Geen Mens van het Jaar 2012

OPINIE - Vorig jaar konden we Elseviers ‘Man van het Jaar’ overtreffen met Sargasso’s Mens van het Jaar. Voor 2012 overtreft Sargasso alle ‘van-het-jaar-verkiezingen’ en heeft de ‘Geen Mens van het Jaar’ gevonden.

In 2011 was het ook niet zo moeilijk om Elseviers keuze, Mark Rutte, in de schaduw te stellen van een veel betere ‘mens-van-het-jaar’. Uit 23 voorgedragen personen konden we zestien genomineerden in de strijd om de eretitel gooien. Het werd iemand die, met de voeten in het stof, geheel zonder eigen belang Senegalese straatkinderen helpt. Remco Hemmelder werd door de lezers gekozen tot de Mens van het Jaar 2011.

Dit jaar zochten we opnieuw een waardig mens van het jaar. Misschien zijn de lezers keuzes maken moe, want het aantal voordrachten lag een stuk lager. Als we de spelregels streng toepassen kunnen we daar, met wat moeite, zeven genomineerden uit halen. Diep bedroefd over het schijnbaar grote gebrek aan ‘mensen van het jaar’, zijn we dan ook niet tot een uiteindelijke verkiezing overgegaan.

Jammer van voorgedragen personen als Jadav ‘Molai’ Payeng, de man die een levenswerk maakt van een bos op een plek waar dat onmogelijk werd geacht. Ook jammer van Alex Brenninkmeijer, vorig jaar als derde geëindigd en die dit jaar het dertigjarig bestaan van de Nationale Ombudsman viert.

Zou Tania Nijmeijer een kans hebben gemaakt? Of de Chinese kunstenaar en dissident Ai Weiwei? Zou de in 2012 overleden Gerrit Komrij postuum de eretitel gekregen hebben?

Het zijn een paar van de namen uit het illustere rijtje voorgedragen personen, die je in dit exceldocument nog eens kan inzien. Klik op de namen van de reaguurders om de motiveringen te lezen.

Vier personen werden niet nader toegelicht door de inzenders. Gaat men er vanuit dat de naam alleen genoeg zegt? Wij menen van niet. Het gaat er ook om waarom juist in 2012 iemand op handen gedragen mag worden.

Het mag teleurstellend zijn verlopen, toch gaan we blij en vrolijk het jaar uit met de ‘Geen Mens van het Jaar’. We hebben daarmee voor de tweede keer Elseviers keuze overtroffen. Om het verdriet van Beatrix te troosten door haar tot Nederlander van het Jaar te benoemen, is behalve gemakzuchtig ook hondsbrutaal.

Gemakzuchtig omdat alweer in hogere regionen is gezocht. Ook al draagt Beatrix haar erfelijke belasting met een zekere flair, de benoeming doet onrecht aan de vele mensen die voor een beduidend lager inkomen even hard werken.
Hondsbrutaal is het om haar verdriet over het lijden van haar zoon er in te betrekken. Wij wensen de majesteit er veel sterkte mee en bemoeien er ons verder niet mee.

Mede dankzij alle lezers die weigerden een ‘mens van het jaar’ voor te dragen, rekenen we af met het cliché dat er maar één de beste kan zijn. Een opvatting die de mensheid verdeelt in winnaars en verliezers en daarom tot veel narigheid leidt. Hulde dus aan de ‘Geen Mens van het Jaar 2012’.