Waren het Britten, Guatemalteken of Buddhisten geweest dan had er geen haan naar gekraaid. Twee minuten op de half-acht en de acht-uur journaals.
Daarnaast: maandelijks vallen er ongeveer even veel doden in het verkeer IN Nederland: gaat ook de vlag niet halfstok, en geeft JP de MP ook niet een persconferentie.
WaanVanDeDag-emo. Meer niet. En dan zo’n lekkere knuffel die het allemaal wél overleeft: volgende maand een special in de Linda….
#2
Ferdinand
Kan me de reactie van Hugo Borst voorstellen. Voor zover ik weet, zaten er geen familie of vrienden van mij in dat vliegtuig, dus de impact die de crash op mij had is net zo groot als die van een willekeurige andere crash. Heb me er zelf ook niet bijster druk om gemaakt.
Maar dat een tv-programma een onderdeel snapt uit medeleven richting nabestaanden of kennissen van de verongelukte passagiers, kan ik me erg goed indenken. Als programmamaker zou ik wellicht hetzelfde gedaan hebben. En als ik als gast in zo’n programma aanwezig zou zijn, had ik wellicht mijn eigen mening even voor me gehouden.
Je kunt ook toegeven dat we gewoon meer interesse en medeleven hebben voor mensen in eigen omgeving. Daar hoort het land ook bij. Zo zitten mensen nu eenmaal in elkaar, de vraag is of je dat erg moet vinden of niet.
Bovendien wordt de programmering wel degelijk aangepast bij rampen over de grens, denk bijvoorbeeld aan de tsunami in Azië.
Als er een echte ramp gebeurd mag van mij de programmering aangepast worden.
Maar dit is gewoon een ongeluk.
Ja, het is verschrikkelijk voor alle mensen die er bij betrokken zijn, en ik hoop ook echt dat niemand die ik ken zoiets mee moet maken. Maar het is gewoon een ongeluk.
Als het vliegtuig zich in een woonwijk had geboord met alle ellende van dien, dan was het een ramp geweest.
Om de twee, drie jaar rijd er ook ergens een bus Nederlanders een ravijn in. Gooien we dan ook alles om?
Vliegtuigrampen krijgen altijd extra aandacht, los van het aantal slachtoffers. Denk aan het vliegtuig van Turkish Airlines bij Schiphol pasgeleden. Wellicht heeft dat te maken met dat dat niet zo vaak gebeurt, of dat het er dramatischer uitziet en aanvoelt.
#9
vanhetgoor
Hugo Borst heeft gelijk, even ter illustratie: het is 70 jaar geleden dan Rotterdam in puin lag, bombardement, 800 doden. Dit alles moet bekend zijn, maar het waren er maar ca. 800. Naar huidige begrippen is dit niet veel als men het vergelijkt met het WorldTradeCentre.
En dat terwijl we over het gemis van één persoon al een leven lang kunnen treuren.
Het maakt pas uit als het je raakt, als het je treft en als er een manier is om je er mee te verbinden. En met de huidige wereld is dat er vaak niet meer. Voor Nederland in 1940 was het bombardement op Rotterdam voldoende om te capituleren, maar voor Amerika waren die paar duizend doden van het WTC voldoende om twee nutteloze oorlogen te beginnen omdat men het niet aandurft om de werkelijke daders aan te pakken.
Opgelegde rouw werkt niet, het is alleen van belang of men zich er mee verwant voelt. Misschien voelt men zich tegenwoordig meer verwant met anderen om een andere reden, bijvoorbeeld, die reddingswerkers in die kolenmijn in Rusland, die kwamen helpen en ze werden zelf slachtoffer van een volgende ontploffing en instorting, dat is vreselijk. Mensen die vrolijk en onbekommerd op vakantie gaan en een luchtvaartmaatschappij uitkiezen die opereert vanuit een land dat nog maar een paar jaar geleden een broeinest was van terreur! Een verachtelijk land dat actief heeft meegeholpen aan het vernietigen van vele vliegtuigen, een land dat haat en verderf heeft gezaaid, welnu, dat land heeft een luchtvaartmaatschappij, en uitgerekend dat vliegtuig valt uit de lucht. Dat is typisch een gevalletje van pech gehad!
#10
pjotr
Reacties hebben te maken met:
1. Hoe dicht men bij de slachtoffers staat (familie, buren, dorpsgenoten, Nederlanders);
2. Het aantal slachtoffers ineens;
3. De mate waarin de media zich er op storten.
Punt 3 lijkt tegenwoordig de meeste impact te hebben.
#11
Bismarck
“Voor Nederland in 1940 was het bombardement op Rotterdam voldoende om te capituleren”
Feitelijk onjuist.
#12
Willem
Gelukkig dat er nog mensen zijn die tegengas durven geven aan de massahysterie als er bij een ongeluk NEDERLANDERS zijn omgekomen. Wat een politiek correcte reactie van die Van Nieuwkerk ook weer.
Reacties (12)
De man heeft volstrekt gelijk.
Waren het Britten, Guatemalteken of Buddhisten geweest dan had er geen haan naar gekraaid. Twee minuten op de half-acht en de acht-uur journaals.
Daarnaast: maandelijks vallen er ongeveer even veel doden in het verkeer IN Nederland: gaat ook de vlag niet halfstok, en geeft JP de MP ook niet een persconferentie.
