In 2005 besloot Jonathan Coulton zijn baan als programmeur op te zeggen en zich volledig op het maken van muziek te storten. Hij schrijft folknummers over robotlegers, programmeren, verliefde supervillians en andere zogenaamde “geek topics”. Niet iets waarvan je denkt dat er droog brood mee te verdienen is. Niets is minder waar echter, inmiddels verdient hij zijn geld met zijn muziek. Recent kwam hij weer in de publiciteit door het schrijven van de credits muziek voor, wat door velen de game van 2007 wordt genoemd, Portal (credits).
Coulton wist het Internet te gebruiken om zonder platenmaatschappij toch van muziek zijn werk te maken. Om opgemerkt te worden gaf hij van 2005 tot 2006 elke week een gratis nummer weg via zijn podcast. Hij werd opgemerkt door onder anderen zijn folk cover van Sir Mix-a-Lot’s “Baby Got Back” en “Code Monkey” dat verhaalt over het dagelijkse leven van een programmeur. Deze laatste werd door slashdot opgemerkt en is gebruikt in de animatieserie Code Monkeys.
Humor maar geen parodie
Veel van zijn nummers zitten vol met gortdroge humor. Toch is hij niet te vergelijken met artiesten zoals Weird Al Yankovic of Richard Cheese. Coulton onderscheid zich niet alleen door het schrijven van zijn eigen nummers, maar ook door de hoge kwaliteit van zowel muziek als tekst. Van upbeat folk-rock tot melancholische “man met de gitaar”-muziek, Coulton weet precies hoe het moet. Ook als de humor in de teksten je niet aanspreekt blijven de nummers prettig in het oor klinken. Maar natuurlijk heeft hij ook een paar missers. De cover van Leonard Cohen’s “Famous Blue Raincoat” is in mijn ogen oren teleurstellend. Misschien dat hij de lat daar net iets te hoog legde?
Creative Commons-voorvechter
Alle muziek van Coulton verschijnt onder de creative commons licentie. Dit betekent alle muziek vrij te gebruiken is zonder dat je hiervoor rechten hoeft af te dragen. Over de jaren is Coulton een groot voorvechter geworden van creative commons. Dit komt duidelijk naar voren in zijn nummer “Flickr“, genoemd naar de populaire fotowebsite. “Flickr” is uitgebracht met een videoclip die bestaat uit foto’s met een creative commons licentie van de gelijknamige website. De tekst lijkt geschreven te zijn om de foto’s te begeleiden. Coulton wilde door middel van de clip de kracht van deze licentievorm aantonen. Vooral voor een onafhankelijke artiest biedt het veel voordelen omdat men geen rechten hoeft af te dragen die vaak onbetaalbaar zijn voor artiesten in zijn positie.
Subcultuur
Coulton breekt met het gevestigde idee dat je een breed publiek moet aanspreken om een succesvol artiest te zijn. Hij heeft zijn faam duidelijk te danken aan de verwevenheid met de geek subcultuur. Hij komt er openlijk voor uit dat hij een geek is. De door hem aangesneden onderwerpen hebben ook vaak met deze subcultuur te maken. Hierbij sluit hij aan op de cultuur die ook geuit wordt binnen webshops zoals thinkgeek of jinx, en de dodelijk saaie kantoor sfeer die in series als The Office of Office Space gebruikt wordt voor gortdroge humor.
Zijn muziek dient ook als inspiratie voor zogenaamde Machinima. Dit zijn animatiefilms die zijn opgenomen binnen computergames zoals bijv. Halo of World of Warcraft. Onder deze groep amateurfilmers bezit hij inmiddels een grote populariteit. Ook omdat zijn muziek vrij te gebruiken is door de creative commons-licentie. Op zijn weblog besteedt hij hier aandacht aan, wat ongetwijfeld aanzet tot verder gebruik van zijn muziek bij dit soort korte animaties.
Skullcrusher mountain gebruikt in een Machinima (World of Warcraft)Nieuwe media vs oude platenmaatschappijen
Net als de door youtube bekend geworden Esmee Denters toont Jonathan Coulton aan dat Internet het mogelijk maakt om via de nieuwe media een succes als artiest te worden. Waar Esmee Denters echter besloot te tekenen bij een platenmaatschappij weet Coulton zich staande te houden als onafhankelijk artiest. Door gebruik te maken van een subcultuur waar hij zich duidelijk thuisvoelt en waar hij mensen mee aanspreekt, maar ook door gebruik te maken van zijn blog, podcasts en youtube toont hij aan dat er mogelijkheden voor onafhankelijke artiesten zijn die er voorheen niet waren. Hij moedigt dan ook iedereen, al grappend, aan om direct ontslag te nemen en zijn of haar hart te volgen.
Reacties (5)
machinIma, bedoel je?
Wat een enorme hippie kneus.En uiteraard krijgt deze sukkel kruiwagens vol subsidie om ons deze bagger op te dringen.
Hippiekneus of niet, dit gaat tenminste ergens over. Hoe lullig de onderwerpen ook zijn, hij weet er wel iets uit te slaan, wat bij veel artiesten niet aan de orde is omdat die of zulke cliché-onderwerpen ophoesten dat er wel iets over te maken móet zijn, of met teksten komen die niet kloppen of gewoon nergens op slaan. Petje af voor deze nu al grootse artiest!
@ Michiel, de term is toch echt Machinima
@2 Misschien moet je je eens verdiepen in de betekenis van het aloude spreekwoord ‘de beste stuurlui staan aan wal’, of misschien ‘zeikerige oude kneuzen die zelf niks kunnen worden criticus’. Deze man doet tenminste iets productiefs en creatiefs met waar hij in gelooft. En voor zover ik kan overzien doet hij dat zonder subsidie maar puur op eigen kracht.
De muziek doet mij niks, niet mijn smaak, maar dapper om je baan op te geven voor een onzeker inkomen als (onbewezen) artiest. De combinatie met voorvechter van de idealen van de creative commons spreekt mij ook aan.
Kleine update; voor mensen die interesse hebben in zijn muziek. Een tijd lang was de boxset met het meeste van zijn werk uitverkocht. Deze is inmiddels weer vollop voorradig op CDBaby.
Natuurlijk is ook alles gratis te downloaden, maar artiesten moeten ook boterhammetjes op de eettafel neer zetten :p Plus de ‘Things -a- week’ boxset is best wel een aardige metalen doosje, en gesigneerd door meneer Coulton zelf. (ik heb hem zelf dus ook pas nu in huis).