COLUMN - Echt “op z’n bloggers” moet het worden. Dat is het idee van de organisatoren van Het Blogbal, een speciale ontmoetings- en feestavond voor ‘online schrijverts’, dat inmiddels een traditie is geworden.
Het idee voor het Blogbal is in maart 2010 ontstaan, in de week voorafgaand aan het Boekenbal. Ik las al jaren literaire teksten online, en wist wat er te vinden was. Ik was dan ook zeer te spreken over het aanbod. Het beeld dat de media over het Boekenbal in het collectieve bewustzijn plantten, kon mij opeens niet meer bekoren. Ik zag keer op keer een Kluun of een Van Royen, leuke aardige schrijvers daar niet van, maar het gevoel bekroop me steeds meer: ‘Als zij literair zijn, dan zijn wij dat ook.’ Dat gevoel ging niet meer weg. Het groeide zelfs met de dag. Want zeg eens eerlijk, worden wij bloggers soms als volwaardige schrijvers gezien? Nee, we worden consequent genegeerd.
Dat was het startpunt. Er moest een Blogbal komen, een avond om de online schrijvers in de schijnwerpers te zetten, om ze te bedanken voor het gratis leesplezier. Synchroon met het Boekenbal, en ook aan het Leidseplein. Ik kreeg bijval en hulp van een groepuscuul enthousiaste bloggers. Wij legden samen genoeg geld in de pot om de dure Balie te kunnen bekostigen. Het Blogbal is dus bedoeld als dwars antwoord op het Boekenbal, waar de literaire waarde van een langzaam uitstervende uitgeverswereld geëtaleerd wordt, terwijl het bloggen levendiger dan ooit is en minstens evenmooie literaire schrijfprestaties bevat. De term ‘bloggen’ moet hier trouwens ruim opgevat worden: het gaat om online schrijven in al zijn vormen. De platforms om anno 2013 je schrijfsels online te publiceren zijn immers legio. ‘Bloggers, facebookers, twitteraars en andere online schrijverts, en hun lezers’ zijn dus welkom. Het bloggers-antwoord werd dus: een ‘boekenbal’, voor en door bloggers opzetten.
Een zware taak, want bloggers zijn de anarchisten van het internet. Ze zijn gewend aan vrijheid, gaan immer hun eigen gang, vinden alles ruk en weten het altijd beter. Het gala-achtige van het eerste Blogbal viel verkeerd: ‘Te elitair!’ De organisatie werd gevraagd om ‘een lege fabriekshal waar we onze gang kunnen gaan en ons eigen bier kunnen meenemen.’ Voor de derde editie (12 maart aanstaande) is dus, net als voor de tweede editie (waar komische porno werd gedraaid) wederom goed geluisterd naar de stem van de blogosfeer. ‘Was will der Blogger?’ Eigenlijk is het antwoord simpel: na twaalf maanden van enkel online contact, willen collega’s online schrijvers en hun lezers elkaar in het echt ontmoeten, wat met elkaar praten, wat drinken, met een bandje erbij of een DJ, elkaars stukken bespreken, eigen stukken voorlezen, en, natuurlijk, een gooi doen naar de felbegeerde Blogparels.
Blogparels
Elk jaar worden de Blogparels uitgereikt, de blogprijs van P.J.Cokema, om de best geschreven blogposts van het afgelopen jaar te belonen. Dit mag letterlijk opgevat worden, aangezien er een geldprijs gekoppeld is aan de immateriële eer. Een bloemlezing van genomineerde stukken wordt bovendien gebundeld in een e-boek. Inzenden van stukken kan hier.
Jaar van het voorlezen
2013 is door het CPNB uitgeroepen tot ‘jaar van het voorlezen’. Online schrijvers doen dat dan ook graag op het Blogbal, voorlezen. Iconische grootheden uit de blogosfeer zoals Jeroen Mirck, Karin Spaink en Berend Quest zullen voorlezen, maar ook nieuwe aanwinst van onstuimig jong talent. En Wouter Diesveld, oud-cartoonist van Panzerfaust.org zal ons verblijden met zijn befaamde Muis Mollie Vertellingen.
De organisatie kiest voor deze formule omdat het uiteindelijk vooral om de bloggers en hun publiek moet draaien. De moeilijkheid daarbij is dat we enerzijds een volstrekt anarchistisch spektakel zouden willen waar iedere gek idee uit de blogosfeer een plek gegeven kan worden, maar dat anderzijds het publiek van het Blogbal vooral met elkaar zal willen praten, met een biertje en een muziekje erbij. Bovendien zijn we zelf ook maar een vrijwilligersorganisatie die dit met zelf ingelegde fondsen moeten doen, dus lang niet ieder idee is financieel uitvoerbaar.
Want subsidie krijgt het Blogbal niet. Sterker nog, de fondsen lachten het idee uit. Op de vraag: ‘Doen jullie speciale moeite om allochtonen aan te trekken?’ had het Blogbal naar waarheid een kordaat Neen! geantwoord. Het hoefde immers niet, zij kwamen vanzelf in grote getale, de allochtone medebloggers, en zo hoorde het.
De subsidiegevers waren echter een andere mening toegediend. Geen moeite, geen geld. Ze waren toch niet zo gek om een incrowd feestje van blanke prinsjes en prinsesjes te bekostigen! ‘Maken jullie daar maar een wedstrijd bloggen voor kansarme allochtonen van,’ had een ingehuurde subsidiespecialist geadviseerd. Maar dat was de eer van het Blogbal te na. Op Literaturfest, om maar een vergelijkbaar evenement te noemen, loopt er geen halve neger rond maar krijgen zij volop subsidie, terwijl het op het Blogbal stikt van de Marokkanen (en gelukkig maar: ze waren zowat de enigen die niet zeurden om de porno). Maar gelukkig bestaat er zoiets als de Voorzienigheid! Het ijverige team vrijwilligers van ‘Op de Valreep’, het gekraakte dierenasiel op de Polderweg in Amsterdam-Oost, besloot het Blogbal dit jaar te hosten. De plek biedt veel mogelijkheden, sluit naadloos aan bij het cultuurminnende doch anarchistische karakter van de blogosfeer en heeft bovendien een groot buitenterrein voor de rokers. Dat het geheel meer op een survivaltocht zal lijken dan op een chic gala, vragen wij de bloggers dit jaar op de koop toe te nemen – met name de gang naar de toiletten (op het erf!) zal menigeen decennia in het geheugen gegrift staan. Kaplaarzen zijn eigenlijk een must wear. We gaan uit van een verbroederend effect.