WaanVanDeDag-emo. Meer niet. En dan zo’n lekkere knuffel die het allemaal wél overleeft: volgende maand een special in de Linda….
Kan me de reactie van Hugo Borst voorstellen. Voor zover ik weet, zaten er geen familie of vrienden van mij in dat vliegtuig, dus de impact die de crash op mij had is net zo groot als die van een willekeurige andere crash. Heb me er zelf ook niet bijster druk om gemaakt.
Maar dat een tv-programma een onderdeel snapt uit medeleven richting nabestaanden of kennissen van de verongelukte passagiers, kan ik me erg goed indenken. Als programmamaker zou ik wellicht hetzelfde gedaan hebben. En als ik als gast in zo’n programma aanwezig zou zijn, had ik wellicht mijn eigen mening even voor me gehouden.
Je kunt ook toegeven dat we gewoon meer interesse en medeleven hebben voor mensen in eigen omgeving. Daar hoort het land ook bij. Zo zitten mensen nu eenmaal in elkaar, de vraag is of je dat erg moet vinden of niet.
Bovendien wordt de programmering wel degelijk aangepast bij rampen over de grens, denk bijvoorbeeld aan de tsunami in Azië.
@3: Bij mij werkt het niet zo. Eerlijk gezegd was ik hooglijk verbaasd toen ik hoorde dat NU.nl het amper trok qua capaciteit door de drukte.
Verder is het nu interessant om te meten. Hoeveel Nederlandse doden staan gelijk aan een europese dode? Hoeveel aan een Indiër?
Ik schat dat 250.000 tsunami-doden ongeveer evenveel waard zijn als 250 Nederlandse doden, nieuwstechnisch gezien.
Helemaal eens met Hugo Borst!
Ik vind het ook altijd zo wrang dat de definitie van ramp aangepast wordt aan de afkomst van mensen.
70 Nederlanders in een vliegtuigcrash?
Het is een vliegramp!
100 chinezen in een mijn omgekomen?
Agh… een mijnongelijk….
Als we de definitie aanpassen moeten we OF de programmering continue aanpassen OF nooit aanpassen. Is dat wat jullie dan willen?
Als er een echte ramp gebeurd mag van mij de programmering aangepast worden.
Maar dit is gewoon een ongeluk.
Ja, het is verschrikkelijk voor alle mensen die er bij betrokken zijn, en ik hoop ook echt dat niemand die ik ken zoiets mee moet maken. Maar het is gewoon een ongeluk.
Als het vliegtuig zich in een woonwijk had geboord met alle ellende van dien, dan was het een ramp geweest.
Om de twee, drie jaar rijd er ook ergens een bus Nederlanders een ravijn in. Gooien we dan ook alles om?
Vliegtuigrampen krijgen altijd extra aandacht, los van het aantal slachtoffers. Denk aan het vliegtuig van Turkish Airlines bij Schiphol pasgeleden. Wellicht heeft dat te maken met dat dat niet zo vaak gebeurt, of dat het er dramatischer uitziet en aanvoelt.
Hugo Borst heeft gelijk, even ter illustratie: het is 70 jaar geleden dan Rotterdam in puin lag, bombardement, 800 doden. Dit alles moet bekend zijn, maar het waren er maar ca. 800. Naar huidige begrippen is dit niet veel als men het vergelijkt met het WorldTradeCentre.
En dat terwijl we over het gemis van één persoon al een leven lang kunnen treuren.
Het maakt pas uit als het je raakt, als het je treft en als er een manier is om je er mee te verbinden. En met de huidige wereld is dat er vaak niet meer. Voor Nederland in 1940 was het bombardement op Rotterdam voldoende om te capituleren, maar voor Amerika waren die paar duizend doden van het WTC voldoende om twee nutteloze oorlogen te beginnen omdat men het niet aandurft om de werkelijke daders aan te pakken.
Opgelegde rouw werkt niet, het is alleen van belang of men zich er mee verwant voelt. Misschien voelt men zich tegenwoordig meer verwant met anderen om een andere reden, bijvoorbeeld, die reddingswerkers in die kolenmijn in Rusland, die kwamen helpen en ze werden zelf slachtoffer van een volgende ontploffing en instorting, dat is vreselijk. Mensen die vrolijk en onbekommerd op vakantie gaan en een luchtvaartmaatschappij uitkiezen die opereert vanuit een land dat nog maar een paar jaar geleden een broeinest was van terreur! Een verachtelijk land dat actief heeft meegeholpen aan het vernietigen van vele vliegtuigen, een land dat haat en verderf heeft gezaaid, welnu, dat land heeft een luchtvaartmaatschappij, en uitgerekend dat vliegtuig valt uit de lucht. Dat is typisch een gevalletje van pech gehad!
Reacties hebben te maken met:
1. Hoe dicht men bij de slachtoffers staat (familie, buren, dorpsgenoten, Nederlanders);
2. Het aantal slachtoffers ineens;
3. De mate waarin de media zich er op storten.
Punt 3 lijkt tegenwoordig de meeste impact te hebben.
“Voor Nederland in 1940 was het bombardement op Rotterdam voldoende om te capituleren”
Feitelijk onjuist.
Gelukkig dat er nog mensen zijn die tegengas durven geven aan de massahysterie als er bij een ongeluk NEDERLANDERS zijn omgekomen. Wat een politiek correcte reactie van die Van Nieuwkerk ook weer.