In Spanje is ophef ontstaan over Andrea Fabra, een conservatief parlementslid dat in haar enthousiasme over de plannen van de regering van haar partijgenoot Mariano Rajoy miljoenen Spaanse werklozen beledigde met een hartgrondig: Fuck them. Rajoy kondigde bezuinigingen op de uitkeringen aan om werklozen te prikkelen *sneller werk te zoeken. Dat werk is er natuurlijk niet, maar geheel volgens de neoliberale heilsleer trekt regeringspartij Partido Popular zich daar weinig van aan. En vanaf hun pluche juichen de PP-leden het schofferen van de werklozen toe. Heel eerlijk, lezen we in een van de reacties op dit bericht. Andrea Fabra’s “fuck them” is the PP’s real agenda. En niet alleen van de PP, zou ik er aan toe willen voegen. Lees de programma’s van verwante partijen in andere landen, inclusief dat van de VVD.
Spanje krijgt deze week opnieuw aandacht vanwege de oplopende rente op staatsobligaties. Dat levert problemen op voor de staatskas die misschien niet zonder Europese hulp opgelost kunnen worden. Vorige week zijn de ministers van Financiën al akkoord gegaan met een omvangrijke steun aan Spaanse banken die dreigden om te vallen. Onzeker is nog of, wanneer en hoe de oorspronkelijke voorwaarde die daaraan verbonden is, het toezicht op de banken, geëffectueerd kan worden. Hoe groot de rol van de banken in de eurocrisis ook is, het lijkt er op dat zij ondanks alles de vrije hand houden.
Spanje heeft in navolging van Italië speculaties op aandelen van banken en verzekeraars verboden. Een kleine correctie op het casinokapitalisme dat verder geen strobreed in de weg wordt gelegd en Europa naar de afgrond leidt. Lees deze oproep van –of all people– Ruud Lubbers uit 2011.
In de beeldvorming ligt de verantwoordelijkheid voor de schuldencrisis nog steeds eenzijdig bij de afzonderlijke landen en hun politici. NRC-correspondent Merijn de Waal noemt zeven plagen die Spanje op de rand van de afgrond hebben gebracht: een incompetente elite, kortetermijndenken, slechte belastingmoraal, corrupte bankiers, de schuld buiten jezelf zoeken, conservatisme en een slechte pr voor het land. Je herkent de verhalen over Griekenland van een jaar geleden. De grootste plaag is dat dergelijke kwalificaties telkens weer aan een land worden toegeschreven en niet aan een wild systeem dat al decennia lang over landsgrenzen heen de Europese economie beheerst zonder enige controle en regulering. Natuurlijk is er van alles mis in de Spaanse, Griekse, Ierse, Engelse, Belgische en Nederlandse economie. Natuurlijk deugen de Spaanse tot en met de Nederlandse politici niet. Maar hun belangrijkste fout is dat zij zich in meerderheid conformeren aan een systeem dat in Spanje, Griekenland en al die andere landen de hebzucht en de korte termijn winst honoreert en zo de stabiliteit en welvaart overal in gevaar brengt. Fuck them: schijt aan iedereen, eigen belang eerst. Die mentaliteit.
Is het dan vreemd dat de inwoners van een Spaans dorp in een referendum de voorkeur geven aan subsidie voor volksfeesten boven werkgelegenheidsprojecten “die toch maar ten goede zouden komen aan vriendjes van de burgemeester?”
De komende tijd kunnen de Spaanse werklozen Andrea Fabra’s uitroep gebruiken tégen haar PP, als ze in plaats van naar werk dat er niet is zoeken de overwinning beleven van hun nationale voetbalelftal en andere sporters in Londen. Geef ze eens ongelijk. Want op dat gebied heeft Spanje nog steeds goud in handen.
Reacties (16)
Mij was het stuk van Merijn de Waal ook al opgevallen. Het probleem van de schuldencrisis is ook het probleem van de Nederlandse en Duitse overschotten.
Het is een structureel probleem van de euro dat we afschuiven op Zuid Europa en Ierland.
Over welke overschotten hebben we het ?
Overschotten op de betalingsbalans.
“een incompetente elite, kortetermijndenken, slechte belastingmoraal, corrupte bankiers, de schuld buiten jezelf zoeken, conservatisme ” tja dit geldt ook wel voor Nederland als je wil.
De redenen dat de uitkeringen in Spanje omlaag moeten is heel simpel, er is geen geld voor uitkeringen, de Spaanse regering leeft zelf min of meer van een Europese uitkering. Geld wat je niet hebt kan je niet uitgeven, de voormalige socialistische regering heeft dat proberen op te lossen door het geld voor de uitkeringen dan maar te lenen, maar dat houdt een keer op. De enige lange termijn oplossing is de staats uitgaven aan te passen aan de inkomsten, ook al moet daarvoor gesneden worden in de verzorgingsstaat. Dat is geen populaire boodschap, maar het is nu eenmaal zo.
