Laten we het na al dat bellen blazen op de beurs voor de verandering nu eens hebben over de échte economie. De economie van de 21ste eeuw: de groene economie. Het milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) publiceerde vorige week het rapport “Green Jobs: Towards Decent work in a Sustainable, Low-Carbon World” waaruit blijkt dat de groene economie wereldwijd tientallen miljoenen banen gaat opleveren. Dit zijn -in tegenstelling tot de oude economie van het Wall Street kapitalisme- échte banen waarvoor je gestudeerd moet hebben of waarvan je zelfs moe wordt, respectievelijk: het ontwerpen van waterbesparende douchekoppen óf het sorteren van afval.
De mondiale markt voor groene producten en diensten zal in ruim tien jaar verdubbelen naar 2740 miljard dollar in 2020. De helft van de nieuwe groene banen richt zich op energy efficiency, maar ook watermanagement en afvalverwerking zijn belangrijke werkverschaffers. Het rapport voorziet dat in 2030 in Duitsland 16% van de industriële productie milieutechnologie betreft. Werkgelegenheid in windenergie zal wereldwijd stijgen tot 2,1 miljoen banen in 2030, voor zonneenergie is dat zelfs 6,3 miljoen banen. In totaal zal de werkgelegenheid in duurzame energie met 20 miljoen banen hoger uitvallen dan die in de fossiele sector van fossiele energie.
Een deel van de nieuwe groene banen is echter ook gevaarlijk en ongezond werk. Het gaat hier vooral om banen in de afvalverwerking in grote opkomende economieën als China en Brazilië. Nu al werken er 10 miljoen Chinezen en een half miljoen Brazilianen in de afvalverwerking en dat aantal zal alleen maar toenemen. Daarom hamert het UNEP rapport, dat samen is geschreven met de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) van de VN, op het feit dat groene banen ook ‘nette’ banen moeten zijn waarin de rechten en veiligheid van de werknemers wordt gerespecteerd.
Ik laat u met een diagram uit het rapport dat inzicht geeft in de verdeling van ‘nette’ en groene banen (inclusief VN tikfout) en u mag voorts uw spaarlamp laten schijnen over in welk kwadrant wij ons in 2030 overwegend zullen bevinden.
Reacties (26)
Spaarlamp? knijpkat toch zeker.
Als ik het rapport zo lees lijkt het alsof de inkomstenverschillen en welvaartverdeling op mondiale schaal bekeken in het voordeel zijn van de landen waar er al een zekere welvaart is.
Het effect van biofuel b.v., een miljoen (.) banen staat in het rapport, is toch dat de beschikbare grond gebruikt gaat worden om energie te leveren elders en niet om de lokale magen en beurzen te vullen.
Beetje raar schema. Sinds wanneer is slager geen fatsoenlijk beroep meer? En chemisch ingenieur per definitie niet groen?
@2 Slager is een prima beroep, een ambacht zelfs waar de nodige opleiding aan vooraf gaat. Het beroep komt helaas steeds minder voor. In het engels noem je dat butcher. In het schema staat hog slaughterhouse worker wat vrij vertaald productiemedewerker in een varkensslachtfabriek betekend. Weet je überhaupt hoe het er in slachtfabrieken aan toe gaat? Erik Schlosser heeft daar ooit nog een leuk boekje over open gedaan. Het is een eentonig, gevaarlijk en geïndustrialiseerd beroep waar de laagst opgeleiden voor worden aangenomen.
Een zum kotzen toe staatje, alsof een sargassoredacteur of conducteur zijn een decentere baan is vergeleken met een kolenmijn werker.
Zal ik er even rats een diagonaal subsidie streepje doorheen zetten?
die spaarlamp van je kost netto 1 drolletje om te fabriceren in china,maar door invoerbeperking niet te betalen dus gooien we er een promotie subsidie op,daarna weer eenverpakkingsbelasting.
Decadentie is van boven pronk en van onderen stront.
Respect Heren , dat moet je verdienen.
@ nisk mis mee toch inverted, pingo in goor slacht 80.000 kippies per dag en heeft onlangs zijn 25 jarig jubileum gevierd.
U vraagt wij draaien. wil ze ook nog wel tumblen als de supermarkt daarom vraagt.
dom personeel is er genoeg, net als consumenten.
