De Franse website Copwatch moet volgens een rechterlijke uitspraak worden geblokkeerd door de internetserviceprovider. Op de site staan foto’s van agenten met links naar profielen op sociale netwerken. Aanleiding voor deze blokkade zijn klachten van agenten die zich niet meer veilig voelden nadat een collega die ook met naam en toenaam op de site stond een kogelbrief had ontvangen.
Copwatch wordt gemaakt naar Amerikaans voorbeeld. De Amerikaanse Copwatch bestaat al langer. Het doel is burgers die zich benadeeld voelen de mogelijkheid te geven klachten in te dienen. Zoals de oprichters het zeggen: to promote public safety and to ensure that police officers remain accountable for their actions. Op grond van de Amerikaanse opvattingen over vrijheid van meningsuiting is een verbod van Copwatch in de VS niet mogelijk.
Frankrijk heeft op dit punt minder scrupules. De Franse politievakbond is blij met het verbod en spreekt van “illegale spionagepraktijken”. De minister van binnenlandse zaken spreekt over smaad en laster. Hij wilde de service providers verplichten om de inhoud te filteren. De providers vinden dat veel te veel werk en leggen zich graag neer bij een algeheel verbod van Copwatch. Overigens is dit moeilijk door te voeren. De site is nog steeds in de lucht omdat de servers in de VS staan.
In Nederland zou Copwatch niet verboden worden volgens tweakers.net. Maar is de privacy van de agent dan niets meer waard? De motieven achter Copwatch zijn op zich verdedigbaar. De politie heeft een publieke taak en is de burgers verantwoording verschuldigd over haar optreden. Dat optreden loopt wel eens uit de hand. Burgers moeten ongerechtvaardigd en buitensporig geweld van agenten kunnen aanklagen. Het ligt voor de hand voor dit doel moderne media in te schakelen. Het klassieke geval van Rodney King ,die in 1991 in Los Angeles in elkaar werd geslagen, gefilmd door een omstander, was de aanleiding voor het oprichten van Copwatch in de VS. In Nederland schoot een politieagent in mei een lid van een voetbalteam dood toen hij zich bedreigd voelde door agressief gedrag van de voetballers die hun kampioenschap vierden. Dankzij de bewakingscamera van een nabijgelegen bedrijf worden de voetballers niet vervolgd voor poging tot doodslag.
Dat agenten zich zorgen maken is ook begrijpelijk. Zij doen hun werk namens de staat, neutraal, liefst anoniem. De staat daarvoor aanklagen is een ding. De persoon achter de helm tot in zijn privé-leven vervolgen is iets anders. Maar de nieuwe media maken alles persoonlijk. En je privé-leven ligt zo op straat. Krijgen we straks opstootjes van boze automobilisten die op de bon zijn geslingerd in de voortuin van Oom Agent? Zou hij daartegen niet beschermd mogen worden? Is de dreiging die van zoiets als Copwatch uitgaat niet al erg genoeg?
Het totaal blokkeren van Copwatch lijkt mij in elk geval nog minder gewenst, het is in strijd met het vrije verkeer van informatie. In de Franse context is dit het zoveelste geval van internetcensuur.Het misbruik maken van informatie van Copwatch moet natuurlijk wel vervolgd worden. Maar over die kogelbrief hoor je niets meer. De bedreiging van agenten, hun privacy schenden, daar horen grenzen gesteld te worden. Maar het is te makkelijk om de verspreiding van alle informatie over agenten te blokkeren om eventuele misdaden te voorkomen. Daarmee worden de belangen van burgers die zich ook moeten kunnen beklagen over het optreden van de politie onevenredig geschaad. Agenten die er niet tegen kunnen dat ze met hun publieke taak in de kijker staan en zich moeten verantwoorden kunnen beter ander werk zoeken. En tenslotte mogen ze natuurlijk ook wel wat beter opletten met wat ze aan informatie prijs geven als ze gebruik maken van sociale media.
foto: Roel Wijnants, flickr.com
Reacties (13)
“Maar is de privacy van de agent dan niets meer waard?”
Een stukje verderop laat je zien dat het niet hebben van privacy het enige wapen is dat je als burger hebt tegen de politie. De agent heeft al het voordeel van het geweldsmonopolie (in het voorbeeld schiet hij iemand dood, zonder dat er sprake is van vervolging), maar blijkbaar heeft zijn verklaring zonder meer meer waarde in de rechtszaal dan dat van vier burgers. De enige wijze om als burger recht te halen is door de agent in zijn taakuitvoering op beeld te vast te leggen.
Daarmee lijkt me de vraag beantwoord: Als je als agent met geweldsmonopolie en juridische voorrang in de publieke ruimte opereert, dan is je privacy net iets minder dan de rechtstaat waard. Gelukkig maar.
“Dat optreden loopt wel eens uit de hand. Burgers moeten ongerechtvaardigd en buitensporig geweld van agenten kunnen aanklagen. Het ligt voor de hand voor dit doel moderne media in te schakelen.”
Hoezo? Doe gewoon aangifte.
Dan moeten agenten wel een naam of een nummer op hun kraag hebben.
En een identificatie heeft iedere agent. Vraag gewoon naar zijn of haar identificatie, en dien dan een klacht in of span een procedure aan, Laat zijn of haar privéleven er verder buiten.
Iets als copwatch zou alleen bestaansrecht mogen hebben voor gevallen waarbij het niet mogelijk is de agent in kwestie naar identificatie te vragen. Maar zelfs dan is een publiek register niet noodzakelijk als er duidelijke en transparante procedures zijn waarbij iets met klachten gebeurt.
Kansloos, het is het woord van een burger tegen dat van een agent.
Wel eens geprobeerd aangifte te doen tegen een agent?
Je wordt recht in je gezicht uitgelachen.
Of ze zeggen dat je geen aangifte kan doen, maar wel een klacht kan indienen. Het lijkt me dat dit niet klopt maar er is volgens mij niet eens een wet die zegt dat agenten niet mogen liegen.
Ik weet niet of Nederland een Copwatch heeft, maar ik zou een initiatief daartoe van harte ondersteunen.
http://www.powned.tv/nieuws/binnenland/2011/10/politie_niet_blij_met_blauwmis.html
Ik denk dat er een groter en dieper probleem de oorzaak is, namelijk een wantrouwen tegen de overheid, waardoor zijn zichtbare dieners onder een extra zware morele meetlat worden gelegd. Zie de vele foto’s van scheef- en stoepgeparkeerde politie-auto’s die in de archieven van Geenstijl te vinden zijn. Wanneer je het idee hebt dat het systeem eerlijk is, dan is een kleine misstap van een agent niet zo’n probleem. Wanneer je het gevoel hebt dat het voortkomt uit een verdere aftakeling van de maatschappij, heb je dergelijke websites nodig.
Mag je Franse agenten met twitter wel volgen?
Tot nu toe gaat het voor zover mij bekend alleen om Copwatch. Dank Krekel voor de link naar de NL site. Eens met Furby en Bismarck. Wat gaat de politie doen met deze constateringen, vraag ik me dan af. In het bericht op Powned lezen we dat helaas niet.
De burger heeft ook geen recht op privacy t.o.v. de politie.
Het zorgt er voor dat agenten zich ervan bewust zijn dat er op ze wordt gelet,waardoor geweldsexcessen hopelijk verminderen.Het is bekend dat de handjes bij de franse gendarme nogal los zitten.