Een Utrechts gezin is sinds 2006 in totaal 328 maal met de politie in aanraking geweest. Gemiddeld vijf keer per maand, vijf jaar lang.
Het gezin bestaat uit twee ouders en acht kinderen. Van hen komen er slechts drie niet in de politieregistraties voor, alle andere gezinsleden hebben meermaals met de politie te maken gehad, als verdachte, slachtoffer of getuige. In totaal is tegen de vader en vier kinderen in die vijf jaar 35 maal proces-verbaal opgemaakt als verdachte. Daarbij ging het vooral om diefstal, inbraak, verzet tegen een ambtenaar en dronken rijden.
De familie maakt deel uit van de zogeheten EOG-aanpak, de aanpak Ernstig Overlastgevende Gezinnen. Die worden dan strak begeleid door een gezinsmanager. In dat programma zitten nog diverse andere gezinnen met vele tientallen of zelfs honderden politiecontacten, zo blijkt uit een recent gepubliceerde evaluatie door het Verwey-Jonker Instituut.
Het gezin R., zoals het in de evaluatie wordt genoemd, wordt uitvoerig geportretteerd. De vader, van Marokkaanse origine, is arbeidsongeschikt en zit thuis. Hij ‘ziet het niet meer zitten met de kinderen en heeft de kracht niet om ze in het gareel te krijgen’, zo beschrijven de onderzoekers. Ook moeder heeft geen grip op de acht kinderen, van wie er aanvankelijk zes nog thuis wonen. Beide ouders zijn ‘teleurgesteld in de hulpverlening omdat het de toekomst van hun kinderen kapot gemaakt zou hebben’. De oudste broer, zelf op het rechte pad, vindt dat alle hulpverlening weer moet stoppen en dat de jongens weer naar de moskee moeten gaan’.
Geweld
Drie oudere zonen zijn aantoonbaar crimineel, mogelijk veelpleger. ‘Het vermoeden bestaat dat de registratiecijfers slechts het topje van de ijsberg zijn’. Een zoon van 19 is betrokken bij drugs, geweld, bedreiging, diefstal en heling. Een zoon van 15 is ontsnapt uit een gesloten jeugdinrichting maar mag daarna gewoon weer thuis gaan wonen. Daar bezorgt hij opnieuw overlast en gaat hij weer op inbrekerspad. Zijn broertje van 11 bedreigt andere kinderen met messen. De jongste broertjes zijn 9 en 7. Ook binnen het gezin is sprake van geweld: de zonen mishandelen de vader.
De huurcorporatie kan niks doen omdat er geen meldingen van omwonenden binnenkomen, vermoedelijk uit angst voor represailles.
In november 2009 treedt de gezinsmanager aan, eveneens van Marokkaanse afkomst.
Uiteindelijk wordt in maart 2011 de EOG-aanpak afgesloten. Twee zonen zitten dan weer in gesloten inrichtingen, één zoon is uit huis geplaatst, een ander is voortvluchtig.
De betrokken hulpverleners zijn na afronding van de intensieve aanpak niet echt tevreden over de geboekte resultaten. Vader houdt zich nog steeds afzijdig, moeder baalt: ‘Met goeie resultaten heb je er tenminste wat aan, maar nu gaat het slecht en heb ik veel stress. De hulpverlening is tot nu toe erg slecht geweest’. In de eerste vijf maanden van 2011 komt het gezin weer 20 keer met de politie in aanraking.
Terugval
Gezin R. is het meest extreme voorbeeld van de Utrechtse aanpak, die in totaal 17 gezinnen behelst. In één gezin hebben de gezinsleden in 2006 gemiddeld 36 keer per jaar contact met de politie. Dat cijfer daalt tot gemiddeld drie contacten na de EOG-aanpak. Bij de vier gezinnen waar dit getal het sterkste daalt, heeft de aanpak overigens bestaan uit slechts één gezinsoverleg. Andere gezinnen blijven veelvuldig politiecontact houden, zo’n acht à twaalf keer per jaar per gezinslid. Het doel van de aanpak, daling van de politiecontacten met tachtig procent, wordt in de meeste gevallen niet gehaald, signaleren de onderzoekers. ‘Als de gezinssituatie niet stabiel is, is terugval in criminaliteit en overlast niet ongebruikelijk. De problematiek is vaak zo hardnekkig dat deze niet op korte termijn kan worden opgelost’.
Twee gezinnen belanden na afronding voor een tweede keer in de EOG-aanpak. Van sommige gezinnen is het ‘niet reëel te denken dat ze ooit zonder overlastproblemen in een buurt kunnen wonen’. Volgens de onderzoekers is het verloop bij met name Jeugdzorg een groot probleem: sommige gezinnen krijgen nog tijdens de aanpak drie verschillende voogden, die onderling nauwelijks dossiers overdragen. Na afloop van de EOG-aanpak is er niet langer één partij verantwoordelijk voor de coördinatie: ‘Het ontbreekt aan regie op multiprobleemgezinnen waarin repressie, zorg en preventie samenkomen’. Burgemeester Wolfsen van Utrecht zei bij de presentatie van het rapport al tegen AD/Utrechts Nieuwsblad dat ‘de korte klap vaak niet werkt’.
