Een ode aan Greet en Bet

Met het verscheiden van Greet van Beeren, zus van de legendarische Amsterdamse Bet, is weer een stukje Nederlands cultuurgoed verdwenen. Bet had een homokroeg, op de Zeedijk, met de naam ’t Mandje. Toen Bet in 1967 overleed liet zus Greet het café tot in detail intact, maar sloot pas de deuren in 1982, precies 15 jaar na de dood van Bet. Gisteren, nog eens 25 jaar later, keerde ook Greet weder tot as, in een Amsterdams crematorium. ’t Mandje zelf ligt er nog bij zoals toen Greet de deuren sloot. De lokale afdeling van GroenLinks wil het pand nu laten heropenen als cafe en het onderdeel laten uitmaken van een homomuseum.

Het café is onderwerp van een musical én straks een film, maar Bet zelf is vooral vereeuwigd in het beroemdste gedicht van Gerard Kornelis van het Reve, beter bekend als Gerard Reve. Het gedicht is te vinden in zijn bundel Verzamelde Gedichten, welke ik van harte kan aanbevelen.

Een nieuw Paaslied
Zonder gedronken te hebben, prijs ik God.
Vandaag heb ik van alles meegemaakt.
Al voortwandelend in de benedenstad,
denkend aan de Uiteindelijke Dingen,
zag ik een jongen, vermoedelijk een Duitse toerist,
en volgde hem terwijl ik dacht:
ik zal je voor je reet geven of als dat niet kan
sla mij dan maar,
de hoofdzaak is dat we bezig zijn.
tot hij De Bijenkorf in ging en ik,
duizelig van geilheid tegen mensen opbotsend,
zijn spoor bijster raakte.
Nochtans werd ik niet moede, U te loven.
Want onbegrijpelijk groot zijn al Uw werken:
Gij, Die het wezen gemaakt hebt
dat van achteren een kut en van voren een staart heeft.
Zoals gezegd, ik had niet eens gedronken, maar toch wilde ik
U schreiend eren en in tranen voor U knielen,
O Meester, Slaaf en Broeder, Geslachte en Verrezen God.
Al neuriënd en in het geheim profeterend
vervolgde ik mijn weg.
Toen zag ik Bet van Beeren, aan een wit tafeltje
tegenover haar café gezeten, pogend met mes en vork
een makreel te openen om deze in de zon te eten.
Ik dacht kijk. Wat is in de Natuur toch alles mooi gemaakt.
(Denk maar aan al die sterren met hun lichtjaren.)
Ik wilde wel naar een of andere avondmis,
maar er was er geen.