Itamar en de ‘vergristelijking’ van het Nederlandse Israelbeleid

Op de Westoever worden in de militante nederzetting Itamar vijf leden van een familie vermoord, Israel reageert daarop door te zeggen dat het vijfhonderd nieuwe huizen gaat bouwen in nederzettingenblokken op de Westoever.

En het Tweede Kamerlid Joel Voordewind, komt met een motie. Wat voor een motie? Een motie waarin de regering gevraagd wordt de Israelische regering er nog eens op te wijzen dat  het nederzettingenbeleid illegaal is en ten koste gaat van de Palestijnse bevolking op wiens grond de nederzettingen zijn gebouwd, een gewelddadig systeem van bezetting in stand houdt dat mogelijk geweld uitlokt, en bovendien ook nog eens de kans ongedaan maakt dat er nog ooit een op een vredesregeling met de Palestijnen uit de bus komt?

Nou nee, daar kwam het Kamerlid Voordewind dus helemaal niet mee. Het Kamerlid Voordewind is namelijk van de ChristenUnie en die zit op de lijn dat Gods Uitverkoren Volk best alle internationale regels mag overtreden.

Het mag van de CU en aanverwante ´gristenen´ zijn nederzettingen namelijk bouwen waar het wil in het door de Heere God aan hen Beloofde Land. Het Kamerlid Voordewind kwam daarom – in samenwerking met de SGP – met een motie waarin werd gesteld dat door toedoen van de Palestijnse Autoriteit in de Palestijnse gebieden een ´klimaat wordt gevoed waarin terroristische daden worden aangemoedigd in plaats van tegengegaan´. Dat zou gebeuren in het onderwijs, maar ook op straat, door straten en pleinen te vernoemen naar zelfmoordterroristen, zo meldt het dagblad Trouw vrijdag.

Voordewind ging met deze motie dus niet alleen voorbij aan de volstrekt foute reactie van de Israelische regering of aan de mogelijkheid dat het nederzettingenbeleid toch ook wel iets zou kunnen bijdragen aan een klimaat dat terroristische daden aanmoedigt. Hij en zijn SGP-collega Van der Staaij, gaven diezelfde Israelische regering met deze motie vooral een bemoedigend schouderklopje om op de ingeslagen weg voort te gaan. Want die formuleringen over de manier waarop de Palestijns Autoriteit een klimaat zou scheppen waarin terroristische daden worden aangemoedigd, waren een vrijwel letterlijk opgetekend uit de mond van de Israelische premier Benjamin Netanyahu. Ook de oproep in de motie om de subsidiëring van de Palestijnse Autoriteit (zo´n 50 miljoen per jaar volgens Voordewind) stop te zetten als de ´verheerlijking van terrorisme niet stopt´, is natuurlijk koren op Netanyahu´s molen.

En wat doet de Tweede Kamer met zo´n motie? Lachen omdat de christelijke mannenbroeders met iets komen dat nu werkelijk helemaal en totaal voorbijgaat aan de werkelijke achtergronden van het treurige nieuws uit Itamar? Nee hoor, de Tweede Kamer nam die motie aan – behalve de mannenbroeders van de CU en de SGP, stemden ook het CDA, de VVD en natuurlijk de PVV voor.

Tja, zou het nou werkelijk op de weg liggen van de Nederlandse Tweede Kamer om de Palestijnse Autoriteit te vertellen hoe ze straten en pleinen wel en niet mag noemen? Het is misschien niet echt elegant van de PA om een plein te noemen naar Dalal Mughrabi, die in 1978 een bus kaapte op de weg van Haifa naar Tel Aviv om gijzelaars te nemen die konden worden geruild tegen Palestijnen in Israelische gevangenissen. Maar is het feit dat er in Tel Aviv een groot Yitzhak Rabinplein bestaat, zoveel beter? Dalal Mughrabi was medeverantwoordelijk (met de Israelische commando´s onder Ehud Barak die probeerden de bus te bevrijden) voor de dood van 37 mensen. De voormalige Israelische premier was in 1948 de commandant van de Israelische eenheid die zo´n  50.000 mensen uit de steden Lydda en Ramleh verdreef richting de grens met Jordanië, waarbij een onbekend aantal (maar in ieder geval enkele honderden onder wie ook vele kinderen) onderweg van dorst en uitputting stierf.