Het Blogbal, derde editie
Op de Valreep, voormalig dierenasiel, Polderweg 620, Amsterdam-Oost
Dinsdagavond 12 Maart 2013, 19:30, tegelijk met het Boekenbal
Meer info: http://www.blogbal.nl/
Reacties (74)
Het is nogal wat, een stel amateurs die korte stukjes schrijven vergelijken met broodschrijvers van de lange adem. Ik krijg bij OZ steeds meer de neiging om standaard -1 te geven.
Maarreh… “groepuscuul”, interessant neologisme. Maakt een hoop goed. Niet alles, maar toch.
Amsterdams feestje weer, Utrecht ligt centraler lijkt me.
Een voormalig dierenasiel. En nu kan je er afgedankte bloggers kwijt.
@1: En een blog als Sargasso in de lucht houden, dat vergt geen lange adem denk je? Man, je hebt geen idee.
Even off topic, Oud Zeikwijf, je Twitterberichtje over de strip van Pieter Geenen, staat afgedrukt in de Vrij Nederland van deze week.
@1: Inkwith, heb je http://www.loewak.nl/uitgeverij/weblog/ al genomineerd? Hij is weer lekker bezig. (En ik moet dat Wold, wold, wold- met dakjes op de o) nog bestellen.
Aanvullende info: de Blogparel is even in retraite. Berend Quest vond dat jammer en organiseert nu “een soort van Blogparel”.
De “echte” Blogparel steunt dat initiatief wel, o.a. door een paar prijzen beschikbaar te stellen.
Over voortzetting van “de enige, echte, nog levende Blogaward van Nederland” wordt nog nagedacht.
#1 amateurs vanwege wat? De lengte van onze stukjes? Van ons schrijverschap? Is een jonkie van pakweg 25 dat “ontdekt” wordt door een uitgeverij een amateur of niet? En Carmiggelt? Martin Bril? Of bedoel je dat je van je pen moet kunnen leven om de aanduiding “schrijver” te kunnen voeren? Dan blijven inderdaad alleen de broodschrijvers over, die dagelijks teksten voor allerlei bedrijven zitten te tikken. Ik had niet het idee dat het Boekenbal voor hen opgezet was.
#2 Het Blogbal is geen tweetup of andere evenementen waar bloggers elkaar ontmoeten. Er zit een ideologie achter: het is het bloggersantwoord op het Boekenbal, dat ook in 020 plaats vindt. Daarom moet het ook in 020 plaatsvinden. Bloggers die dat snappen komen overigens uit het hele land naar het Blogbal, en zelfs uit het verre buitenland. Het wordt dan ook speciaal vroeg opgezet, zodat iedereen de trein terug kan nemen (behalve die uit het verre buitenland komen natuurlijk).
#5 rigo, ik weet niet welke tweet je bedoelt…
@8 – Dat onderscheid is heel simpel: krijg je betaald voor je letters, of stel je ze beschikbaar uit liefhebberij?
Zelfde met voetbal. Talloze amateurclubs met enthousiaste vrijwilligers die elke weekend spelen voor de lol en de kameraadschap; een professionele voetbalspeler is echter een betaalde voetbalspeler.
Van Dale geeft ook hier uitkomst:
Vraag is dus: krijg je er zoveel geld voor dat je ervan kunt leven? Zo ja: dan ben je professioneel voetballer, schaker, kunstenaar, stukjesschrijver, romancier, etc. Zo nee, dan ben je een amateur, hobbyist, dilletant, etcetera.
Niet dat dit alles zegt natuurlijk: het is best mogelijk dat je grootmoeder stukken beter kookt dan Piet Patat met z’n cafetaria op de hoek, ook al doet zij het uit liefhebberij en hij ’t om van te leven.
@9: Dit klopt dus niet voor artistieke schrijvers, en zeker niet anno 2013. Je kan heel goed een fantastische schrijver zijn en je stukken gratis aanbieden op het internet. Dat is precies mijn punt, dat is precies het waarom van het Blogbal. Definities onder mijn neus wrijven heeft dus echt, helemaal, geen zin.
@6: Hoe nomineer ik dat? Er is een jury en daar zit ik deze keer niet in. Ik heb Wold al aangeschaft en erg veel plezier aan beleefd. Benders heeft hem zelfs gepersonaliseerd.
Je doet je naam wel eer aan, moet ik zeggen. Natuurlijk klopt het wel. Een vrijgezel / single is iemand die geen relatie heeft en geen weduwnaar is. Dat is per definitie zo.
Een amateur (uit het Frans liefhebber) is iemand die een bepaalde vaardigheid op niet-professionele basis uitoefent (definitie gejat van Wikipedia). Dat is per definitie zo.
Nu kun je natuurlijk een briljante amateur zijn, waarvan iedereen zich afvraagt waarom die niet betaald kan leven van zijn liefhebberij. Zo vraag ik me bijvoorbeeld af waarom Max Molovich nog extragraties schrijft. Die had allang een column moeten hebben bij NRC next of de Groene.
En van sommige professionele broodschrijvers vraag ik me regelmatig af hoe die redacties hebben kunnen overtuigen dat hun stukkies zelfs de inkt op het papier ook maar waard is. Maar hé, Damien Hirst is ook een gevierd kunstenaar. Dus ach… ’t Is maar net hoeveel mensen je wijs weet te maken dat jouw ‘product’ geld waard is.
@12 OZ heeft hier wel gelijk; ze reageert op #1, waarin wordt betoogd dat het nogal wat is dat amateurs met broodschrijvers worden vergeleken. Omdat de ene groep korte en de andere groep lange stukjes schrijft. Het gevolg daarvan is dan dat de broodschrijvers veel serieuzer genomen dienen te worden. Dat is waar OZ tegen ageert. Jij kunt het onderscheid tussen amateurs en broodschrijvers trekken bij hun inkomstenbron en de Van Dale kan je daar gelijk in geven, maar binnen de context van de discussie is dat irrelevant.
