Altijd +1 voor het gebruik van woorden als fnuikend.
Ik snap nu ook wat meer over de begrippen willen en kunnen.
#2
Herman
Treurig dat Tonkens een column schrijft over de Wajong zonder klaarblijkelijk te weten waar ze het over heeft. Zo schrijft ze dat er voor de 24-jarige Rutger een Wajong is aangevraagd, in plaats van een opleiding tot fietsenmaker te bieden. Dit is echter helemaal geen kwestie van of/of. Met een Wajong-uitkering een studie of opleiding volgen is gewoon toegestaan, zoals een groot aantal jongeren ook doet.
Zelf studeer ik bijvoorbeeld, na tijdens een eerdere studie tegen een beperking te zijn aangelopen, met een Wajong-uitkering. Doordat ik langzamer studeer dan een ander en al een aantal jaar studiefinanciering op had gebruikt zou er zonder de Wajong gewoon geen geld meer zijn om nog een studie te voltooien. Daarmee zou ik waarschijnlijk achter de geraniums terecht zijn gekomen.
Daarnaast heeft Tonkens als ze zegt dat mensen met een arbeidsbeperking ook gewoon in de bijstand kunnen, geen oog voor het feit dat werkgevers vaak simpelweg niet op mensen met een beperking zitten te wachten. Zelf zou ik nog mijn best kunnen doen om mijn PDD-NOS te verbergen tijdens een sollicitatie (al zou dat betekenen dat ik niet geheel open zou zijn tegenover de werkgever), maar als je een arm of een been mist is dat een stuk moeilijker. De Wajong biedt dan allerlei regelingen die het voor werkgevers financieel een stuk aantrekkelijker maken om een Wajonger in dienst te nemen.
De Wajong biedt mensen dus juist een kans op weg naar de arbeidsmarkt, in plaats van dat het mensen verhindert aan de arbeidsmarkt deel te gaan nemen.
Reacties (2)
Altijd +1 voor het gebruik van woorden als fnuikend.
Ik snap nu ook wat meer over de begrippen willen en kunnen.
Treurig dat Tonkens een column schrijft over de Wajong zonder klaarblijkelijk te weten waar ze het over heeft. Zo schrijft ze dat er voor de 24-jarige Rutger een Wajong is aangevraagd, in plaats van een opleiding tot fietsenmaker te bieden. Dit is echter helemaal geen kwestie van of/of. Met een Wajong-uitkering een studie of opleiding volgen is gewoon toegestaan, zoals een groot aantal jongeren ook doet.
Zelf studeer ik bijvoorbeeld, na tijdens een eerdere studie tegen een beperking te zijn aangelopen, met een Wajong-uitkering. Doordat ik langzamer studeer dan een ander en al een aantal jaar studiefinanciering op had gebruikt zou er zonder de Wajong gewoon geen geld meer zijn om nog een studie te voltooien. Daarmee zou ik waarschijnlijk achter de geraniums terecht zijn gekomen.
Daarnaast heeft Tonkens als ze zegt dat mensen met een arbeidsbeperking ook gewoon in de bijstand kunnen, geen oog voor het feit dat werkgevers vaak simpelweg niet op mensen met een beperking zitten te wachten. Zelf zou ik nog mijn best kunnen doen om mijn PDD-NOS te verbergen tijdens een sollicitatie (al zou dat betekenen dat ik niet geheel open zou zijn tegenover de werkgever), maar als je een arm of een been mist is dat een stuk moeilijker. De Wajong biedt dan allerlei regelingen die het voor werkgevers financieel een stuk aantrekkelijker maken om een Wajonger in dienst te nemen.
De Wajong biedt mensen dus juist een kans op weg naar de arbeidsmarkt, in plaats van dat het mensen verhindert aan de arbeidsmarkt deel te gaan nemen.