Welkom in de nieuwe economie, waar het voorheen gratis gebruik van ecosysteemdiensten een prijskaartje heeft gekregen. Welkom in een economie waar CO2 handelswaar is en waar bosbescherming een lucratieve investeringsmogelijkheid is geworden. Op het Amerikaanse Bloomberg staat een aardig artikel dat laat zien hoe nu al grote investeerders en bedrijven anticiperen op nieuwe klimaatregels die CO2-credits ten bate van bosbescherming tot een economische activiteit maken. Investeringsbank Merrill Lynch en hotelgigant Marriott steken miljoenen in bosbescherming in ruil voor de CO2-credits uit die bossen.
In 2012 moet er een nieuw internationaal klimaatverdrag liggen, in dit post-Kyoto verdrag zal het voorkomen van ontbossing een belangrijke rol vervullen. Ontbossing veroorzaakt pakweg 20% van de mondiale CO2-uitstoot, breng ontbossing terug en reduceer gelijk de (groei in) CO2-uitstoot. Economisch gezien worden tropische bossen een berg CO2-credits die geïndustrialiseerde landen en bedrijven kunnen kopen om hun eigen uitstoot mee te compenseren. Er moet echter wel een ontbossingsdreiging zijn, anders is er natuurlijk niet sprake van ‘het voorkomen van ontbossing (=uitstoot)’. De wetenschappers Ebeling en Mai Yasue van de University of British Columbia in Vancouver publiceerde recent een artikel [.pdf] waarin de jaarlijkse inkomsten uit het terugbrengen van ontbossing met 10% geschat wordt op 13,5 miljard dollar. Dat is dus geld voor natuurbescherming én lokale ontwikkeling (in het geval van good governance dan).
Over de criteria en het financieringsmechanisme wordt op dit moment nog druk onderhandeld, zoals vorige week in Bangkok. Maar nu al zijn grote investeerders als de Merrill Lynch bank actief in het kopen van CO2-credits uit bossen. Op het Indonesische Atjeh maakte deze bank in februari een deal van 9 miljoen dollar met de plaatselijke gouverneur om 1,9 miljoen hectare bos te beschermen in ruil voor de CO2-credits. Merill Lynch hoopt in de toekomst met een gestegen CO2 prijs de credits voor een hogere prijs door te verkopen. De grootste hotelketen op aarde: Marriott International maakte maandag bekend dat ze 2 miljoen dollar investeert in bescherming van 1,4 miljoen hectare Amazone woud, vanaf eind dit jaar kunnen gasten in het hotel hun CO2-uitstoot tijdens hun verblijf in een Marriott vestiging compenseren door bij te dragen aan het fonds. De ontwikkelingen gaan snel, zo moet de organisatie Amazonas Sustainable Foundation die het geld moet gaan beheren en uitgeven aan bosbescherming nog een eigen webstek krijgen. Maar als zulke grote multinationals deze richting op bewegen is er dan nog sprake van een klimaathype? Zien wij hier de eerste glimp van een nieuwe economie? En misschien wel het belangrijkst: vertrouwt u het?
Reacties (6)
9 miljoen dollar met de plaatselijke gouverneur om 1,9 miljoen hectare bos te beschermen en 2 miljoen dollar investeert in bescherming van 1,4 miljoen hectare Amazone woud
Dat is resp. 4,74 en 1,42 dollar per hectare.
Met alle respect, maar wat wil je nu eigenlijk voor dat geld doen? Voor zover ik me kan herinneren van boseconomie wil de boseigenaar geld verdienen.
Ik kan me niet voorstellen dat de bedragen die hier genoemd worden toereikend zullen zijn om de eigenaar tevreden te houden. Ook niet als dat bedrag per jaar wordt opgehoest.
Het kappen van bomen blijft zo lucratiever dan het niet kappen. De zinsnede met de plaatselijke gouverneur krijgt dan een wat wrang bijsmaakje: wordt hier omkoping bedoeld?
Investeren in lucht is al niet zo best. Investeren in CO2 lijkt me toch iets identieks.
Die prijzen per hectare waren mij ook al opgevallen. Die zijn aan de behoorlijk betrekkelijk lage kant.
Ik vertrouw het voor geen meter.
Gezond wantrouwen zullen we het maar noemen. Onder het huidige Kyoto protocol is het prima mogelijk om een intact oerbos te kappen, dit vol te planten met eucalyptus (= verdroging = extra CO2 uitstoot) en hier nog CO2 credits voor te krijgen ook.
Wat dat betreft moet je waarschijnlijk allang blij zijn dat er ook multinationals zijn die het bos ook daadwerkelijk beschermen in ruil voor die credits.
Die uitrol van eucalyptus zal in de praktijk toch zo makkelijk niet zijn Lammert. Of ik moet me heel sterk vergissen.
Nee, echt… ik heb in Ecuador eucalyptus en dennen zien staan op wat ooit paramo was (oké, dat is geen intact oerbos, maar wel een uniek veen-ecosysteem dat van zichzelf al tonnen CO2 vasthoudt).
Het geheel uiteraard in gang gezet door een Nederlands bedrijf via een wurgcontract met de lokale bevolking. VOC mentaliteit zullen we maar zeggen…