@12 Jaha, Max erin, Sophie eruit. En Renske ook.
De vergelijking met voetbal gaat in die zin mank, dat in de sport de besten over het algemeen het verst komen, terwijl dat bij schrijvers veel minder het geval is. Mensen kunnen namelijk wel doelpunten van missers onderscheiden, maar de meesten kunnen niet lezen.
@9: “Vraag is dus: krijg je er zoveel geld voor dat je ervan kunt leven? Zo ja: dan ben je professioneel voetballer, schaker, kunstenaar, stukjesschrijver, romancier, etc. Zo nee, dan ben je een amateur, hobbyist, dilletant, etcetera.”
Oeh. Dit gaat (veel) verder dan: je wordt niet betaald voor je stukkies dus je bent een amateur. Je stelt werkelijk dat alleen schrijvers die van hun pen kunnen leven de naam schrijver verdienen? Dan wordt het Boekenbal wel heel erg leeg dit jaar.
@15 – Nonsens. Zeg ik niet. Staat er niet. Beter lezen.
Je hebt professionele schrijvers. Dat zijn schrijvers die betaald worden voor hun schrijfsels, en wel dusdanig, dat ze zich onder werkuren aan hun kunst kunnen wijden.
Je hebt amateurschrijvers, of hobbyschrijvers. Die krijgen niet genoeg geld voor hun schrijfsels om van schrijven hun beroep (ook wel: professie) te kunnen maken. Die moeten dat in hun vrije tijd doen, naast hun ‘day job’.
Beide categorieën betreffen schrijvers: net zo goed als amateurvoetballers ook voetballers zijn.
Alleen: de ene categorie krijgt er voldoende voor betaald om zich tijdens werkuren aan hun metier te wijden en de andere niet. Dat is alles.
Indien je de discussie verder wil helpen over wat voor volk nu wél uitgenodigd wordt voor het Boekenbalen welk volk niet, en wat de criteria daarvoor zijn, dan kom je nu op de proppen met een lijstje romanciers die wel voor het boekenbal uitgenodigd wordt, maar desondanks in z’n vrije tijd moet schrijven (amateurs dus) en/of schrijvers die weliswaar goed van hun boeken kunnen leven (professionele schrijvers dus), maar die desondanks niet uitgenodigd worden voor het boekenbal omdat hun proza niet serieus of origineel genoeg is (pulpthrillerauteurs bijvoorbeeld; of schrijvers van reisgidsen e.d.)
Het onderscheid tussen ‘broodschrijvers’ en ‘amateurschrijvers’ is flagrante onzin. Er is in Nederland geen enkele schrijver die van zijn schrijven kan leven. Waarom denk je dat Grunberg een broodjeszaak in New York heeft? Wel heb je een bosje lui die door de overheid ondersteund worden om collega’s de mond te snoeren, een uitgroeisel van de Kultuurkamer genaamd ‘het Letterenfonds’. Als je IQ lager is dan 45 en je kunt alleen maar ja knikken ben je daar welkom, mits je je wel aan de spelregels houdt, die worden bepaald door een paar PABO figuren die zich literator wanen.
Je ziet in de voetbalwereld zo goed als nooit (nooit?) een voetballer die beter is dan de profs. “Amateur” en “professional” klinken voor veel mensen ook als “slecht” en “goed”. Of als je geluk hebt “sympathiek” en “goed”.
En ondanks dat het grootste deel van de schrijvers van Sargasso geen cent betaalt krijgt denk ik wel dat ik kan zeggen dat de schrijfsels van die amauteurs regelmatig het niveau van veel van de zelfverklaarde “professionals” overstijgt.
@8: dat je strip van Pieter Geenen zo t*ring grappig vindt, die tweet staat afgedrukt in de VN.
@11:Inkwith Barubador, Hier kun je nomineren: http://berendquest.nl/2012/12/28/doe-mee-een-soort-van-blogparel-2012/
Een gemaakte goal kun je dan ook met het blote oog waarnemen, en is geen ‘mening’ over ‘kwaliteit’. Zodra zulke smaakvoorkeurtjes wel in het spel komen wordt het al een stuk ingewikkelder om een scheidslijn tussen ‘professioneel’ of ‘amateur’ te trekken. Wat is een ‘professionele schrijver’? Niet iemand die ervan leeft. Iemand bij een grote uitgever? Iedereen weet toch dat die vooral bagger op de markt gooien in de hoop een bestsellertje te scoren? Iemand met veel positieve recensies? Maar zijn die niet door vrienden geschreven? Etc. Tel daarbij op dat mensen (terecht) steeds minder lezen (niet raar als er zoveel bagger wordt verkocht) en dat die zogenaamde ‘pensioen apartheid’ ook in de schrijverswereld een steeds grotere rold speelt (ouwe zakken met veel privileges, en jonge mensen komen nauwelijks aan de bak) en je kunt op je vingers uittellen dat het helaas allemaal niet zo eenvoudig is als het voor een leek soms lijkt. Ik heb mijn eigen uitgeverij opgezet omdat ik me totaal niet kan vinden in het beleid noch de mensen die je aantreft in Nederlandse Uitgeverijen. Het zijn naar mijn bescheiden mening in 99% van de gevallen uitgerangeerde journalistjes, bemiddelaartjes die zo goed als niks van literatuur weten maar toevallig ‘in zo’n baantje zijn gerold’ en daar nu ‘de kenner’ uithangen die ‘jou moet begeleiden’. Allemaal enorme kul waar ik geen zin in had.
@18 –
Klopt. En je ziet in de schrijfwereld ook zo goed als nooit een literator die via een blog een roman in feuilletonvorm uitgeeft die het niveau heeft van ‘Bonita Avenue’ of ‘Knielen op een Bed Violen’, of zelfs: ‘Komt een vrouw bij de dokter’.
O, wacht: Vijftig Tinten Grijs verscheen eerst op het web, als fanfictie spinoff van de Vampire Diaries of zoiets. En vervolgens werd het geassimileerd door de boekwereld, omdat het kennelijk goed verkoopbaar was.
tsja, prediker is materialist .. als er geld voor wordt betaald moet het wel goed zijn, zo redeneert hij… Maar daar valt wel het nodige op af te dingen denk ik.