Wacht maar tot u werkloos webdesigner bent of afgekeurde beurshandelaar, u wordt wel geschikt bevonden voor 3 ploegen knopjes drukker, veganist of niet.
Slachter zijn is inderdaad een vak net als een uitbener; eigen setje messen maliekolder handschoentje tempo draaien en per stuk betaald krijgen.
Leuke lui. , die mensen pakken burgermeestersalarissen en weten wat een goede bbq is.
@Hema: Decent slaat hier natuurlijk op hoe veilig je werkplek is en niet op wat voor aanzien het beroep geeft. Wat dat betreft is sargassoredacteur nu eenmaal niet een beroep die je stoflongen oplevert. Vandaar ook Unionized. A green worker is a Unionized worker!
unionized = decent ?
U (mijn kiloknallende vleesetende ja mischien zelfs overwegend urbane medemens) vraagt inderdaad. Daar begint de keten van verantwoordelijkheid die eindigt bij de laag opgeleide lopendeband slachter. Er is altijd wel iemand bereid te draaien. Niks mis mee? Ga eens een jaartje werken aan de lopende band en dan gelijk goed he? Dus niet in Nederland maar bijvoorbeeld in China waar de arbeidsvoorwaarden net iets anders liggen. Het is immers een internationaal rapportje.
@5: Mja, dacht je dat al die werkgevers uit zichzelf het juiste doen, zoals de wallstreet bankiers?
@7 De onzichtbare hand van de arbeidsmarkt lost dat allemaal op.
@7, En wat dacht je van de Amerikaanse fabrieksarbeiders in de fabrieken van Tokyo en Japanse collega’s die de Unions eruit hebben gebonjourd? Daar gaat het overigens een stuk beter dan in de Fabrieken van Unionized GM, Ford etcetera.
Unionized is alleen een goede zaak als de werkgever inderdaad een slechte is. Er zijn voorbeelden van bedrijven die inderdaad uit zichzelf het juiste doen: goed omgaan met hun personeel. Daar heb je echt geen vakbonden voor nodig. Waren het niet de vakbonden die vorige week bijna heel Alitalia om zeep hielpen?
Ik bedoelde, kennelijk, @8 (su).
En verder, zoals het er nu naar uitziet komen we in ieder geval in het rechter rijtje terecht (de decent jobs), al zou ik me een scenario kunnen voorstellen waarin Nederlandse laag opgeleiden aan arbeidsmigratie moeten gaan doen en daardoor in het linkerrijtje in bijvoorbeeld een van de BRIC landen terecht gaan komen…
Unionized is alleen een goede zaak als de werkgever inderdaad een slechte is.
Niet mee eens, bij de beste werkgevers kunnen de arbeidsverhoudingen verslechteren. En dan is collectieve actie erg handig. Daarbij is het nogal dom om te wachtten totdat het ergste zich voordoet voordat je je organiseert. Kun je net zo goed meteen je broek laten zakken en bukken.
@12, dat is een gedachte die achterhaald gaat raken. Daarbij ga je ervan uit dat werkgever en werknemer verschillende belangen hebben. De japanners zijn al lang geleden begonnen met een ander model, dat steeds meer navolging vindt. In dat model begrijpen werkgever en werknemer dat ze een gezamenlijk belang hebben en proberen ze in elke situatie om er samen beter van te worden.
Daarnaast, in bijvoorbeeld de Nederlandse IT sector krijgen de vakbonden ook niet echt voet aan de grond. En, als ervaringsdeskundige vind ik dat terecht. De Nederlandse wetgeving (inclusief de ondernemingsraden) bieden voldoende bescherming.
Momenteel werk ik in Frankrijk. Toen ik hier net was begonnen, was er een staking. Dat betekende dat een aantal vakbondsleden niet konden/wilden/mochten werken. Men wilde iets meer loon. Maar hun actie had als effect dat hun werk een dag niet gedaan werd, daardoor was de kans dat omzetdoelstellingen niet werden gehaald en afpsraken met de klant niet konden worden nagekomen groter geworden. Waar moet dan het geld voor extra loon vandaan komen.
Kortom, ik zie veel meer in heldere wetgeving en een ander bedrijfsmodel, dan bonden die om niks gaan staken of reddingsplannen in de weg liggen.
