COLUMN - ‘Europa’ is uit meer ontstaan dan een verlangen naar grotere welvaart.
Herdenken en Europese verkiezingen: dat confronteert. Heeft vrede te maken met Europese integratie? Ik denk van wel. Is dat het bewijs dat ik oud word? Is het verbinden van de vrede en de integratie niet eigenlijk een Godwin?
De suggestie van het omgekeerde klopt niet, het einde van de EU zal niet onmiddellijk tot oorlog leiden. Dat werd wel beweerd bij de referendumcampagne over de ‘constitutie’ van de EU.
Maar vraag de bezoekers van het Anne Frankhuis eens wat het verhaal betekent voor hun eigen strijd tegen racisme en onderdrukking. Vraag eens aan de hoogbejaarde politici over hun inspiratie na de Tweede Wereldoorlog, vraag het eens aan de architecten van de Duitse hereniging.
Je kunt ook op de Balkan vragen naar het verband tussen Europa en de vrede: uit Srebrenica en Kosovo komen minder positieve antwoorden over Europa, vermoed ik. Destijds was de behoefte aan een Europese buitenland-politiek voelbaar. Zonder Amerikanen ging het niet.
Europa is verlokking. De luxe en ruime huurflats in de Bijlmermeer zouden betaalbaar worden door de welvaart die Europa ging brengen. Europa is verlokking voor de uitgemergelde volksrepublieken, die graag bij Europa willen horen. Europa is verlokking voor Oekraïne, waar angst voor Hitlers moordlust en Stalins haat jegens de boeren in het collectieve bewustzijn om voorrang strijden.
Europa is investeren in vrede, niet in een steeds vollere portemonnee. Wij praten over Europa alsof het om meer euro’s gaat en verder niets. Wij zijn verlost van de monetaire slang, zoals de band van schommelende wisselkoersen toen werd genoemd. Dat is mooi, maar het is niet de essentie van Europa. Wij hebben betaald voor de dubieuze Griekse belastingmoraal, voor de lichtzinnigheid op de Spaanse vastgoedmarkt, voor de Ierse kapitaalwindhandel.
Dat is solidariteit tussen naties, die de wereld vooruit helpt. In Griekenland krijg je nu bij een kopje koffie van twee euro een bonnetje. Spanje betaalt weer normale rente, al is de bouwwereld nog een ramp en de jeugdwerkloosheid een gesel. Met Ierland gaat het ook weer redelijk.
De tegenstanders van Europa zouden wat historischer mogen denken. De conferentie op de Krim van februari 1945 (Churchill, Roosevelt en Stalin) was het begin van het huidige Europa. Lijst 19, Aandacht en Eenvoud begint daarmee om zijn bestaan te verklaren.
In de Duitse vernietigingskampen werd de straat naar het crematorium de Himmelstrasse genoemd. Dat was Teutoonse humor. Een heel groot deel van Europa ziet de route naar de EU ook als een ‘Hemelstraat’. De anti-Europeanen zien minder waarde dan de pro-Europeanen. Materialisten hebben niets met heilsverwachtingen.
Afbeelding: Churchill, Roosevelt en Stalin tijdens de Conferentie van Jalta (Wikipedia).
Reacties (2)
@0: “In de Duitse vernietigingskampen werd de straat naar het crematorium de Himmelstrasse genoemd. Een heel groot deel van Europa ziet de route naar de EU ook als een ‘Hemelstraat’”
Is dit geschut nodig om gebrek aan argumenten te verhullen?
Ik heb hier zelden zo’n oppervlakkige riedel gelezen. Alles maar dan ook werkelijk alles wordt op één grote hoop gegooid, zonder enige orde.
Er zijn behoorlijk wat aanwijzingen dat de (voorlopers van) de EU voornamelijk op voorspraak van grote bedrijven zijn opgericht. Maar laat ik even advocaat van de duivel spelen: dat hoeft geen bezwaar te zijn. En mogelijk heeft dit geholpen nieuwe oorlogen in West-Europa te voorkomen.
Maar wat heeft dat in hemelsnaam met de rest van deze riedel te maken? Zouden die oorlogen er wel komen als de gewone Griek minder werd uitgezogen ten behoeve van de banken? Als de Griekse miljardairs eindelijk ook ‘ns belasting gingen betalen? Mooi hoor, dat je nu ’n bonnetje krijgt bij de koffie in Griekenland, maar die reders daar doen nog steeds wat ze willen.
Als je kritiek hebt op de EU, zoals ik, wordt dat vaak gelijk uitgelegd als anti-Europees. Hoe kan dat nou? Ik bén zelf Europees, en de tijd dat ik anti-mezelf was, is echt lang geleden.
Ik ben tegen dit asociale, alleen op multiinationals, banken, e.d. gerichte beleid. Ik ben tegen de eenheidsworst die vanuit Brussel wordt opgelegd. Dat heeft tot de huidige puinhoop in landen als Griekenland geleid. Een socialer Europa met meer rekening voor regionale verschillen e.d., daar zou ik weinig problemen mee hebben.
Maar ik begrijp uit bovenstaande riedel dat Europa gewoon perfect is en dat dit de enige manier is om allerlei ellende te voorkomen. Dit soort riedels – sorry, een artikel kan ik dit echt niet noemen – is juist anti-Europees, omdat dit soort beleid de weerzin tegen de EU – terecht – doet toenemen. Met de Griekse economie gaat het beter, en dat steeds meer Grieken dakloos worden, geen dokter meer hebben, werkloos raken, geen energie meer kunnen betalen, ach, zeur niet zo. Dat is ongeveer de samenvatting van de riedel.