Laten we het bijvoorbeeld over de betaalde liefde hebben: is die van hogere kwaliteit dan de onbetaalde liefde?
Prediker: zegt u het maar..
@23: Een zeer verduidelijkend vergelijk. Neen, de betaalde liefde ist niet beter dan de amateur-liefde, zij is echter wel goedkoper.
Prediker noemt 3 pulpboeken en 1 echte roman. De echte pulp to writer ratio is nog veel lager, want de meeste schrijvers zijn ook erg middelmatig, en bovendien is zelf publiceren internationaal inmiddels allang de norm, zie http://www.guardian.co.uk/books/booksblog/2013/jan/25/piracy-yesterdays-worry-artisan-authors
@22: Dirkswoud van Ben Hoogeboom
Stijloefeningen van Max Molovich
Onder de Eikenboom van Berend Quest
Les Aventures Extraordinaires d’Oud Zeikwijf van Oud Zeikwijf ook op Oudzeikwijf.com
om maar dicht bij huis te beginnen.
@22: Ik zie niet in hoe je comment een reactie is op @18.
@26 – Als die stukken werkelijk zoveel meer kwaliteit hebben dan menig boek dat wordt uitgegeven bij Querido of De Geus, dan zal dat wel blijken uit het aantal keren dat het wordt aangeklikt, hè?
Dus dan moeten die stukjes van Berend Quest elk honderdduizend pageviews hebben, of zoiets. Toch?
En als je je werkelijk tekortgedaan voelt, en au serieux genomen wil worden door het literaire wereldje (en er nog een zakcentje naast wil verdienen), dan bundel je toch gewoon je stukken bij elkaar en zoek je een uitgever, totdat je er eentje vindt die wel inziet dat jij de nieuwe Martin Bril bent?
Of ben je soms bang voor de afwijzing?
@27 – Dat is dan bijzonder jammer voor je, want ik ga de parallel niet uitleggen.
@18: “Amateur” en “professional” klinken voor veel mensen ook als “slecht” en “goed”.
Oboy, slaat dat even de plank mis.
*Mijn* definities van ‘amateur’ en ‘professional’ zijn bijna precies omgekeerd. Bij ‘professional’ denk ik aan iemand die een belang heeft om iets te verkopen. Iemand die maar matig op de hoogte is van z’n vakgebied, maar des te betere connecties heeft. Iemand die het vooral moet hebben van z’n rechtsbijstandsverzekering en algemene voorwaarden, niet van z’n product- of dienstkwaliteit. Iemand die je eigenlijk *per definitie* oplicht. Makelaars, dat zijn de ultieme ‘professionals’.
Amateurs? Inderdaad, dat zijn hobbyisten. Mensen die dingen doen puur voor de lol die ze d’r in hebben. Waar je nog terecht kunt voor maatwerk. Voor wie de lol ‘m zit in de niet-standaard dingen.
@28 Kwaliteit is niet hetzelfde als populariteit.
Prediker lijkt mij iemand die nog in de jaren 70 leeft. Hij heeft schijnbaar niet gehoord dat uitgevers tegenwoordig mailtjes rondsturen aan dames met de vraag ‘schrijf jij toevallig over sex’?
De Revisor? Kijk eens wie daar tegenwoordig instaat. Juist, Arie Boomsma.
Met een ultraconservatieve monicker als ‘Prediker’ moet je wel even de bijbelbelt tussen de oren vandaan halen en in het hier en nu stappen voor je hoog van de toren gaat blazen over iets waarvan je de ballen verstand hebt.
@30 – Klopt. Justin Bieber says all. McDonalds, Burger King en KFC zijn ook populair.
Maar dat is mijn punt ook niet. Dat is dit: indien als iets werkelijk kwaliteit heeft, dan is er meestal wel een markt voor. Al is het maar een niche-markt. Kijk maar naar Dead Can Dance, Genesis (beginjaren), of in de performance art: Marina Abramovic (beginjaren).
Het is niet voor niets dat zelfs onder pulpfictie-auteurs bepaalde series opvallen. Neem Dexter, Game of Thrones, of de werken van Clive Barker. Of een Neil Gaiman.
Waarom? Het heeft daadwerkelijk kwaliteit.
En die kwaliteit vind je dus in het geval van muziek tegenwoordig bij de grote platenmaatschappijen, als we je argument even doortrekken. Want dat is wat je beweert hier.
Tjongejonge @prediker. Je gelooft dat echte kwaliteit vanzelf wel boven komt drijven en wordt uitgegeven, maar tegelijkertijd zie je ook dat er op muziekgebied veel slechts wordt uitgegeven. Als jouw theorie zou kloppen, zou alles van kwaliteit al uitgegeven moeten zijn (want anders zou er immers geen bagger uitgegeven worden).
En dat is duidelijk niet het geval. Het wil dus zeggen dat kwaliteit niet altijd de doorslaggevende factor is in succes. Wel eens van geluk gehoord? Er zijn duizenden bandjes die net zo goed of zelfs beter zijn dan degenen die doorbraken. Maar die waren niet op het goede moment op de goede plek, of hadden niet de goede connecties.
@gronk: Ja, dat is jouw definitie, maar ik vermoed dat veel mensen er niet hetzelfde over denken.
@23:
Maar hij zegt uitdrukkelijk en en herhaaldelijk niet ‘van hogere kwaliteit’, hij zegt slechts dat professioneel ‘beroepsmatig’ betekent. (Een stelling, overigens, die me vooraf nooit erg omstreden aandeed.)
Dus de vraag die in de discussie past is: welke van de twee gebeurt beroepsmatig, de betaalde liefde of de onbetaalde liefde?
@joost: Niet alleen mijn definitie. En dat werd ook al in 2010 geblogd. En dan heb je nog gezegdes als
amateurs built the ark, professionals built the titanic, die van ver daarvoor waren.
tl;dr: kom eens onder je steen vandaan.
@19: o die! Die was ik helemaal vergeten! Dank voor de opmerkzaamheid.
