Het Rusland van Medvedev

Na de fameuze machtswisseling van vorig jaar lijkt het er steeds meer op dat President Dmitri Medvedev van Rusland een wat andere politiek bedrijft dan zijn voorganger en mentor Vladimir Poetin. Alhoewel Medvedev even gelukkig is met de informele bondgenootschap met Iran heeft hij ook de banden met omringende en opkomende mogendheden als Brazilië, India en China binnen de BRIC en de Sjanghai Samenwerkingsorganisatie aangehaald. Binnen de eerste werkt Rusland om op het internationale vlak meer diplomatieke en financiële invloed te vergaren terwijl binnen de laatste het land de verhoudingen met Centraal- en Zuid-Azië onderhoudt. Tevens verwelkomde de president afgelopen zomer graag Barack Obama in Moskou om over een reductie van kernwapens te spreken.

Medvedev lijkt in het buitenland te scoren maar worstelt tegelijkertijd met een verouderde krijgsmacht en een economie in recessie die vooralsnog weinig tekenen van herstel vertoont. Waar de andere drie BRIC-landen reeds dit jaar uit de malaise weten op te klimmen wordt voorspeld dat Rusland pas in 2012 terug op het groeipad zal keren. The Economist noemde het “de prijs die Rusland betaalt voor het niet ontwikkelen van een eigen financiële markt en het niet intomen van de inflatie.” De twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden door de mentaliteit van de gemiddelde Rus die het leven te onzeker acht om geld te sparen of een verzekering af te sluiten. In plaats daarvan geeft hij elke roebel die hij verdient liever zo snel mogelijk uit.

Desalniettemin sprak Medvedev op 12 november in zijn rede voor het Russische parlement de wens uit zijn land tot een “wereldmacht op gehele nieuwe basis” om te vormen. “De prestige en nationale welvaart van ons land kunnen niet voor altijd berusten op verdiensten uit het verleden,” aldus de president. Hij wees erop dat de olie- en gasindustrieën, ’s lands infrastructuur en kernwapens allen stammen uit de Sovjet-tijd. De eenentwintigste eeuw moet er daarom één van modernisering worden: een modernisering die geleid moet wordt door democratisering om tot een volwassen diensteneconomie te komen die Ruslands afhankelijkheid van grondstoffen teniet doet.

Ook wanneer het op de rest van de wereld aankomt neemt Medvedev afstand van het verleden. “In plaats van chaotische actie die gedicteerd wordt door nostalgie en vooringenomenheid zullen wij een intelligent binnenlands en buitenlands beleid uitvoeren dat puur op pragmatische doelstellingen is gebaseerd.”

Na de mooie woorden kwam Medvedev met een aantal beloften die de Russische economie en maatschappij er weer bovenop moeten helpen: een verhoging van pensioenen en werkeloosheidsuitkeringen; het huisvesten van oorlogsveteranen; en het aanmoedigen van het verstrekken van leningen zodat mensen meer kunnen gaan consumeren. Medvedev wil Rusland energiezuiniger maken en meer gebruik maken van de biobrandstoffen die zijn land rijk is. Verder moeten de medische industrie en ICT-sector uitbreiden en moet meer geïnvesteerd worden in ruimtevaarttechnologie. Scholen, politieke instellingen, rechtbanken en zelfs ’s lands tijdzones zijn volgens Medvedev aan herziening toe. Aan ambitie heeft hij geen gebrek.

Ten slotte noemde Medvedev concreet hoezeer hij de Russische krijgsmacht wil aanvullen. Gedurende het komende jaar wil hij dertig ballistische raketten, vijf Iskander raketsystemen, ongeveer driehonderd gepantserde voertuigen, dertig helikopters, achtentwintig gevechtsvliegtuigen, drie nucleaire onderzeeërs, één slagschip en elf ruimtevaartuigen kopen. “Dit alles moet simpelweg gedaan worden.” Maar daar houdt het niet bij op. Het gehele leger moet met modernere apparatuur worden uitgerust en nieuwe leerscholen moeten de militairen van de toekomst beter gaan opleiden. Over hoe daar allemaal voor betaald moet gaan worden repte de president echter geenszins.