Encore Charlie
Een jaar geleden schreef ik hier over Wolinski Phallocrate. Wolinski was een van de slachtoffers van Charlie Hebdo. Het was een eerbetoon en een herinnering aan een boekje van hem dat ik veertig jaar geleden kocht. In schetsen en teksten bespreekt hij de eenvoudige gecompliceerdheid van de verhoudingen tussen man en vrouw.
Hij noemt zichzelf Phallocrate, maar ook een hele lieve en gevoelige man. Het boekje bevat schetsen, humor en overwegingen, die voor schuldbewuste mannen nog niets aan waarde of betekenis hebben verloren. Met vrouwenemancipatie gaat het maar langzaam.
Ik was woedend over de primitiviteit der moordenaars. “De profeet is gewroken” schalde door de straat, nadat ook de islamitische politieman was afgemaakt. Is er iets ter rechtvaardiging of begrip te zeggen over dit wrede geweld?
Het laat niet los. De nieuwe aanslagen van het najaar waren ongericht, massaler, verschrikkelijker. Ik probeer te begrijpen, maar het lukt me niet. Het islamitisch radicalisme en het gebrek aan respect voor individuen gaat mijn verstand te boven.
Hitchens
De journalist en ongelovige Christopher Hitchens heeft de laatste 8 jaar van zijn leven gestoken in de strijd tegen religieuze bigotterie. Op Youtube is nog veel van zijn debatten terug te vinden, b.v met Tariq Ramadan. Daar moet je wel even goed voor gaan zitten, want met Ramadan discussieert hij anderhalf uur. Hij toont zich onverzoenlijk tegen religieus geïnspireerde wandaden en fileert de verdedigers daarvan met een fanatieke consequentheid.