@28: maar waarom zou ik? Ik heb niets met boeken en alles met het internet, het is heel veel werk (niet alleen het samenstellen, met dat eindeloos corrigeren, maar het verplicht promoten daarna) en je moet 90% afdragen aan de uitgeverij, van wie je ook nog naar de pijpen moet dansen. Voor mij hele goede redenen om het gewoon zo te laten. Voor het aantal lezers hoef ik het al helemaal niet te doen. Ik schrijf al 3 jaar elke week een column op de home van at5.nl. Dan heb je meer dan genoeg lezers. Tegen heug en meug een boek met giftige inkt op dode bomen laten produceren alleen om mensen zoals jij te bewijzen dat ik er toe doe? Ik pas.
@33 – Ik heb aardig wat bandjes voorbij zien komen op Youtube – sommigen zelfs kwalitatief goed genoeg om voldoende views te krijgen om ervan te kunnen leven (die krijgen namelijk een bepaald bedrag van Youtube om content te uploaden), maar zelfs die zijn naar mijn smaak kwalitatief vaak net niet goed genoeg voor een platencontract.
Voorbeelden: Pomplamoose, My Terrible Friend.
Maar professionals zijn het dan al wel natuurlijk. Als jij kunt leven van je liefhebberij via een Youtubecontract + optredens, doe je het kennelijk al leuk genoeg om professioneel bezig te zijn.
Dat zit namelijk zo:
Als mensen jou zoveel geld betalen om koekjes te bakken dat jij het je kunt permitteren werkuren te besteden aan het bakken van koekjes, dan ben je een professionele koekjesbakker.
Als mensen jou zoveel betalen om je gedichten te mogen lezen, dat jij je het kunt permitteren werkuren te besteden aan het schrijven van gedichten, dan (en alleen dan) ben je een professionele dichter.
Als mensen jou zoveel betalen om te filosoferen, dat je het je kunt permitteren werkuren te besteden aan het filosoferen, dan ben je een professioneel filosoof.
Als mensen jou zoveel betalen om hun haar te knippen, dat je het je kunt permitteren werkuren te besteden aan het knippen van mensen, dan ben je een professioneel kapper.
En als mensen bereid zijn je te betalen voor je diensten als kapper ipv hun familieleden te vragen een schaar en een bloempot op hun hoofd te zetten, dan ben je waarschijnlijk beter dan de gemiddelde amateur.
Nee, kennelijk is er ook een markt voor bagger. Net zo goed als dat er een markt is voor fastfoodketens.
Maar dat wil daarom niet zeggen dat als jij niet aan de bak komt als broodjesmaker of kok, dat dat dús is vanwege de boze grote buitenwereld die je buitensluit. Huilie-huilie-nou-hoor-het-is-niet-eerlijk, want-zij-zijn-groot-en-ik-ben-klein-boehoehoe….
Want er zijn zat professionele, ambachtelijke broodjeszaken en eettentjes te vinden in de stad. Als je écht goed bent, en daadwerkelijk zakelijk talent hebt, dan kom je d’r heus wel. Zo zijn er mensen die in een anti-kraakpand gaan zitten, om van daaruit hun broodjeszaak te runnen.
Als jij niet serieus genomen wordt, dan is dat waarschijnlijk (o schok!) omdat je nog niet goed genoeg bent. Leer er maar mee om te gaan.
En als mensen bereid zijn je te betalen voor je diensten als kapper ipv hun familieleden te vragen een schaar en een bloempot op hun hoofd te zetten, dan ben je waarschijnlijk beter dan de gemiddelde amateur.
Nee, dan doen mensen de aanname dat je weet waar je mee bezig bent, dat je hun kapsel niet verprutst, en dat je beter bent in knippen dan het neefje op de hoek.
Maar raad eens? De afgelopen tijd zie je dat in nogal wat hoeken mensen ontdekken dat ze het zelf veel beter kunnen dan ‘professionals’. Dat zie je bij columns, muziekdistributie, in de financiele dienstverlening (het enige wat je nodig hebt is gezond verstand, excel en de juiste telefoonnummers van De Banken.), vastgoed (buiten funda-toegang begrijp ik nog steeds niet wat de toegevoegde waarde is van een makelaar en waarom ik daar 3+ mille voor moet dokken) , notarissen, etc.
Als mensen constateren dat amateurs beter werk opleveren dan mensen die ervoor betaald worden en zich daarom met het predicaat ‘professional’ mogen tooien, dan komt dat omdat die professionals hun werk niet goed doen. Professionals moeten d’r zelf voor zorgen dat ze de beunhazen uit hun metier gooien.
Beetje amateuristisch comment van Prediker.
@41 – En als dat niet zo blijkt te zijn, dan gaan mensen vanzelf naar een andere kapper, of naar hun neefje op de hoek, die hen gratis of voor een schijntje knipt.
Dus wat is je punt nou?
@prediker:en hoe vaak koop jij een huis, sluit je een hypotheek af, of besluit je je eigengemaakte muziek op CD te zetten en te gaan verkopen?
Het punt is dat mensen d’r al te gemakkelijk vanuit gaan dat als je iemand ergens voor betaald, dat-ie dan ‘dus’ ook weet waar-ie me bezig is *en* goed werk oplevert — want hij is tenslotte ‘professioneel bezig’. Dat zijn zo al twee aannames waar nogal wat op af te dingen valt.
@44 – Ik heb ooit een jaar lang besteed aan het aan de man brengen van een alleraardigste, in eigen beheer uitgegeven compact disc waarop ik voorlees uit eigen werk (Prediker: greatest hits vol. 1), maar ik werd genekt door de moordende concurrentie van hele roedels professionele panfluitspelers en beroepsdakloze straatartiesten met eigen cd’s, dus zodoende kon ik de financiering van mijn droomhuis helaas niet rond krijgen.
Misschien maar beter ook, want ik begreep het hele verhaal van die hypotheekmeneer niet. Ook de tweede keer niet, toen hij het allemaal extra langzaam uitlegde. Toen knikte ik maar quasi-instemmend, want ik wilde niet dom lijken.
Over het algemeen weten makelaars en hypotheekadviseurs precies waar ze mee bezig zijn. Die zijn heel professioneel geschoold in het kaalplukken van argeloze consumenten.
