GC@AFFF: From Inside / Short Night of Terror

Ondanks dat de kredietcrisis mede volgens festivaldirecteur Phil van Tongeren een hele hoop roet in het Imagine-eten gooide, viel er toch ook veel te genieten op het festival.

De animatiefilm is één van de genres die traditioneel bij het AFFF extra ruimte krijgt. Vorige jaren werd de animatie voornamelijk aangeleverd door de Japanners, maar dit jaar was dat anders met twee Amerikaanse en één Tsjechische inzending. Ik bekeek zaterdag het apocalyptische From Inside. Deze film maakt vanaf de eerste scene duidelijk waarom animatie zo’n ander medium is dan live-action film. De film is het kindje van striptekenaar en muzikant John Bergin die het bijna helemaal alleen maakte. Het levert een waar huzarenstuk op dat een heel persoonlijke kijk op de apocalyps geeft. In From Inside volgen we een treinreis door een verwoest landschap. Op de trein rijdt de zwangere vertelster mee die met ons mee kijkt naar wat de mensheid heeft aangericht. In gruwelijke beelden in zowel 2-d als 3-d krijgen we een donker beeld geschetst van de nadagen van de mensheid. Een schitterend stukje handwerk!

En dan was er afgelopen zaterdag natuurlijk de SNOT: de Short Night of Terror, de compromis die gesloten moest worden omdat er geen zaal gevonden kon worden voor de traditionele horrornacht. Gelukkig deed het publiek erg z’n best door terug te grijpen naar het aloude HOER en HOMO roepen. De politiek-incorrecte verwensingen waren weer niet van de lucht, wat deze nacht wat mij betreft tot een hoogtepunt van de lowbrow-cultuur maakt.

In drie zalen werd eerst de remake van Wes Cravens horrorklassieker Last House On the Left vertoond. In deze ‘rape and revenge’-horror zien we waartoe een onschuldig gezinnetje in staat is als blijkt dat de kersverse logées zojuist hun enige dochter hebben verkracht en haar vriendin hebben vermoord. De moord-scenes konden in ieder geval rekenen op joelende bijval van het SNOT-publiek, maar zoals een hoerroeper in de pauze opmerkte een typische Night-Of-Terror-opener, een beetje tam, maar uiteindelijk erg overleefbaar. Een wegbereider voor de rivieren van bloed die meestal later in de nacht te zien zijn.

Datzelfde joelende publiek had meer moeite met de tweede film die we in zaal 6 voorgeschoteld kregen: het Japanse Splatterfestijn Tokyo Gore Police. Deze film schetst in epilepsie-veroorzakende beelden een toekomst waarin doorgedraaide privatisering tot een geweldadig en erg sadistisch politiekorps heeft geleid. Onze politievrienden jagen op een psychotische moordenaar die mensen verandert in ‘engineers’. Engineers hebben de merkwaardige gave om uit eventuele wonden de meest uiteenlopende wapens te laten groeien. De moordenaar, zelf ook een engineer, groeit bijvoorbeeld machinepistolen uit zijn oogkassen en we maken ook kennis met een vrouw wiens onderlichaam in een gigantische happende muil blijkt veranderd. De film levert precies wat je ervan verwacht, en meer: Bloed, ranzigheid, panisch geweld en geschreeuw, bizarre experimenten en nog meer bloed. Precies waar de SNOTters op zaten te hopen.

Uiteindelijk toch erg geslaagd die korte versie. Maar, meneer van Tongeren, volgend jaar toch weer gewoon de ouderwetsche 8-uursvariant!