Goed nieuws en slecht nieuws

Het ideaal van de PVV’er is een land dat zijn eigen cultuur beschermt tegen vreemde invloeden. Een land dat van zijn burgers vraagt om mee te gaan in die cultuur en om alles wat daar vreemd aan is, los te laten. Vooral vreemde godsdiensten zijn ongewenst. Het Nederland van de PVV is ook een land van duidelijkheid, van strenge straffen en een krachtig optredende staat. Een democratie van gelijkgestemden ook, waar de kwade invloed van hen die oppositie voeren tegen de uitgestippelde weg, tot het minimum beperkt wordt.

Het goede nieuws is, dat zo’n land al bestaat. Een land waar de eigen cultuur door een speciaal overheidsinstituut wordt bewaakt. Een land waar een politiemacht opereert die alleen maar kijkt of jij je wel binnen de grenzen van de traditie beweegt. Waar kwalijke invloeden van buitenaf verboden zijn, of minstens sterk ontraden worden. Het is een land dat ongemeen fel optreedt tegen hen die de wet overtreden, want de staat is krachtig en weinig vergevingsgezind. Het is ook een democratie van gelijkgestemden – oppositie voeren tegen de democratisch gekozen president is uit den boze. En als het nodig is, zullen je kennissen en klasgenoten je helpen om op het rechte pad te blijven.

Dat land is het droomland van de PVV. Geen rare etensluchtjes meer, geen vreemde kleding meer. Je hoort alleen nog je eigen taal op straat en de mensen houden elkaar ook een beetje in de gaten. Je leest in de krant niet meer dat iemand ‘na verhoor vrijgelaten’ is, nee, je leest helemaal nooit iets meer over die persoon, tot hij op een dag wordt veroordeeld, zoals het hoort in een rechtsstaat. Daar komt geen softe rechter bij te pas want softe rechters hebben ze helemaal niet. En linkse oproerkraaiers hoeven niet te denken dat ze een barst kunnen maken in de eensgezindheid van volk en regering. Ze worden door de oproerpolitie als het moet van straat geschoten.