De foute aanname van die consument is niet zozeer dat hij met professionals te maken hebben, maar dat die professionals voor hem of haar werken. Men zou wat beter na moeten denken: wie *betaalt* die professionals? Dus in wiens belang handelt die professional?
De foute aanname van die consument is niet zozeer dat hij met professionals te maken hebben, maar dat die professionals voor hem of haar werken.
Correct.
@gronk: Kom eens onder die steen vandaan? Ik zeg toch niet dat jij de enige bent met die definitie? Al wat ik zeg is dat ik niet denk dat de gemiddelde Nederlander zo tegen het onderscheid professional-amateur aankijkt. En dat denk ik nog steeds niet.
Als ik zo je link volg wordt ik daarin bevestigd.
Omdat je slechte beroeps en goede amateurs hebt is kwaliteit geen handig onderscheid. Bovendien niet objectief. Kijken naar wat het hoofdberoep is of de belangrijkste bron van inkomsten is objectiever. Of het de persoon in questie gewoon zelf vragen.
Dat professioneel en amateuristisch als kwaliteitsaanduiding wordt gebruikt maakt de zaak verwarrend. Het zorgt ervoor dat er onprofessionele of amateuristische professionals kunnen bestaan, net als professionele amateurs. Semantisch drijfzand.
Als je het toch per sé als kwaliteitsaanduiding wil gebruiken zou je uit kunnen gaan van de kwaliteit die van een professional en amateur doorgaans mag worden verwacht. En dat is denk ik niet zo zeer goed vesrus slecht, maar eerder constant of voorspelbaar versus wisselvallig.
Van een professional verwacht je waar voor je geld en dan komt een prijs-prestatie verhouding om de hoek kijken. De kwaliteit moet voldoende zijn maar hoeft alleen goed of uitstekend te zijn als daar ook voor wordt betaald; het mag nooit slecht zijn. Die prestatie moet voorspelbaar zijn, een klant moet weten wat er verwacht mag worden.
Van een amateur kan dan worden geaccepteerd dat het soms slecht is en soms goed als het gemiddeld maar te harden is. De acceptabele bandbreedte in kwaliteit is groter maar er moet wel duidelijk worden gemaakt waarom de amateur zich er eigenlijk mee bezig houdt. De amateur investeert immers zelf in zijn liefhebberij terwijl het bij een professional de klant is die ‘investeert’.
@38 – Omdat je kennelijk een schrijnende behoefte voelt om in je literaire ‘arbeid’ net zo serieus genomen te worden als Heleen van Rooyen en Raymond van der Klundert, en je vindt dat de media daarbij van dienst zouden moeten zijn.
Tja, als jij serieus genomen wil worden in de uitoefening van je liefhebberij, dan is het wel zaak dat je het spelletje speelt volgens de regels die gelden in onze maatschappij.
Dat wil dus zeggen dat je ofwel extreem goed moet zijn (ik heb nieuws voor je: zo goed zijn je stukjes nu ook weer niet, en de meeste voorbeelden die je hierboven [#26] noemt zijn literair bezien eveneens van tweede en derde garnituur – o, had je dat niet door? Juist ja…); ofwel een uitgever moet zoeken (wil je niet); ofwel moet zorgen dat je op andere manier betaald krijgt voor je werk; ofwel moet je een geslaagde gooi doen naar gerespecteerde literaire prijzen, teneinde erkenning te krijgen.
Take your pick.
Een blogbal oprichten als tegenhanger van het boekenbal, als dikke middelvinger omdat de media en het literaire wereldje je niet serieus nemen, is zoiets als een kringrukkersbal oprichten als tegenhanger van het boekenbal, en dan stiekem hopen dat je alsnog serieus genomen wordt. Hoe sneu is dat?
@50:
1- ik heb die behoefte niet: ik word serieus genomen. Iedereen die in mijn wereld toedoet op het gebied van smaak en intelligentie vindt mij goed: meer hoef ik niet. Het Blogbal gaat dus niet om míj. Het gaat om het fenomeen bloggen, dat als geheel verguisd wordt
2- ik bén beter dan Heleen van Rooyen. Sterker nog: zij is slecht en ik ben goed. Zo simpel is het. Zij schrijft pulp en ik schrijf literatuur. De mening van een nietszeggend reaguurdertje op Sargasso verandert daar niets aan, noch het feit dat zij beroemder is dan ik. Sorry dat ik je moet teleurstellen.
3- mocht ik die behoefte hebben, dan alsnog zou ik geen boek uitgeven. We leven in de 21ste eeuw. Jij zit nog diep in de regeltjes van de 20ste. Word wakker.
4- de uitgeverijen hebben nu zelfs een Gedichtenbal. Hoe zielig zijn zíj? Dichtbundels verkopen immers niet, en professionele dichters…. zeg nou zelf? Geloof je nou echt dat dichters van hun pen kunnen leven? Wederom: word wakker. Het Blogbal heeft duizend keer meer bestaansrechts dan een bedrijfsfuifje als het Gedichtenbal of het Boekenbal. Want dat is wat ze zijn: bedrijfsfeestjes. Het is gewoon commercie. Zelfs iemand als jij kan naar het Boekenbal, wist je dat niet? Het stikt daar van de poenige types, die daarvoor dik hebben betaald. Het is een grote commerciële machinerie, van een bedrijfstak die compleet op zijn gat ligt. Als er iets is waar het Blogbal symbool van is, dan is dat het wel.
5- jij spendeert zoveel tijd met het reageren op stukkies… Elke keer vreselijk uitgebreid, ware studies maak je ervan. Het lijkt wel alsof jij wilt dat de Sargasso-mensen overtuigd moeten worden van je gelijk, keer op keer, en op alle onderwerpen. Wat voor frustraties dwingen je daartoe? Heb je niets beters te doen? Heb je een “echte” leven? Met mensen van vlees en bloed die om je geven en die je mening respecteren?
@51 – Tuurlijk joh. Blijf dat jezelf vooral wijsmaken. Uit het volgende spreekt toch echt een gekrenkt egootje…
Boehoehoe! Snif-snif! Zij krijgen aandacht en erkenning, en mijn vriendjes en ik nie-hiet!
@17: Waarom denk je dat Grunberg een broodjeszaak heeft?.
