Terwijl Minister De Jager op het allerlaatste moment probeert Brussel mild te stemmen met een nieuw, inderhaast in elkaar getimmerd bezuinigingspakket zien we elders de eerste scheuren in de neoliberale coalitie. The Guardian voorspelt dat het wel eens afgelopen zou kunnen zijn met de bezuinigingskoers in Europa. Het Duitse model van Merkel, lange tijd gesteund door de Franse president Sarkozy houdt geen stand als François Hollande op 6 mei de tweede ronde van de Franse presidentsverkiezingen wint. Volgens The Guardian zijn er meer geluiden die duiden op een andere wind. “Of ze nu van de flanken of van het midden, van links of van rechts komt, de populaire boodschap luidt overal ongeveer hetzelfde: de Duitse bezuinigingsdrang doet afbreuk aan onze soevereiniteit, ontneemt onze jongeren hun toekomstperspectief en – althans volgens degenen die zich in het politieke midden of ter linkerzijde daarvan bevinden – vormt een voedingsbodem voor de opkomst van neofascistisch rechts.” Ook in de Duitse SPD zijn dergelijke stemmen te horen. SPD-leider Sigmar Gabriel, schaart zich achter Hollande’s voorstel om door het stimuleren van groei de eurozone uit de schuldencrisis te trekken.
Ook in Spanje hebben ze het helemaal gehad met Frau Merkel. Hoe zeg je ‘basta’ in het Duits? vraagt de Spaanse politicoloog Torreblanca in El País. Hij waarschuwt voor een situatie die vergelijkbaar is met die van Duitsland na de Eerste Wereldoorlog. De herstelbetalingen van Duitsland veroorzaakten een dermate hoge inflatie dat het land in een crisis terecht kwam die mede de oorzaak was van de Tweede Wereldoorlog. “Momenteel zorgt de Duitse regering er met een vergelijkbare houding en verblinding (het recht moet zegevieren, zelfs als de wereld daaraan ten onder zou gaan) voor dat niet alleen de Europese constructie in gevaar wordt gebracht, maar tevens dat anti-Duitse gevoelens worden aangewakkerd,” schrijft Torreblanca. En hij hoopt op de verkiezing van François Hollande die anders dan de huidige Franse president Sarkozy een tegenwicht kan vormen tegen de Duitsers.
Het Stabiliteitspact van Merkel & Sarkozy is een pact van regeringsleiders. Het is tekenend voor de situatie dat het gaat wankelen zodra Europese kiezers zich er over mogen uitspreken. We hebben wat dat betreft nog een en ander voor de boeg. Op 6 mei is er in Frankrijk de tweede ronde van de presidentsverkiezingen. Op dezelfde dag zijn er in de Duitse deelstaat Schleswig-Holstein Landtagsverkiezingen. Een week later is NordRhein-Westfalen aan de beurt, de buurstaat van Nederlands Limburg en Gelderland. In deze grote en invloedrijke deelstaat wijzen de peilingen naar een rood-groene coalitie. Hoe stabiel zal Merkel’s regering dan nog blijven? En aan het einde van de maand krijgen we nog het Ierse referendum over het Stabiliteitspact. Hoe zullen de Ieren reageren op de nieuwe situatie? Als Sarkozy verdwijnt en Hollande “de doelpalen verzet”, zoals de Irish Times suggereert. Waar gaan de Ieren zich dan over uitspreken?
Het pact is geduldig. Uiteindelijk spreekt de Europese kiezer het laatste woord.
Reacties (20)
Het lijkt er eerder op dat het Verdrag van Versailles zich gaat herhalen voor de Duitsers. Die moeten een rekening betalen die niet van hun is en die ongelooflijk hoog gaat worden.
De schrijver van el Pais draait het om, want het zijn uiteindelijk de belastingbetalers in Nederland, Finland en Duitsland die de schulden van de rest van Europa op zich nemen. Nederland heeft nu al garanties van €150 mld uitstaan en €135mld aan leningen via Target 2 van DNB. Dus in totaal circa €300 mld. En dit is pas het begin. Rekening gaat verder omhoog als Spanje en Italie gaan aankloppen bij het ESM.
Als Spanje en Italië gaan aankloppen blijkt de onhoudbaarheid van het gekozen model. Gevolg: EU valt uitelkaar al dan niet na volksoproer.
