inmiddels zoeken hij en zij samen een gezellig flesje. U kunt er hier meer over lezen. De ouders nemen de beslissingen samen en niet zelden hebben ook de kinderen een stem.
Een middagje winkelen in de stad, waarbij de gemeenschappelijke beslissingen worden genomen, is voor veel gezinnen een van de momenten waarop ouders en kinderen in alle rust wat tijd met elkaar doorbrengen. Een van Lenderings weekendrituelen is de zondagse lunch, al jaren in hetzelfde gezelschap in hetzelfde café in de Amsterdamse binnenstad. Lendering en zijn disgenoten observeren al jaren hoe gezinnen met grote Bijenkorftassen voorbijlopen, in opperbeste stemming. De koopzondag is zó evident een steunpilaar van christelijke gezinswaarden dat geen columnist er nog over moppert.
Reacties (9)
De grefo’s hebben hele dossiers aangelegd over zondagsrust:
http://www.nd.nl/dossiers/economie/zondagsrust
Een nog mooier woord is ‘zondagsheiliging’:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zondagsheiliging
Heeft niets met grefo’s te maken en ook niet met Nederland. In Frankrijk lopen ze dertig jaar achter en is die discussie nu pas aan de gang. Acharm katholiek Frankrijk.
Oh, en werken in Frankrijk (travail en France) betekent dus eigenlijk alleen werk voor winkeleigenaren en bediendes.
En vaders ook.
@2.
In Frankrijk hadden ze vroeger, ben er niet zo bekend, wel de groenteboer en de bakker op de zondagmorgen open, vanwege de versheid, of is dat een verhaaltje wat alleen in de toeristische centra gold?
@4: Bij mij in het dorp (geen toeristische plek) was de bakker op zondag open en dat is volgens mij nog steeds zo.
Ik kwam zelden bij de groentewinkel, maar de mega-hyper-supermarkt probeerde steeds vaker op zondag te openen.
(ik ben weer sinds enkelel jaren in NL).
@4: nee hoor, is nu nog zo.
@1: terwijl toch duidelijk in de Bijbel staat dat Onze Lieve Heer op de zevende dag uitruste van zijn scheppingsklus, de zaterdag of sabbat dus, en zondag was dus gewoon de eerste (werk)dag van de week.
Ik ben zwaar christelijk opgevoed, maar waarom nu de zondag de rustdag was geworden, is mij nooit duidelijk geworden.
@4: Nee dat klopt in ieder geval voor de bakkers, tenminste toen ik nog in Frankrijk woonde kon je gewoon elke dag vers brood kopen.
@7 Dat heeft keizer Constantijn zo bedacht. Het was een compromis tussen de rustdag van de christenen en de heilige dag van de zonnereligie die toen nog belangrijker was.