Klimaat-beschaving paradigma aangevallen?

De afgelopen 10.000 jaar heeft het relatief stabiele klimaat op aarde de mens in staat gesteld om hoogwaardige beschavingen te ontwikkelen, dat is tot nu toe de algemene opvatting bij wetenschappers die zich bezig houden met paleoklimatologie en archeologie. Maar nu beweert Dr. Nick Brooks van de Universiteit van East Anglia dat zijn onderzoek aangeeft dat de beschavingen juist opkwamen op momenten van (kleine) klimaatschommelingen. Bij verslechterende levensomstandigheden door bijvoorbeeld droge periodes klonterende mensen namelijk samen rondom de laatste waterbronnen en dit was dé drijfveer achter een hogere organisatie van deze levensgemeenschappen. Brooks baseert zich op archeologisch onderzoek aan de Garamanten beschaving in Libië die geconfronteerd werd met verschuivende regenvalpatronen. What we tend to think of today as ‘civilisation’ was in large part an accidental by-product of unplanned adaptation to catastrophic climate change. Civilisation was a last resort – a means of organising society and food production and distribution, in the face of deteriorating environmental conditions. (Scienceblog). Brooks waarschuwt echter met het trekken van parallellen met de huidige klimaatverandering, deze is namelijk veel groter dan de kleinere schommelingen die hij bestudeerde. He warned against drawing comparisons with the global warming that is predicted to raise average temperatures by around three degrees this century, noting that the temperature rise was well above that which forced the societal change 5,000 years ago. (Reuters). Uiteindelijk is dit dus niet eens een echte aanval op het heersende klimaat-beschaving paradigma, maar kunnen deze twee theorieën heel goed naast elkaar bestaan.