In het voormalig Oostblok hebben ze het begrepen. In landen als Polen is de uitkering niet op Noord Europees niveau en is de gezondheidszorg iets minder luxe, maar ze kunnen het wel zelf betalen. Daarbij is het al een stuk beter dan de afgelopen 50 jaar in die landen. Spanje en Griekenland moeten daar gewoon een voorbeeld aan nemen. Dat is de enige mannier om een failissement en een daarmee gepaarde totale afbraak van het sociale systeem te voorkomen.
God voor ons allen en ieder voor zich?
Heb je het artikel niet gelezen, of wilde je hier een voorbeeld geven van de eenzijdige beeldvorming? Of blijf jij steken in dat eenzijdige beeld, terwijl het artikel daar een verder gaande analyse over probeert te maken?
Je reactie geeft in ieder geval de indruk van de klassieke elitaire opstelling, dat de armen hun armoede aan zichzelf te wijten hebben.
“er is geen geld”
1. dat is onzin, er is wel geld, alleen heeft men andere prioriteiten
2. het geld is uitgegeven aan het redden van banken. Spaanse banken en hun Nederlandse en Duitse crediteuren.
Banken, bankiers en hun crediteuren zijn belangrijker dan mensen, hun woning, hun baan, hun leven.
nou je hebt eigenlijk gewoon zilver in handen, ook al win je goud.
92.5% silver 1.34% (6g) gold, 6.16% copper, Misschien nog het enige goede aan de spelen: Goede reclame voor echt geld.
Als Valencia een gebouw van anderhalf miljard neerzet, wat veertien dagen per jaar gebruikt wordt, tenminste, dat zei een inwoner van deze stad, dan is het geen wonder dat Spanje in de problemen zit.
In een Spaanse kustplaats werd de hele gemeenteraad gearresteerd wegens onroerend goed fraude.
De fout van de EU gedachte is dat alle EU landen zijn als Duitsland en Nederland.
In een Spaanse kustplaats werd de hele gemeenteraad gearresteerd wegens onroerend goed fraude.
Volgens een inwoner van Valencia staat in die stad een gebouw van anderhalf miljard wat twee weken per jaar wordt gebruikt.
Dat een land met een dergelijk bestuur in de problemen komt, vooral als dank zij EU en euro lenen een fluitje van een cent geworden is, verbaast mij niet.
Het domme van EU en euro is landen als Duitsland en Nederland te verbinden met landen waar corruptie en inefficiëncy doodgewoon zijn.
In Nederland staat voor miljarden aan kantoren die zelfs geen 2 weken per jaar gebruikt worden.
Volgens tienwijzen (dat wijzen in zijn naam komt van het werkwoord ‘wijzen’, niet van het zelfstandig naamwoord ‘wijze’ zo te zien) kennen we in Nederland geen fraudeurs, want met 2 simpele voorbeeldjes van fraude in Spanje meent hij te kunnen bewijzen, dat wij beter zijn dan hen.
Hij heeft de parlementaire enquetes over de bouw en andere fraudes blijkbaar gemist. En ja, als je zo een blinde vlek in je geheugen hebt, kun je jezelf gemakkelijk wijs maken, dat wij beter zijn dan anderen…
De bouwfraude was een illusie, er waren werkverdelingsafspraken, die ingewijden in de bouw al sinds mensenheugenis kenden.
De, ik meen Groenlinkse biologielerares, die als ik me goed herinner de enquete leidde, had kennelijk zo weinig kaas gegeten van de materie, of een zo diepe haat tegen kapitalisme, dat ze haar eigen illusies geloofde.
Het was aardig te zien hoe aannemer Koop uit Tjuchum, de ‘klokkenluider’ had geprobeerd Koop te chanteren, de enquetecommissie de les las.
Maar ik geeft toe, de privatiseringen leidden tot vele fraudes.
Toch is bij ons nog nooit een hele gemeenteraad gearresteerd.
Het relatief weinig voorkomen van fraude door politici bij ons wordt wel toegeschreven aan de riante wachtgeld- en pensioenregelingen.
Pechtold wil die nu afschaffen.
Als ik het goed heb begrepen bouwde Valencia een tennishal.
De Spanjaarden zijn zelf zo dom geweest om de PP te kiezen (dusdanig massaal dat de partij een meerderheid heeft en dus geen last van eventuele moeilijke coalitiepartners). Ze hadden kunnen weten wat de agenda van die partij was. Laten we nog maar eens zien of de Nederlanders (die het inmiddels ook wel moeten weten) in september slimmer blijken.