Waarschijnlijk omdat-ie een hobby naast het schrijven wil hebben. De man heeft in 15 jaar tijd bijna 300.000 euro aan literatuurprijzen in de pocket gesleept (7 prijzen en 6 nominaties, daarmee de grootste prijswinnaar sinds 1998). Komt neer op gemiddeld 1275 euro per maand.
Wat zijn boeken en collumns hebben opgebracht weet ik niet, maar vast genoeg om het risico te nemen in een broodjeszaak te investeren.
Grunberg en consorten verdienen via de bibliotheek ( vergoeding per uitgeleend boek) een broodjeszaak is nodig voor het witwassen.
’Hoeveel verdient schrijver Arnon Grunberg?'
Nou, het is me een wansmakelijke draad geworden. Ik zelf beleef in ieder geval veel genoegen aan verschillende blogs waar soms op hoogstaand niveau wordt geschreven of gepubliceerd.
Natuurlijk is niet alles van een hoog niveau, maar de mening dat iets niet goed kan zijn als er geen geld mee wordt verdiend, getuigt van weinig verstand van zaken.
Er zijn bijzonder veel factoren die bepalen of je met een product geld kunt verdienen of niet. Het is gewoon erg moeilijk om met publicaties op internet geld te verdienen. Alles op internet moet gratis zijn en bijna alle digitale media worstelen daarmee. Om dan te concluderen dat hun (gratis) producten gewoon niet goed genoeg zijn getuigt van een kokervisie en op zijn best een naïef geloof in de markt.
Je kunt je inderdaad afvragen waarom de “beste” internet publicaties (nog) niet verschijnen bij de reguliere uitgeverijen en er zo geen geld mee wordt verdiend. Ik denk eigenlijk dat dit een kwestie van gescheiden markten is, maar vooral ook een kwestie van tijd. De blogs zijn een relatief nieuw fenomeen en reguliere media zullen nog verder gaan krimpen. Om het hoofd boven water te houden zullen die ook het publiek van de de internetmarkt gaan aanboren.
In dat licht denk ik dat het blogbal een prima initiatief is, dat zal bijdragen aan het beter op de kaart zetten van mooie stukkies maar ook van de digitale media in het algemeen.
Ik ben het ergens wel eens met Prediker: als je als professioneel schrijver gezien wil worden, moet je het spelletje volgens de regels spelen. Amateurs kunnen al die regels breken en of negeren! Het resultaat is zeker slechter, maar kan gelijk ook een stuk intressanter worden. En eigen. De meeste boeken die ik tegenwoordig nog lees lijken allemaal samengesteld door eenzelfde redactie. Alles voorspelbare formules, rustgevende opmaak, herkenbare goed uitgelegde elementen… Beh, alsof het plat gedrogeerd in bed ligt. Lekker kalm en mooi en rustig. Ik kan niet wachten tot een indiaan het wurgt met een kussen.
Je zou zeggen dat het Blogbal een leuk initiatief was voor de blogwereld. Van de gevestigde literaire wereld is geen negatief oordeel gekomen. Van de bloggers zelf, daarentegen, is het moddergooien niet van de lucht. Vanaf dag 1 zijn we of compleet genegeerd of belachelijk gemaakt door bepaalde belangrijke bloggers. Frontaal Naakt, de Jaap (etc), ze staan elkaar naar het leven maar waren eensgezind in het publiekelijk afkeuren van het Blogbal. Waarom? Wat is hun motivatie? Je zou toch verwachten dat ze meedoen in plaats van het initiatief in de kiem te smoren. In die zin is de reactie van Prediker helemaal niet vreemd. Hij gaat staan in de rij bloggers die het Blogbal geen licht gunt. Ik heb slecht nieuws voor ze: we gaan door. Er bestaat namelijk een groeiende groep bloggers die het belang van het Blogbal wel inziet.
#56 De blogs zijn een relatief nieuw fenomeen en reguliere media zullen nog verder gaan krimpen. Om het hoofd boven water te houden zullen die ook het publiek van de de internetmarkt gaan aanboren.
Na zo’n 15 jaar kun je het geen relatief nieuw fenomeen meer noemen. De weblogs – of ze nou gaan om (non)fictie of comics – zijn inmiddels een bruikbare vorm van voorpublicatie geworden waarbij het voorpubliceren geld moet genereren via opdrachten, donaties, cameo’s of merchandise om te kunnen investeren in een commerciële uitgave.
Het opbouwen van een community blijkt hierbij essentieel. Probleem is soms het archief: uitgevers willen dat het materiaal in een boek niet tegelijk gratis op internet staat, maar weghalen van delen van het archief tast de continuïteit van de verhaallijnen aan en verzwakt de community. Bijvoorbeeld doordat nieuwe bezoekers zich niet kunnen inlezen en juist zij nog geen boek gaan kopen.
@58: d’r is natuurlijk niemand die je tegenhoudt als je met je vrienden/vriendinnen wilt gaan bieren. Tenslotte is het boekenbal ook niet veel meer dan dat.
@58 – Wat ziet mijn oog? Een stroman, speciaal voor mij! Wat leuk!
Luid en duidelijk dan: ik heb niets tegen het organiseren van een of ander Blogbal op zich, om het bloggen in het zonnetje te zetten of zo. Als mensen het leuk vinden om een Blogfeestje met blogprijzen te geven, moeten ze dat gewoon lekker doen.
Waar ik wel wat op aan te merken heb, is de nadrukkelijk negatieve motivatie die jij (en jij alleen) in het stuk hierboven aanvoert voor het organiseren van dat Blogbal. Daar spreekt namelijk pure kinnesinne uit, vanuit een forse zelfoverschatting in combinatie met een Calimero-complex ook nog. (Net als uit die gebeten reacties. trouwens, waarmee je steevast reageert op kritiek, inclusief inhoudelijke kritiek).
Dat siert niet alleen jou, maar ook dat hele Blogbal niet. De insteek en drive erachter was en is blijkbaar primair een negatieve. Ressentiment. ‘Waarom zij wel, en ik niet? Ik ben / wij zijn toch zeker net zo goed als zij?’
