Het is weer hip om muziek op vinyl te hebben. Voor het tweede achtereenvolgende jaar is de verkoop van lp’s in 2011 met ongeveer dertig procent gestegen. Waar enkele jaren geleden vooral veertigplussers platen kochten, is het nu ook een graag gezien product onder twintigers. ,,Ook nieuwe artiesten brengen graag hun muziek op lp uit,” zegt Jan van Ditmarsch, directeur van muzieklabel Music on Vinyl. ,,Pop en rock doet het goed, dance helemaal niet.”
De entertainmentbranchevereniging NVPI registreerde in 2011 een groei van 32 procent. In 2010 was de groei iets hoger doordat in dat jaar Bol.com, de Mediamarkt en de Free Recordshop begonnen met de verkoop van platen. Kleine speciaalzaajes zijn niet in deze cijfers meegenomen. De individuele platenzaken van Concerto en Plato zien echter ook een flinke groei, afgelopen jaar van 20 procent. Dat is meer dan het jaar ervoor. Music on Vinyl, gespecialiseerd in lp’s, ziet een groei van 30 procent, evenveel als in 2010.
“De groep die nu veel koopt is begin twintig. Toen wij net begonnen, in 2009 waren het nog vooral veertigers,”zegt Van Ditmarsch. Anton Speijers, bedrijfsleider van Concerto, ziet zelfs achttienjarige meisjes die hun studiebeurs komen stukslaan door een plaat aan te schaffen. ,,Er worden echt niet alleen gouwe ouwe verkocht. Ook de plaat van Amy Winehouse ging vijftig of zestig keer per week over de toonbank.” Speijers zegt geen last te hebben van de grote winkels die ook platen zijn gaan verkopen. ,,Dat zijn webwinkels, maar echte vinylkopers willen toch graag dat ding in handen hebben.”
Vinyl heeft nog altijd een heel klein aandeel in de totale muziekverkoop. Van de fysieke muziekdragers is volgens de NVPI in 2011 1,1 procent vinyl. In 2010 was dat nog 0,8 procent. Plato en Concerto geven aan dat 10 procent van hun verkoop bestaat uit platen.
Reacties (18)
De laatste doodstuipen van een achterhaald medium, net als 8-track en VHS. En terecht: vinyl is een slechte geluidsdrager.
Het is helemaal geen slechte geluidsdrager. Sterker nog: het was lange tijd de beste geluidsdrager die er was.
“Steen is geen slecht medium om op te schrijven, sterker nog, het was lange tijd het beste dat er was”.
Beetje onzinnige vergelijking natuurlijk. Van een schone vinylplaat op een goede platenspeler valt nog steeds te genieten. Het geluid dat eruit komt is prima. Dus zonder kwalificaties zeggen dat het “een slechte geluidsdrager” is, is gewoon onzin.
Natuurlijk is digitale muziek handiger om mee te nemen en in potentie kàn het beter klinken omdat het een aantal beperkingen niet heeft waar vinyl wel mee te maken heeft.
Sterker: vanwege de analoge techniek wordt die ook wel gezien als superieur aan de digitale technieken.
Uit eigen ervaring weet ik te melden dat de bas van “The Wall” digitaal nooit zo mooi werd weergegeven als op vinyl; Hetzelfde geldt trouwens voor de opengaande deur op dezelfde LP. Weergaveapparatuur moet natuurlijk wel kwaliteit hebben.
Sommige platen klinken in digitale uitgave anders dan op vinyl omdat men voor de heruitgave op CD de boel vaak opnieuw mixt. Als de nieuwere versie je niet bevalt moet je dat dus de studio aanrekenen, niet het medium.
Dat analoog inherent “superieur” is aan digitaal lijkt me eerlijk gezegd geklets van romantici.
Slecht voorbeeld. The Wall klinkt sowieso niet.
Waar wel zo gezellig, voor in ’t haardvuur. Kraakt en knispert zo lekker.
