De 11-jarige Andrew Gathae was in januari aan het voetballen in een park in Nairobi. Dat mocht niet. De gemeentelijke politie (zo te lezen een soort stadswacht) wilde blijkbaar een signaal afgeven en besloot de jongen te castreren. Zijn vriendjes brachten hem thuis en zijn moeder kreeg hem nog net op tijd in het ziekenhuis. De burgemeester kondigde een groot onderzoek aan, maar tot op heden is er niets gebeurd. Meer bij het Keniase blog My254.com.
En als er wel recht wordt gesproken, is men niet altijd onder de indruk. Je zou denken dat de veroordeling van Charles Taylor een golf van opluchting en vreugde door Liberia en Sierra Leone zou gaan. Niets blijkt minder waar. De meeste mensen halen hun schouders op, zegt The Economist. Het bijeenschrapen van het dagelijks brood is wel even wat belangrijker dan een verleden dat men zo snel mogelijk wenst af te sluiten. Dat afsluiten kan nog wel even duren. De zaak tegen Taylor lijkt meer vragen op te roepen dan te beantwoorden, constateert Foreign Policy.
Ondertussen lijkt er maar geen einde te komen aan het lijden in de Congo. Onder de radar van de internationale media zijn weer 20.000 mensen op de vlucht geslagen vanwege nieuwe gevechten na de hevige verkiezingsstrijd. De vluchtelingenorganisatie UNHCR maakt zich ook nog eens zorgen over 38.000 ontheemden die ze niet kan bereiken. De laatste golf komt bovenop een grotere exodus uit Oost-Congo van bijna 300.000 mensen.
We zijn altijd op zoek naar goede tips voor artikelen en blogs/media. Die graag in de comments.
Reacties (2)
Ja, vooral de “rechtspraktijk” in dit soort landen als voorbeeld voor hier stellen.. een soort post-beschaafdheid?
Tsja, die mensen maken hun eigen maatschappij met hun eigen normen en waarden. Het zijn gewoon hele fijne mensen die Afrikanen.
Ik snap nooit zo goed waarom wij ons daar mee moeten bemoeien. Of waarom wij daar iets van moeten vinden vanuit onze eigen waarden.
Achterlijkheid is ook een keuze waar mensen recht op hebben.