Vergezocht, deze vergelijking? Niet echt, lijkt me. Zowel Mughrabi als Rabin worden in eigen kring als vrijheidsstrijders vereerd. Waarmee ik maar wil zeggen: zo´n motie van de Nederlandse Tweede Kamer in een zaak als deze heeft, afgezien van de werkelijk onvoorstelbare partijdigheid die eruit spreekt, ook snel  iets volkomen absurds.

En dit was nu al de tweede wonderlijke motie van deze aard in even zovele maanden. In februari nam de Tweede Kamer een ´Motie Van der Staaij´ aan waarin de regering werd gevraagd tegen te gaan dat de Palestijnen eenzijdig een staat uitroepen en waarbij werd gezegd dat de PA  naar de onderhandelingstafel zou moeten terugkeren en Israel erkennen als Joodse democratische staat. Het eerste deel – tegen het eenzijdig uitroepen van een Palestijnse staat – is nog tot daaraan toe. Nederland mag inderdaad een voorkeur hebben voor onderhandelen in plaats van het uitroepen van een staat. Maar de zinsnede waarin de PA werd opgeroepen Israel te erkennen als Joodse democratische staat, was toch net weer een paar partijdige stappen te ver. Dat betreft namelijk een eis die door deze rechtse Israelische regering op tafel is gelegd en waaraan geen Palestijnse onderhandelaar met enig fatsoen kan voldoen.Weliswaar werd de formulering tijdens het debat door minister Rosenthal als het ware ongedaan gemaakt, maar hij bleef wel in de motie staan, wat tot verwarring blijkt te blijven leiden, onder meer in de IIsraelische pers.

Nog één of twee van dit soort moties en we staan werkelijk bekend als de risé van Europa. Nederland was altijd al een beetje een soort laatste wagon van de trein als het om Israel ging, de wagon die vroeger bij een goederentrein de functie van ´remmer´ had. Maar als dit zo doorgaat, ijn we straks ook nog het achterlijkste jongetje van de klas.

Een Thai?
En nou eens wat anders. Stel dat, zoals in de Jerusalem Post werd gesuggereerd, de dader van de moord in Itamar een Thaise werknemer was, die handelde uit wraak omdat de vermoorde Udi Fogel hem nog 10.000 shekel achterstallig loon schuldig was? Wat zou iedereen dan in zijn hemd staan. Wat zou Netanyahu dan moeten met zijn plan voor 500 nieuwe woningen in bezet gebied? Hij kan ze toch moeilijk gaan bouwen in Thailand. En was die Thaise ´terrorist´ dan echt aangemoedigd doordat er in Ramallah pleinen naar mensen worden genoemd waar hij nog nooit van heeft gehoord? Hoefden de BBC en CNN dan alsnog geen excuses te maken, zoals Israel had geëist, omdat ze in hun berichtgeving niet genoeg nadruk legden op de gruwelijkheid van deze daad? Zou de Israelische minister van Informatie, Edelstein, dan alsnog zijn beslissing ongedaan maken om de foto´s van de bloedige lijken in Itamar te laten publiceren om toch vooral het beestachtige karakter ervan te illustreren? Zou Netanyahu dan alsnog van president Abbas eisen dat hij de daad – ook in het Arabisch – veroordeelt? Zou de Ashkenazische opperrabbijn van Israel dan alsnog vinden dat het Palestijnse buurdorpje van Itamar, Awarta, van de aardbodem dient te verdwijnen om plaats te maken voor een nederzetting, zoals hij in zijn rede bij de begrafenis van de vijf dode familieleden uit Itamar oreerde?

We zullen dat waarschijnlijk nooit weten. Want weliswaar werd het dorp Awarta na drie dagen uitgaansverbod, arrestaties en terreur weer vrijgegeven door het Israelische leger, en weliswaar waren er berichten dat Thaise werknemers waren opgepakt, maar Israel heeft het onderzoek intussen onder een zogenoemde ´gag order´ geplaatst, wat betekent dat niets ervan nog openbaar mag worden gemaakt. Dus stel dat de dader geen Palestijn was maar een Thai, dan verdwijnt die man vrij zeker geruisloos van het toneel. Alleen…. als de stilte werkelijk lang voortduurt, wordt die mogelijkheid van een Thaise dader natuurlijk wel de meest waarschijnlijke. Want als er een Palestijnse dader zou worden gepakt, dan zouden we echt wel te horen krijgen.

Meer bij Abu Pessoptimist.