@13: Ik heb over Japan anders andere verhalen gehoord. Vooral van Freeters, zeg maar flexwerkers, die ondertussen 1/3e van de werknemers behelst. Duidelijk geen gezamenlijke belangen. En zonder vast werk is het maar moeilijk om jouw belangen te agenderen. Hun enige hoop is om zichzelf te organiseren. Google maar eens op Freeters Union.
Ik voorzie zelfs een tijd waar de nederlandse IT’ers baat zullen hebben bij het organiseren tegen bazen die doen alsof ze je grootste vriend zijn.
Ik ben het uiteraard met je eens dat werknemersbelangen belangrijk zijn, in mijn opinie is het alleen voor alle partijen productiever als het wordt geregeld op een andere manier dan door vakbonden. De introductie van vakbonden in de arbeidsverhouding tussen werkgever en werknemer betekent vaak het introduceren van een derde belanghebbende. Ik ben niet blind voor de situatie van de freeters, maar heb wel een beetje het idee dat jij blind bent voor de successen van bijvoorbeeld Toyota in de VS, zowel voor de werkgever, als de Amerikaanse werknemer, en dat zonder bonden.
En wat mijzelf in de IT/Consulting sector betreft: ik red me perfect zonder een vakbond en ik ben echt niet heel speciaal. Dus anderen zouden dat ook moeten kunnen. En het gebeurt ook.
Extra: woeoeoeoehaaaaa! Een edit functie…
The Toyota You Don’t Know
The Race to the Bottom in the Auto Industry.
@su, ik zal het lezen, maar ik moet daarbij wel over een drempeltje. Ten eerste is het boek door Amerikaanse vakbonden geschreven. Dezelfde vakbonden die vanwege de goede arbeidsomstandigheden in de Amerikaanse Toyotafabrieken door de arbeiders buiten de deur zijn gehouden. Slechts tussenkomst van het management kon in een geval fysiek geweld voorkomen…
Verder zie ik in de preface de zin : “allowing the widespread exploitation of cheap temporary workers in their plants”, terwijl onafhankelijke onderzoekers juist bij Toyota een cultuur vonden waarbij in slechte tijden de arbeiders baanzekerheid hadden en niet direct bij de verkoop van 1 auto minder massaal op straat werden gezet.
Dit soort stukken is niet nieuw, en bijvoorbeeld James Womack heeft voor dit soort verhalen het bewijs voor het tegendeel gevonden.
Dat is precies wat ik bedoelde met de belangen van de vakbond. Omdat ze niet bij Toyota zijn binnegekomen, hebben ze in het verleden al eerder lastercampagens gevoerd, om hun belang te ‘bewijzen’.
Maar goed, ik zal het lezen en probeer er op terug te komen.
Su, eerste reactie, na lezen van een stukje uit het hoofdstuk over de lonen. Het zou waar kunnen zijn dat Toyota minder betaalt. Maar de autoverkopen zijn niet wat ze zijn. Wat is dan beter: kiezen voor minder betalen maar mensen in dienst houden, of vanwege de door de vakbond geeiste hogere lonen duizenden arbeiders op straat zetten?
In dat stuk wordt enorm gesmeten met bedragen van uurlonen, maar er wordt met geen woord gerept over het verlies van werkgelegenheid.
Ik denk dat het waardevoller is voor een werknemer om iets minder te verdienen, maar wel een baan te hebben, dan te worden ontslagen van een baan met een hoger uurloon en uiteindelijk met lege handen te staan.
Je doet alsof Toyota aan de rand van instorten staat, terwijl het juist een florerend bedrijf is. Ze zitten juist te profiteren van de hoge olieprijs met hun zuinigere modellen. Dan klinkt zo’n loonsverlaging een stuk oneerlijker. Winstmaximalisatie over de ruggen van de arbeider.
Slechts tussenkomst van het management kon in een geval fysiek geweld voorkomen…
Heb je daar een link voor? Kan er niks over vinden.
Su,
helaas nog niet alle tijd gehad/vrijgemaakt voor nadere lezing en het opzoeken van links. Je verzoek om een link in 19 moet ik echt even uitzoeken. Heb het uit een papieren boekwerk, moet bronnen nazoeken.
En verder, wat betreft de eerste alinea in 19: je pareert een vraag met een prachtige aanval. Wat mij betreft: liever een bedrijf die winst probeert te maximaliseren om een toekomst te garanderen, dan een vakbond die het onderste uit de kan wil en daardoor mede schuldig is aan massa ontslagen bij een tegenvallende marktvraag. Met andere woorden: liever betaald werk voor veel mensen, dan dikbetaald werk voor een paar mensen.