‘Tuurlijk joh, en tienduizenden adolescenten wordt ook door hun familie en vrienden wijsgemaakt dat ze in de finale van The Voice thuishoren, zo goed als zij kunnen zingen. En een veelvoud aan Youtube-gebruikers met hun coverliedjes krijgen dagelijks van anonieme fans te horen hoe geweldig ze zijn. Maar de meesten van die wannabe’s kunnen het desondanks beter houden bij familie-entertainment op besloten bijeenkomsten of zingen op een Youtube-kanaaltje.
Het is triest maar waar: Justin Bieber is ronduit vullis, maar desondanks ontbeer ik de kwaliteiten om net zo’n effectieve entertainer te zijn. Jandino is helemaal niet leuk of grappig, maar desondanks ontbeer ik de kwaliteiten om net zo’n effectieve komiek te zijn. Een mens doet er goed aan zijn beperkingen te onderkennen, zoals een groot filosoof eens opmerkte.
Moet je ook vooral doen, als je dat leuk of belangrijk vindt.
Maar zodra je de betekenis daarvan gaat duiden als het opsteken van een dikke middelvinger naar het Boekenbal “waar de literaire waarde van een langzaam uitstervende uitgeverswereld geëtaleerd wordt, terwijl het bloggen levendiger dan ooit is en minstens evenmooie literaire schrijfprestaties bevat”, dan moet je natuurlijk niet verongelijkt huilie-huilie gaan doen wanneer anderen je er vervolgens op wijzen dat er heus wel wat af te dingen valt op de vermeende gronden onder dergelijke rancuneuze eigenpijperij.
Daar ging het me maar even om.
Het lijkt mij vooral gewoon de omgekeerde wereld. Al die andere steek-een-veer-in-m’n-reet shows voor de sector zijn ontstaan nadat het verdienmodel dat kon trekken. Misschien daar eerst op focussen?
+1 voor @su. Maar ik ben natuurlijk altijd in voor een biertje, zelfs als ik daar kaplaarzen voor moet aantrekken.
@12:
Dat is het waarom van het Blogbal! Je geeft mij gelijk! IK HEB GEWONNEN!!!!
prediker zal oz wel even de maat nemen. Ze denkt dat ze goed is en verzet zich tegen de gevestigde orde. Dat zal hij wel eens even snel de kop indrukken. My god wat verspreid die kerel een spruitjeslucht
@51: “Zij schrijft pulp en ik schrijf literatuur.”
Poepoe, wat een zelfoverschatting.
@66: een kleine kanttekening op dat citaat: niet alles wat ik schrijf is literatuur, hoor. Mijn columns op AT5 doorgaans niet, noch die voor Sargasso. Het lezerspubliek op die sites blieft dat niet, literaire stukkies. Maar een aantal stukjes wel, o.a. mijn serie “Les Aventures d’Oud Zeikwijf” op Nurks en op Oudzeikwijf.com die ik eerder noemde, mijn poëmen, etc. Mijn Frans was pas literair! Zelfs als jonkie een prijs voor gewonnen. 28 jaar in Nederland hebben dat teniet gedaan: mijn Nederlands zal dat niveau nooit halen, maar niettemin, literaire stukkies heb ik wel in het Nederlands geschreven. En ja ik vind dat knap van een immigrante die zichzelf het Nederlands heeft geleerd, zonder cursus, door het Verzameld Werk van Elsschot woord per woord uit te pluizen!
Woord vóór woord, Oud Zeikwijf!
@67: dankjewel voor deze toelichting. Ik vreesde al even dat je je stukjes hier bedoelde. Veel subversiefs is er niet meer over, vrees ik.
Verder de naam “Oud Zeikwijf”, die bij mij een lichte maar onuitroeibare irritatie oproept. Zit daar nog een verhaal achter?
@68: thx Joost! Ik noteer!
@69: ja hoor.
@70: in je volgende blog?
@71: wil je dat horen dan? Nou goed: in 2007 schonk mijn oudste zoon mij op zijn verjaardag (een mooie dag om je moeder wat te schenken niet waar?) een blog. Tot dan toe (en sinds 1998) schreef ik columns voor een grote website op mijn vakgebied. Mijn zoon zei op die dag: “Hier moederrr (hij noemt mij moederrr, altijd al gedaan, Joost weet waarom) [wordt morgen vervolgd]
Ik weet van niets. Ik bedoel, een gerucht is zo de wereld in geholpen, nietwaar?
@73 LOL
@71 [sorry, ik wilde gisteren een trits interessante programma’s zien. Ik maak het verhaal nu af]
Dus hij zegt: “Hier moederrr, kun je je stukkies schrijven.” Op dat moment wist ik niet of ik daar blij mee moest zijn. Ik had een vertekend idee van wat een blog was, namelijk een digitaal dagboek van voornamelijk verveelde en onontwikkelde huisvrouwen die het wel en wee van hun kroost aan hun kring van familieleden en vriendinnen bekend maakten op de roze achtergrond van een stel fladderende vlinders, waaronder diegenen verplicht “oh! en ah!” moesten roepen. Ik had daar geen zin in. Bovendien was het 22:30, een tijdstip waarop ik, in dat tijdperk van een bataljon basisscholieren in huis, gewoonlijk als een blok in slaap viel. Wat ik dus probeerde te doen op het TV-bed, terwijl mijn zoon achter de computer bezig was. “Hoe wil je het noemen?” stuurde hij mijn onbeweeglijke kant op.
“Grmmmblll… weet ik niet. Verzin maar wat.”
“Moederrr geef me nou een naam voor dat webblog, ik kan het toch niet voor jou doen!”
“Ik slaap jongen… Laat me nou slapen.”
“MOEDERRR!”
“Kijk maar op je dump…*gaaaaap*…. daar heeft vast iemand iets grappigs geschreven.”
Hij pakt zijn telefoon, logt in op zijn dump. Het scherm flikkert aan. De eerste zin die hij leest is zoiets als: “Daar moest een oud zeikwijf natuurlijk wat van zeggen.” Hij leest die zin hardop. Ergens verweg in Morfeusland bereiken die die twee komische woorden “Oud” en “Zeikwijf” mijn benevelde geest. Ik word schuddebuikend wakker. “Oud Zeikwijf!” Dat moet het zijn!
En dat is het geworden.