Hoop doet leven

Afgelopen zondag overleed Bob Hope, precies 100 jaar oud aan longontsteking. Hope was de komiek van het jaren 50 en 60 Amerika en een ongelofelijk ikoon van de lach hiero. Als hollander met een meer sinister gevoel van humor kan ik maar zelden om zijn duffe christelijke grapjes lachen. Stel je voor dat hij juist nu dood gaat, als entertainer van de troepen in WOII, Korea en Vietnam. Betekent dat dat oorlog nu nooit meer grappig zal zijn?

Overigens hebben entertainers het sowieso al niet meer zo eenvoudig dezer dagen.
In Hollywood nemen de reality soaps een steeds grotere plaats in het oeuvre, hoewel je van een echt oeuvre in de zin van metier misschien steeds minder kunt spreken. Shows als ‘Joe millionaire’, ‘Married by America’, het goeie ouwe hollandse ‘Big Brother’, ‘American Idol’, allemaal doen ze een beroep op het talent van de gewone Amerikaan, die de beroepsacteurs uit hun beroep verdringen.

Bovendien is er een nieuw schandaal ontrafeld, waarin impressarios en agenten, acteurs aannamen, niet om ze van werk te voorzien echter. Doordat zij bepaalde acteurs als concurrenten zagen, ‘vertegenwoordigden’ zij hen officieel als hun agent. Echter in plaats van hen van opdrachten te voorzien, waren zijn letterlijk en figuurlijk slechts figuranten en kregen nooit een opdracht. Zij waren alleen maar aangenomen om de ‘echte’ acteur van mogelijke concurrentie te ontdoen. Prachtig voorbeeld van hoe goed de vrije markt nu echt werkt. Wie het laatst lacht, lacht het best, zullen we maar hopen.