Geen bal op tv | Nogmaals Utopia

COLUMN - Ik weet het, Utopia interesseert u ongetwijfeld zo goed als geen ene hol. Maar door een tripje naar Berlijn heb ik amper tv gekeken. En bovendien: ik was er nog niet klaar mee. Want wat zo stoort aan Utopia is dat het gewoon weer meer van hetzelfde is. In plaats van mensen bij elkaar te zoeken die de kennis, de kunde, de creativiteit en de wil hebben om er echt wat van te maken, zet John de Mol het gebruikelijke stelletje zichzelf overschattende ijdeltuiten bij elkaar in de wetenschap dat er conflict, wrijving en drama ontstaat. Alsof iemand daar op zit te wachten.

Al die emo-tv heeft z’n beste tijd wel gehad. Wij zouden denk ik best geïnspireerd willen worden door werkelijk interessante mensen die hun best doen iets wezenlijks neer te zetten. Het probleem is natuurlijk dat iedereen die in staat zou zijn om een programma als Utopia naar een hoger plan te tillen, het niet in zijn of haar hoofd haalt om een jaar lang met een stel onbekenden in een koude loods in het Gooi te gaan zitten samenlevinkje spelen. Het is een beetje zoals Betrand Russell zei: de pest met de wereld is dat de dommen zelfverzekerd zijn terwijl de verstandigen twijfelen. En al die domme, zelfverzekerde gekken willen met hun domme, zelfgenoegzame koppen het liefst 24 uur per dag op tv komen omdat ze er niet aan twijfelen dat hun domme, zelfingenomen geblaat verdomd interessant is. 

Dat weet ik allemaal, maar wat me toch altijd weer opnieuw blijft verbazen is de mate waarin dit soort mensen keer op keer in staat blijkt te zijn zichzelf voor te liegen. Vorige week zagen we hoe Paul op de eerste dag van zijn nieuwe leven een potje stond te janken in het bijzijn van twee koeien, omdat hij vrouw en kinderen zo miste. Een paar dagen stond hij onder de douche te zoenen met een levenskunstenares. En deze week kreeg Jezusfangirl Andrea te horen kreeg dat haar aan borstkanker lijdende stiefdochter euthanasie had gepleegd. Ze  betreurde vooral dat ze niet in staat was haar man in deze moeilijke periode bij te staan. Je zou zeggen: stap eruit en stand by your man. En trouwens: waarom zit je überhaupt in dat kutprogramma als je weet dat je stiefdochter elk moment naar gene zijde kan vertrekken? Maar daar hadden zij en haar man het lang over gehad. Zij moést dit doen. Haar man, de schat, begreep dat als geen ander. Haar schoonfamilie had laten weten dat ze niet welkom was op de begrafenis, bang als ze waren voor alle media-aandacht. Vond Andrea erg moeilijk te verkroppen. Die zag zichzelf waarschijnlijk al luidkeels Onze Lieveheer aanroepen terwijl de kist in de grond zou zakken. Weet ze wel dat het kindje Jezus helemaal niet van dat soort protserig geëvengelie houdt?

Het laatste nieuws: de bewoners gaan erover nadenken wie van hen de communicatie- en marketingmanager van Utopia gaat worden. Vaarwel oude vormen en gedachten, hallo nieuw marketingplan. Thomas More draait zich nog eens even lekker om.