Duurzame economie

DOCUMENTAIRE - In onze rubriek Op weg naar duurzaamheid verkennen we oplossingen voor milieuvraagstukken naar aanleiding van de documentaireserie Earthrise van Al Jazeera. Deze week: een duurzame economie als alternatief voor onze huidige op groei gebaseerde economie.

Vaak zien we economische groei als graadmeter voor succes. Maar inmiddels kampen we met een wereldwijde economische crisis. Tegelijk wordt de milieuschade die we met onze economieën aanrichten ook steeds zichtbaarder. Voor een groeiende tegenbeweging is dat reden om te zoeken naar alternatieve economische modellen.

Nieuwe economie

We moeten de groei inperken willen we catastrofale milieuschade voorkomen, stelt Andrew Simms van de New Economics Foundation. Hij pleit voor een no-growth economy die succes niet alleen definieert in termen van winst, daarbij verwijzend naar Robert Kennedy die ten tijde van zijn run op het Amerikaanse presidentschap zei dat het bruto nationaal product : ‘alles meet… behalve dat wat ons leven waardevol maakt.’

Wetenschapper en auteur Carlota Perez wil tot groene groei komen door een groene technologiesector te ontwikkelen. Een overheid die innovatie stimuleert en een groene levensstijl bevordert, is de sleutel voor duurzame groei en milieubescherming.

Genoeg voedsel voor iedereen

We moeten wel blijven groeien willen we de hele wereldbevolking te eten kunnen geven, zeggen velen. Maar anderen zeggen dat er nu ook al genoeg voedsel wordt geproduceerd, we moeten het alleen beter managen. Zij wijzen op de grote hoeveelheden afval die ontwikkelde landen produceren. Zij stellen dat we een einde kunnen maken aan de ondervoeding van één miljard wereldburgers met minder dan een kwart van het voedsel dat we in de VS en Europa weggooien.

De Britse schrijver en actievoerder Tristam Stuart vraagt hier al langere tijd aandacht voor. Stuart is de organiseert van het evenement Feeding the 5,000 op Trafalgar Square in Londen, een groot en vrij toegankelijk feest met ingrediënten die normaal gesproken weggegooid worden. Bijvoorbeeld groentes die de supermarkten weigeren vanwege hun afwijkende vorm. Stuart brengt voedselproducenten in contact met organisaties die ongewenst voedsel distribueren onder mensen die niet genoeg eten hebben.

Groente en fruit die te oud zijn voor de verkoop worden meestal weggegooid door de winkel. Dat het ook anders kan, laat de Londense The People’s Supermarket zien, een groentewinkel ‘by the people, for the people’. Daar gooit men die groentes en fruit niet weg, maar maakt men er kant-en-klaar maaltijden van.

Transitie in Brixton

In de Londense wijk Brixton probeert de gemeenschap een alternatief economisch model uit. Een model dat niet alleen draait om winst (profit), maar ook om de planeet (planet) en mensen (people). Zij maken deel uit van de groeiende Transition Town beweging die drijft op de gedachtes van klimaatverandering en peak oil. De beweging ontwikkelt een wereldwijd netwerk dat de lokale economie wil hervormen om de CO2-uitstoot te beperken en de lokale gemeenschap te versterken.

De inwoners van Brixton voerden hun eigen munteenheid in, het Brixton pond, die alleen kan worden besteed bij onafhankelijke zaken in de omgeving. Daarnaast richtten zij een coöperatie op voor hernieuwbare energie, die de opbrengsten verdeelt tussen de investeerders en de lokale gemeenschap. Ook besteedt men veel aandacht aan het aanleggen van gemeenschappelijke tuinen om groente en fruit te verbouwen. In heel Lambeth zijn er inmiddels meer dan 80 te vinden.

Sargasso is benieuwd naar uw suggesties om onze milieuproblemen aan te pakken. Kent u mooie initiatieven die meer aandacht verdienen, plaats ze dan in de reacties.