Het hele pact was natuurlijk nooit geloofwaardig. Er is voor de politici geen enkele reden om zich eraan te houden. Politici zitten er om geld uit te geven. Geld besparen is slecht voor de populariteit en ontneemt de politicus de middelen om de stemmers te paaien.
Precies: dat is het werk van politici. En dat zien we ook weer terug in het recente akkoord: de overheid bezuinigt nauwelijks en verhoogt de lasten om het begrotingstekort “op te lossen” . Vervolgens wordt het als “noodzakelijke ombuigingen” verkocht. Grotere belazerderij is nauwelijks mogelijk.
Aan de overkant van de oceaan zegen ze dan: schuldenplafond verhogen.
Uiteindelijk moeten de schulden worden weggewerkt door inflatie en kwijtschelding.
Dit artikel is een aaneenschakeling van, kinderachtige, Godwins.
Want als Spanje zich niet wil houden aan afspraken, die in het kader van de euro gemaakt zijn, dan voeren ze maar een eigen munt in. Daar kunnen ze er dan net zoveel van drukken als de demokratische wil van de Spaanse bevolking, om hun economie te s(t)imuleren (ahum), dan zal zijn; en de waarde van die munt zal dan toonbaar zijn aan de hand van de wisselkoers.
Spanje is de laatste 10 jaar overgestimuleerd dankzij de harde euro. Want de realiteit is dat ze die tsunami aan geld hebben gebruikt om in de onroerend goed sektor te spekuleren, in plaats van in de produktieve en innovatieve sektor te investeren.
De “zij” die investeerden, dat waren “wij”, de Noord Europeanen… Je kan ook zeggen dat “wij” onze due diligence wat beter hadden moeten doen
“Wij”? We leven in een klassenmaatschappij van tegengestelde belangen, en niet in een ideëel collectief. Individuele bedrijven handelen, maar niet de (‘onze’) volksgemeenschap.
Dan is het gebruik van “ze” in je eigen reactie ook nogal irrelevant, denk je niet
Met mijn “ze” wordt vanzelfsprekend de statistische grootheid van verkiezingsuitslagen wat betreft de uiteenvallende mogelijke tegengestelde constellaties uitgedrukt; als ik me de hele tijd zo precies moet gaan uitdrukken, dat iedereen kan begrijpen wat ik bedoel, dan wordt het tamelijk onleesbaar.
Wie heeft de afspraken als eerst geschonden die in Maastricht waren gemaakt? Mmmm, kijk, Duitsland en Frankrijk in 2003 (bron: wikipedia).
Als toen dat geen enkel probleem was, waarom moet het nu een probleem zijn.
Hier hebben we ook trouwens last van een overgestimuleerd onroerendgoed sector, denk je niet.
Maar goed, blijf maar lekker in sprookjes geloven, de fee van de bezuinigen bestaat niet: the austerity fairy
Krugman is een keynesiaanse One Trick Pony. Volgens hem moet de overheid zich altijd nóg meer onderwerpen aan de financiële markten. Het goede aan Marx daarentegen is dat hij, i.t.t. tot Krugman, geen keynesiaan was.
En? Wat jij van Krugman vind is onbelangrijk. Het wezenlijk is dat wij niet meer van die foute economische maatregelen moeten voeren. Na 4 jaar bezuinigingen staan we slechter dan aan het begin van de crisis.
Tijd voor iets anders. Het vertrouwen in de huidige leiders is op. Welkom Hollande, dag Merkozy.
Bezuiningen zijn nauwelijks begonnen: er wordt vooral veel over gesproken. De V.S. gaan er nog iets verder in en doen 50% van de overheidsuitgaven op de pof, maar het lijkt weinig te helpen.
Als toen dat geen enkel probleem was, waarom moet het nu een probleem zijn.
De recente golf afwaarderingen?
en waarom moet het volk bloeden voor de fouten/missers van de banken? In Spanje tot 2008 was zelf een begrotingsoverschot.
Waarom zou François Hollande niet net zo bezuinigingsbereid zijn als zijn tegenstrever? Zijn verkiezing zou nogal op een deceptie kunnen uitdraaien.
Het monopolie is gespeeld: alle straten, huizen en hotels zijn al verdeeld.
Nou willen ze met alle geweld nog een ronde doen.
maar ik ben al blut.