Flickr cc Oscar in the middle
Reacties (35)
Ah, niemand waagt zich hieraan te reageren? Hier in Amsterdam zijn er zeshonderd van dit soort gezinnen, gelukkig heeft onze burgemeester er een plan voor gemaakt, maar mocht dat niet volstaan dan komt er binnenkort een wat strengere aanpak. Mark my words! “Een volk wat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht”.
En wat voor oplossing heb jij voor dit soort problematiek, Anna, behalve een uur na plaatsing artikel lopen miepen dat er nog niemand een reactie heeft geplaatst om daar vervolgens een one-liner, -welke inmiddels een cliche is te noemen-, er achteraan te plakken?
Heftige situatie, hoe dan ook. Dat zal ook opgaan voor de, door jou genoemde, gezinnen in A’dam. Derhalve respect voor ieder initiatief om deze stapeling van problematiek aan te pakken, alsook voor hen die zich hier actief mee bezighouden.
En wat voor oplossing heb jij voor dit soort problematiek, Anna
Ik vermoed zoiets als stenigen met delftsblauw.
Soms werkt hulpverlening gewoon NIET of slechts trainerend op onvermijdelijke vrijheidsberoving. Jammer is dat de Tuttel-cultuur vooral wordt toegepast in de meest kansloze gevallen. Daar lijkt het me juist zaak om direct harde betonnen realiteit te bieden met 1 uur luchten per dag aan de eerste die de fout in gaat. En de rest verplicht onder toezicht op bezoek elke zaterdag, kijken of dat het verantwoordelijkheidsgevoel aanwakkert.
(Gegeven dat daders geestelijk bekwaam zijn, Artikel 37-achtige maatregelen zijn er voor de fruitcakes)
Waarom de reactie van een ander meteen denigrerend neerzetten als ‘mieppen’
Ik denk dat je niet wilt weten wat mensen doorgaans van een reactie als de jouwe vinden.
Ja, die clichés hakken erin hè. De oplossing moet je aan de PvdA vragen, die hebben zich daarin gespecialiseerd, al zo’n jaartje of vijfendertig.
Mijn vraag was aan jou gericht, en vervolgens ga je met modder smijten richting de PvdA? Tsssk
En M en SU, wat is jullie oplossing behalve een beetje schreeuwen?
Het schreeuwen doe jij, zie mijn reactie @6.
Neem jezelf vooral serieus, troll..
Ja Anna, ik ben ook wel benieuwd naar jouw kijk op een echte oplossing.
Bij gebrek aan oplossingen hierbij mijn oplossing.
De oplossing zit nu in het aanpakken van de ontspoorde (criminele) kinderen binnen het gezin.
Op basis van de misdrijven die de kinderen plegen (geen gevangenisstraf) de kinderen boven de 16 in een gesloten kliniek. Intensieve psychologische full-time begeleiding a la de Noorse tbs-klinieken. Mag 300.000 ton per jaar per kind kosten. Gezien de man-uren die de politie, OM, rechtbank en alle betrokken instanties kwijt zijn is dit indien het slaagt een besparing van ruwweg twee ton belastinggeld per kind.
En hopelijk kan die oude man die ooit hoopvol naar Nederland trok om zijn toekomstige kinderen een goed leven te bezorgen dan rust vinden.
Precies. Dit soort gezinnen helpt vele NL-ers aan een goedbetaalde baan. De instituten zijn helemaal niet gebaat bij een duurzame oplossing. Money rules …
Ik merk op dat de EOG blijkbaar goed werkt, boven verwachting goed zelfs:
In één gezin hebben de gezinsleden in 2006 gemiddeld 36 keer per jaar contact met de politie. Dat cijfer daalt tot gemiddeld drie contacten na de EOG-aanpak
Ik lees een daling van meer dan 90% gemiddeld. Blijkbaar werkt het niet bij alle gezinnen (al lees ik tussen de regels door dat daar ook andere oorzaken achter zitten, zoals ontsnapten niet terugsturen naar de inrichting). Verder spreken meerdere betrokkenen uit dat de duur van de aanpak soms te kort was.
maar wat nou als die mensen de ’taal’ van hulpverlening niet begrijpen en iedereen lastig blijven vallen. Ik weet dat straffen niks uithaalt, maar je moet toch ergens een grens trekken.?
Bovendien die enorme bergen geld die dit kost, zouden die niet beter geinvesteerd worden in iets wat wel iets oplevert? anders kom je toch in een negatieve spiraal als op een gegeven moment de ene helft van het land de andere psychologisch aan het onderzoeken is..