Want ook het cijfergegooi in dat opstel van de vakbond is natuurlijk niet heel overtuigend. Hoe zit het met koopkrachtsverschillen in Detroit en de lokatie van de Toyotafabriek, hoe zit het met de lonen van Toyota ten opzichte van banen van vergelijkbaar niveau in de regio waar ze opereren? Kortom, verdienen die mensen een hongerloon, of kunnen ze met het lagere bedrag een goed leven leiden en hun kinderen naar school sturen?
Wat mij betreft: liever een bedrijf die winst probeert te maximaliseren om een toekomst te garanderen, dan een vakbond die het onderste uit de kan wil en daardoor mede schuldig is aan massa ontslagen bij een tegenvallende marktvraag.
Winstmaximalisatie gaat zelden over het redden van een bedrijf. Veelal betekent het dat er werkplekken verdwijnen en de verhoogde werkdruk ervoor zorgt dat, veelal onmisbare, werknemers hun geluk elders zoeken. En een vakbond die door hun acties een bedrijfstak uitroeit zal zonder leden komen te zitten.
Laat ik het over een andere boeg gooien: waarom, als het de gewoonste zaak van de wereld is dat werkgevers zich verenigen, is er dan zoveel weerstand tegen een werknemersorganisatie?
Kortom, verdienen die mensen een hongerloon, of kunnen ze met het lagere bedrag een goed leven leiden en hun kinderen naar school sturen?
Is het zoveel gevraagd om, ten minste binnen hetzelfde land, te verwachtten dat je voor hetzelfde werk hetzelfde loon ontvangt? En zoniet, waarom is het taboe om collectieve actie te ondernemen om die gelijkheid wel te eisen?
Even tussendoor: de verkopen van Toyota in de VS zijn ook omlaag gegaan, dus zoveel profiteren doen ze niet. (http://online.wsj.com/article/SB122044441755894837.html?mod=hps_us_whats_news)
En voorzover ik heb kunnen vinden, zijn het alleen de Grote Drie die mensen op straat willen zetten. GM vertelt zelfs vol trots in het jaarverslag 2007 dat het sinds 2005 37000 arbeidsplaatsen heeft weten te kostendrukken. Het totaal aantal werknemers van Toyota is in die periode overigens gegroeid…
De hele grap van het in Japan uitgevonden Toyota Productie Systeem is nou juist om bij winstmaximalisatie de werknemer te behouden en andere onnodige kosten in de productieprocessen omlaag te brengen. Jouw eerste zin geldt daarmee ongetwijfeld voor een organisatie als General Motors, maar juist niet direct voor Toyota.
En de weerstand tegen een vakbond is iets persoonlijks van mij, omdat naar mijn mening de vakbonden mij persoonlijk meer dwarszitten dan voordeel opleveren. Bovendien is het vaak dat zij meer uit eigenbelang (machtshonger) handelen dan voor de belangen van de werknemers. IMHO, in ieder geval. Nogmaals, ik vind het veel efficienter om werknemersrechten goed bij wet te regelen.
En ter ondersteuning een citaat en een link:
The union needs a foothold in the company that is on track to displace General Motors as the world’s largest automaker, said Nelson Lichtenstein, a labor historian at the University of California, Santa Barbara. “Unless they can organize it, the union’s power will inevitably be flushed away,” he said.
http://www.nytimes.com/2007/09/04/business/04uaw.html?ref=us
En ja, het is veel gevraagd om in hetzelfde land hetzelfde te verwachten voor hetzelfde werk. Kijk om je heen… Ik heb in ieder geval ervaren in de Nederlandse arbeidsmarkt dat er nogal eens grote verschillen zijn tussen wat mensen verdienen, ook al doen ze hetzelfde werk. In Nederland, en voor de Amerikaanse vakbonden, is het heel normaal om te belonen naar leeftijd, in plaats van prestatie. Wat voor kans biedt dat aan talentvolle nieuwkomers ten opzichte van mensen die vlak voor hun pensioen hun tijd nog letterlijk uitzitten? Of, om niet van leeftijdsdiscriminatie beschuldigd te worden: hoe eerlijk is dat voor iemand met dezelfde functie die hard werkt ten opzichte van iemand die de kantjes ervan af loopt?