Een werkelijk , eenmalige! geheel niet terzake pic. Louter om een test uit te voeren. Ik dacht iets in de trant van oud (LP)versus nieuw (CD).
Gelukt, dank meesteres *diep buigt*
Mooie foto.
Het gaat niet louter om geluidskwaliteit,er wordt door reaguurdres volkomen voorbij gegaan aan het psychologische aspect.
Het onpersoonlijke zilverkleurige schijfje met data versus mooie diepzwarte schijf waarop de freqeunties a.h.w.gestold zijn.Zelfs als de versterker nog uitstaat is de muziek al in verte zachtjes te horen zo gauw de naald de plaat raakt.Het is een kwestie van smaak en emotie niet van ratio.
Vergeet ook het formaat van de hoes niet,
Idd vooral psychologie. Het formaat van de hoes en de handelingen die je moet verrichten om een LP op te zetten. En dan zijn er ook nog heerlijke beperkingen zoals dat je ze niet in de auto kan draaien, maar gewoon thuis op de bank moet gaan zitten en dat je hem alleen van voor naar achter (zoals door de artiest gekozen) af kan spelen en niet random of, erger nog, allerlei verschillende platen random door elkaar heen.
Ik doe zelf niet aan LP, maar om vergelijkbare redenen wel aan CD ipv MP3. Ik begrijp de LP-liefhebbers volledig, maar het zal altijd om een klein groepje liefhebbers blijven gaan.
Zoals ik gisteren al zei: geklets van romantici ;-)
Mooi hoor, daar niet van.
Ik noem het liever overwegingen van romantici,geklets klinkt zo denigrerend.Muziek is bij uitstek geschikt voor romantiek lijkt me.
Zelf bezit ik,door ongelukkige omstandigheden,nog maar een klein stapeltje vinyl-albums dat door mij wordt gekoesterd.Draaien doe ik het zelden.
En van muziek genieten doe ik bij voorkeur in de huiselijke sfeer,ergens anderskan ik mij er niet op concentrere.
Een LP klinkt alleen beter als-ie nog puntgaaf is, daarna is het over. Daarnaast is inderdaad de CD (en de MP3 natuurlijk) veel gebruiksvriendelijker. DAT is volgens mij de belangrijkste reden geweest voor het succes van de CD.
Een LP is vooral een nostalgisch iets. Ik heb die tijd actief meegemaakt, maar ik hoef nu echt geen vinyl meer.
Ik luister zelf bijna alleen muziek in de auto, dus voor mij zijn LP’s niet echt een optie, maar ergens begrijp ik de charme wel.
Wat ik zou zou weten, mijn wiskundige kennis is into the abyss weggezakt, waar binnen ons gehoorsysteem de drempel ligt tussen het bewustworden (waarneming-indruk) tussen een golf (LP) en een niet infinitesimale benadering van de integraal (CD).
Bij de productie van een CD is de d(x) immers niet oneindig. De korte luchtstoten tegen het trommelvlies zijn bij een LP meer een golfbeweging dan bij de staccatotrillingen van een CD. Is er een grens of heft de inertie-luiheid van de speaker dit op en klinken de LP en CD gelijk.
zoiets dan..
Digitaal = Synthetisch; Analoog = echt. Hangt natuurlijk wel af van hoe de produktie tot stand kwam. Want als de opnamen al digitaal waren, blijft het dus synthetisch. Maar wat eigenlijk echt steekt met cd is, dat het al 30 jaar 16 bit, 44.1 khz is. We hebben nog steeds geen vooruitgang in het medium, terwijl het voor de techniek een koud kunstje is om in veel hogere resoluties te produceren (bijv. 24bit/96khz) voor het zelfde geld.
Okeej, er is ook nog zoiets als SACD enzo, maar daar moet dan wel weer een hoger prijskaartje aan hangen. Kortom, u wordt genaaid met cd. Die plaat (lp) blijft zijn waarde behouden want het geluid is echt. En het artwork erbij is ook mooier, want groter.