Nou ok dan, een tjoekie tjoekie boot naar het thuisland!
tjoekie tjoekie boot naar het thuisland
Ah, het was je er dus om te doen dat dit gezin deels een niet Nederlandse achtergrond heeft. De stapeling van heersende problematiek, binnen dit specifieke gezin, negeren, om je onderbuik te legen op Sargasso. Wat een niveau toon je. Niveau nihil, uiteraard. Gokje: PVV-stemmer?
Hoe kom je daar nou bij, ik voel me geheel senang tussen 178 nationaliteiten, zolang ze van me afblijven natuurlijk.
En waar gaat de tjoekietjoekieboot naartoe als het gaat om een gezin van Nederlandse origine? Blijft dat dat ronddobberen op de Noordzee?
ehm dat slaat nergens op, ze zijn hier geboren (hap). en dat bedoel ik ook niet als grens trekken… ik vraag me gewoon af of er niet een slimmere manier is dan tonnen aan hulpverlening en politicontacten in deze mensen stoppen die er blijkbaar weinig voor terug geven.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Geweldloze_communicatie
Hèt antwoord voor iedereen met gedoe. Boos, verdrietig of bang.
I’m a believer!
“Geachte heer R., ik zie dat u al ‘Sterf, klootzak!’ roepend herhaaldelijk een mes in mijn buik steekt. Ik ervaar dit als kwetsend en word er onrustig van.”
Niemand is voor zijn lol agressief. Dat komt ergens door. Kennis is macht. Scholing de sleutel. En geduld en volhouden. There is no easy way.
Lach me uit. Geeft niks. Ik vind het echt geweldig. Zelf ook veel van geleerd en nog steeds. Probeer het eens zou ik zeggen. Cynisme is ook niet de meest verbindende manier van communicatie.
“Lach me uit.”
Okido!
http://en.wikipedia.org/wiki/Marshall_Rosenberg
Voor iets meer achtergrond.
Gewoon een gratis vakantie aanbieden naar Marokko en als ze daar zijn hun Nederlandse paspoorten ongeldig verklaren, probleem opgelost.
Ik snap echt de negatieve benadering van vrijwel alle reacties hier niet. Als je goed leest, blijkt de EOG goed te hebben gewerkt en de beperking vooral te hebben gezeten in de korte duur ervan. Verder zijn de verwachtingen (80% reductie in politiecontacten) ook erg hoog gesteld (en desondanks over het hele programma bekeken ruimschoots gehaald).
Mij lijkt dat er geen twijfel over te bestaan wat er met de EOG moet gebeuren, hooguit kun je nog kiezen tussen efficiëntie en effectiviteit:
Bij sommige gezinnen werkt het blijkbaar al enorm goed als er één of een paar keer overleg wordt gevoerd. Dat is dus veel winst met weinig inspanning. Daar kun je voor kiezen, maar dan laat je de moeilijke gezinnen (en hun omgeving!) aan hun lot over en hou je de politie aan het werk. Gezien de drastische (en waarschijnlijk onhaalbare) voorstellen die ik links en rechts lees, is die situatie blijkbaar onwenselijk. Dan lijkt me dat je het er blijkbaar dus voor over hebt om met die gezinnen een lang (en dus duurder) traject te doorlopen.
Met zoveel aandacht gedurende vijf jaar zou je verwachten dat er intussen wel wat vooruitgang geboekt zou zijn. Wat is nou het probleem? Dat gezin of de aanmodderende instanties?
Waar haal jij vijf jaar vandaan?
In november 2009 treedt de gezinsmanager aan, eveneens van Marokkaanse afkomst.
Uiteindelijk wordt in maart 2011 de EOG-aanpak afgesloten.
Nog geen anderhalf jaar dus.
bedoelde eigenlijk zelfs 6 jaar. Op basis van de eerste zin van het stuk. En ik reken de politie voor het gemak ook maar mee als dienstdoende instantie.
Politie is nou niet bepaald het type aandacht waar een gezin beter van wordt (voor dit gezin blijkt dat wel). Met de EOG daarentegen heeft dit gezien maar 1 jaar en 4 maanden te maken gehad. Toch wel erg kort, vergeleken met de politie “aandacht” van de 4 jaar ervoor.
Wanneer de politie keer op keer bij dezelfde personen op de stoep staat zou je verwachten dat ze een keer zodanig optreden dat ze voorlopig niet meer terug hoeven te komen. Blijkbaar maken hun contactmomentjes geen enkele indruk.
TBP(politie)
@33: zodanig optreden dat ze voorlopig niet meer terug hoeven te komen
Wat had je in gedachten? Gewoon een keer het dienstwapen gebruiken? De politie is in Nederland gelukkig niet politie, rechter en beul (tenminste, niet volgens de wet).