Van mij mag in principe iedereen hetzelde verdienen, alleen waarom zou je als bedrijf meer gaan betalen om aan een vakbondseis te voldoen, als je medewerker denkt dat het loon wat hij krijgt ruim voldoende is voor wat hij doet en wat hij wil? En dus eigenlijk vind dat hij een prima loon krijgt? Even los van welk praktijkvoorbeeld dan ook…
spamfilter? [ red: fixed ]
En nog even aan su: kan je ook vragen beantwoorden met iets anders dan een wedervraag?
Even tussendoor: de verkopen van Toyota in de VS zijn ook omlaag gegaan, dus zoveel profiteren doen ze niet.
Toyota heeft over de laatste jaren een gigantische groeispurt gemaakt waar de huidige dip bij in het niets valt. Mogelijk kan dat in de komende tijd verergeren. Maar om dat aan te dragen als reden voor loonsverlaging is niet sterk.
En de weerstand tegen een vakbond is iets persoonlijks van mij, omdat naar mijn mening de vakbonden mij persoonlijk meer dwarszitten dan voordeel opleveren.
Dat heeft dan vooral te maken met jouw persoonlijke omstandigheid. Je kunt dat moeilijk projecteren naar de productielijn medewerkers van de gemiddelde autofabrikant. Hun kracht zal vooral moeten liggen in collectieve onderhandelingen.
Wetten kunnen slechts zaken formaliseren, maar geen algemene arbeidsconflicten vermijden. Mijns inziens hebben vakbonden daarom zeker een bestaansrecht om de onderhandelingspositie van arbeiders te versterken.
En ter ondersteuning een citaat en een link:
Uit hetzelfde artikel:
Mr. Williams said he envies the contracts his counterparts in Detroit have. “What they have is what the Big Three negotiated with them,” he said. “What we have is what Toyota gives and takes from us.”
In Nederland, en voor de Amerikaanse vakbonden, is het heel normaal om te belonen naar leeftijd, in plaats van prestatie. Wat voor kans biedt dat aan talentvolle nieuwkomers ten opzichte van mensen die vlak voor hun pensioen hun tijd nog letterlijk uitzitten?
Je kunt er niet omheen dat een oudere werknemer blijk geeft van loyaliteit aan een bedrijf. Als de werkgever niet bereid is om die loyaliteit te belonen door te investeren in zo’n werknemer, dan is maar de vraag wie debet is aan zulke ineffectieve werknemers.
Daarbij wordt er vooral naar prestatie beloond. Dat je in loonschaal omhoog gaat relatief aan de gewerkte dienstjaren in een bedrijf neemt niet weg dat je loon harder stijgt als je in functie stijgt. Een verkoper die opklimt tot manager zal een betere salaris verdienen dan een verkoper die hetzelfde werk doet met een 40 tal dienstjaren.
Of, om niet van leeftijdsdiscriminatie beschuldigd te worden: hoe eerlijk is dat voor iemand met dezelfde functie die hard werkt ten opzichte van iemand die de kantjes ervan af loopt?
Hoe individuen tegenover elkaar staan heeft weinig te maken met hoe men collectief hun situatie verbetert, niet?
Van mij mag in principe iedereen hetzelde verdienen, alleen waarom zou je als bedrijf meer gaan betalen om aan een vakbondseis te voldoen, als je medewerker denkt dat het loon wat hij krijgt ruim voldoende is voor wat hij doet en wat hij wil?
We hebben het hier meen ik niet over een gelijkblijvende loon, maar over een dalende loon. Ik kan mij niet voorstellen dat werknemers dat zonder slag of stoot zomaar nemen. Maar los daarvan heb ik nog steeds geen argumenten gezien die mij ervan overtuigd hebben dat werknemers geen baat hebben bij collectieve vertegenwoordiging, los van praktijkvoorbeelden.
En nog even aan su: kan je ook vragen beantwoorden met iets anders dan een wedervraag?
Is dat een retorische vraag? ;oP
Kwam net dit tegen: http://images.businessweek.com/ss/08/10/1020_toyota/9.htm
Vond ik nog wel even interessant om te melden.
voor de rest heb ik het eigenlijk een beetje verwaarloosd deze discussie. Sorry, su.
Ben het overigens nog steeds niet met je eens ;-)
En bedankt voor je antwoorden, haha