Italiaanse knevelwet: Wikipedia op zwart

In plaats van zich in te zetten om de wel heel erg kwakkelende economie van Italië weer op gang te helpen, want “er is niets aan de hand”, aldus onze premier, wordt momenteel de nieuwe wet op de telefoontaps besproken. Afgeluisterde telefoongesprekken vormen de basis van alle processen tegen diezelfde premier en tevens van alle grote antimaffia-onderzoeken. Een wet om deze praktijk te verbieden of in te perken, is dus op zich al geen goed idee. Maar er is meer aan de hand.

Onder komma negenentwintig wordt meteen even de vrijheid van meningsuiting op internet de nek omgedraaid. De tekst luidt als volgt:

“Voor informatieve websites, daarbij inbegrepen kranten en tijdschriften die op elektronische manier worden verspreid, worden verklaringen en rectificaties binnen achtenveertig uur na verzoek gepubliceerd met dezelfde grafische kenmerken, dezelfde toegankelijkheid als de rest van de website en met dezelfde zichtbaarheid als het bericht waaraan deze refereren.”

Dit wil zeggen dat iedereen die zich beledigd voelt door een bericht op een website, een rectificatie krijgt. Er hoeft niet te worden aangetoond dat het geschrevene onwaar is en er komt geen onafhankelijke derde aan te pas om de gevraagde rectificatie te beoordelen.

Met andere woorden: als ik morgen schrijf dat Marcello Dell’Utri, een zeer invloedrijk politicus uit de kring rond de premier, veroordeeld is wegens banden met de maffia – een feit – en Dell’Utri maakt bezwaar, dan moet ik rectificeren. Een volstrekt onwerkbare situatie dus – niet alleen voor kranten met een online editie, maar ook voor bloggers en wellicht zelfs voor encyclopedische sites.

Wikipedia is dan ook “op zwart” gegaan; in plaats van de gevraagde pagina krijgt de lezer een uitleg te zien van wat de wet inhoudt en wat deze ook voor Wikipedia kan betekenen. Intussen wordt binnen Berlusconi’s PdL gewerkt aan een amendement dat in ieder geval blogs zou redden van deze censuur; die zou dan alleen maar van toepassing zijn op titels die geregistreerd zijn onder de Perswet.

Mocht de wet worden aangenomen, dan moet deze nog door de Senaat; vervolgens moet President Napolitano de wet nog goedkeuren – zijn taak is het om wetten aan de Grondwet te toetsen. De getergde oude man heeft in het verleden al meer van dit soort onzinnige wetten teruggestuurd dus de kans is groot dat ook deze (tweede) poging om een knevelwet erdoor te jassen, mislukt.

Intussen staat iedereen op de banken om te schreeuwen dat deze regering moet opstappen. Niet alleen de oppositie en de vakbonden, maar ook werkgeversorganisatie Confindustria, de bisschoppen, enkele medeoprichters van Berlusconi’s eigen Forza Italia en bekende captains of industry zoals Luca Cordero di Montezemolo van Ferrari en Diego Della Valle van het exclusieve schoenenmerk Tod’s (die zijn paginagrote advertenties vorige week verving door een vlammende oproep).

Maar de Keizer speelt op zijn lier, of liever gezegd met zijn meisjes, en denkt alleen aan het redden van zijn eigen huid. Het zijn de laatste stuiptrekkingen van het monster. Laten we hopen dat hij weg is voordat Rome daadwerkelijk brandt, en/of hij daadwerkelijk een censuurwet erdoor weet te drukken.

UPDATE: Het amendement dat bepaalt dat de rectificatieplicht alleen voor “geregistreerde titels” – kranten en tijdschriften – zou gelden, is inmiddels door de commissie. Maurizio Paniz (PdL) stelt intussen dat journalisten die telefoontaps illegaal publiceren, gevangenisstraf moeten krijgen. Giulia Bongiorno (FLI, de van PdL afgebroken groep onder leiding van oud-kroonprins Gianfranco Fini) laat zich uit protest schrappen als (mede-)auteur van de wet.