Terwijl iedereen zijn uiterste best doet zich een voorstelling te maken bij de enorme bedragen die overal in het financiële systeem worden gestoken, betoogt de kersverse Nobelprijswinaar Paul Krugman al enige weken op zijn eigen blog dat het niet ver genoeg gaat. Volgens Krugman leert de Grote Depressie ons vooral dat je niet te voorzichtig moet zijn bij het aanzwengelen van de economie. Als je ook maar iets te weinig uitgeeft gebeurt er eigenlijk niets en is het dus weggegooid geld, is zijn redenatie. Dan kan je beter te veel uitgeven. Je gooit dan misschien ook wel geld weg, maar de economie draait tenminste weer. Bovendien kan de Fed in het laatste geval de inflatie die dan optreedt opvangen door de rente te verhogen. Zijn advies: neem het bedrag dat je denkt nodig te hebben en gooi er 50% bovenop. De situatie is zo onzeker dat dat de enige manier is om zeker te weten dat je aan de goede kant van de medaille zit.
Ter rechterzijde klinkt uiteraard behoorlijk wat kritiek op Krugman. Het debat spitst zich vooral toe op de vraag of de New Deal wel of niet geholpen heeft. Nee, zeggen de critici, de economie bleef immers kwakkelen totdat de Tweede Wereldoorlog kwam. Ja, beweert Krugman daarentegen, het hielp wel degelijk, hoewel Roosevelt te angstig was. Hij had harder moeten inzetten. Dat het op een gegeven moment toch weer slechter ging, kwam doordat Roosevelt na een aantal jaar besloot dat hij zijn begroting weer een beetje in balans moest brengen en zijn extra bestedingen terugschroefde. De fragiele Amerikaanse economie ging toen weer finaal onderuit. Uiteindelijk heeft de Tweede Wereldoorlog het land erbovenop geholpen. Hoewel Krugman van mening verschilt met z’n critici over de New Deal maakt dat verder natuurlijk niet zoveel uit. Immers, beiden zijn het eens over het belang van de Tweede Wereldoorlog en wat was dat anders dan een gigantische bestedingsimpuls door de overheid?
Reacties (4)
Er is al een oorlog gaande – en wie strijkt het geld daarvoor eigenlijk op?
Gaat dat naar:
– het buskruit?
– het staal om het kruit?
– de mensen die het kruit in het staal stoppen?
– de mensen die zeggen dat er kruit in het staal gestopt moet worden?
[$3 Trillion: Total estimated cost of the Iraq War. [Washington Post, Bilmes and Stiglitz Op-Ed, 3/9/08]
$5 Trillion – $7 Trillion: Total cost of wars in Iraq and Afghanistan accounting for continued military operations, growing debt and interest payments and continuing health care and counseling costs for veterans. [McClatchy, 2/27/08]]
Ja prima idee: we hebben een oorlog nodig om het corrupte systeem, dat intrinsiek niet deugd, er weer bovenop te helpen, zodat we weer een jaartje of 30-40 een leuke zeepbel kunnen opbouwen!
Ik heb ook nog een heel erg slecht idee:
Laten we eens uit die tredmolen stappen, concluderen dat men niet ieder jaar een nieuw 150cm plasmascherm, nieuwe auto en 3 vliegvakanties nodig hebben. Lekker laten krimpen die economie, goed voor het milieu en de mens…..
Ohnee, ik vergat dat dan iemand anders ons overbodige werk gaat doen, en dat kunnen we natuurlijk niet laten gebeuren. Stel je voor dat er mensen ethisch gaan ondernemen ofzo.
“Je gooit dan misschien ook wel geld weg, maar de economie draait tenminste weer”.
[Verwarring]
Zijn subsidies en staatsbedrijven nu ineens wel goed?
[/verwarring]
“Uiteindelijk heeft de Tweede Wereldoorlog het land erbovenop geholpen”????
Het land, of de bedrijven, die van deze grootschalige door de overheid gesubsidieerde vernietiging hebben geprofiteerd?
@1: De oorlog in o.a. Irak heeft Halliburton en de olie-industrie geen windeieren gelegd. Alles betaald door de belastingbetaler, uiteraard. En GWB heeft het precies tot het eind van zijn regeerperiode uit kunnen zingen zonder belastingverhogingen (waar Obama straks de schuld van gaat krijgen).
Het lijkt op de stelling dat de deregulering niet voldoende was om een perfecte zelfregulerende markteconomie te kunnen krijgen.
Krugman meent ook dat Roosevelt bang was, en later probeerde de balans in evenwicht te brengen. Wat hij niet had moeten doen, maar door moeten gaan met uitgeven.