Dutch Bloggies 2006

Voor de tweede keer op rij was GeenCommentaar genomineerd voor een Bloggie. Dit keer besloot de redactie, na geheimzinnig beraad middels alleen voor intimi zichtbare postjes op het blog, ook een afvaardiging te sturen. Spuyt en Think Tank vertegenwoordigden de actieve webloggers, en onze gewaardeerde lijken Hardtrack en Outsider bleken met gratis drank en eten ook wel te porren te zijn voor een korte GC revival.

Maar goed, op weg dus naar de Bloggies, in het Museum voor Communicatie. Bij binnenkomst meteen al verwarring. Het meisje bij de receptie vroeg van welk weblog we waren en ons antwoord bracht haar toch enigszins in verwarring. Maar uiteindelijk stonden onze namen en thuisstek op een sticker die we ergens op moesten plakken. Voor een aantal mensen betekende dat “ergens” de binnenkant van hun broekzak, maar over het algemeen werkte het concept redelijk. Grappig om eens gezichten te zien van webloggers waarmee je soms verhitte discussies hebt gehad, maar vaker nog, nog nooit van gehoord had. Dat gevoel was gelukkig wederzijds, dus konden wij ons in volslagen anonimiteit uitleven op de weblogmeisjes. Op een nerderige manier uiteraard, wat neerkwam op langdurig schaapachtig staren. Je blijft toch een weblogger, nietwaar?

We raakten in gesprek met mensen van CreativeFacts die vertelden dat ze ons weblog kenden! Wow! Ze kenden ons! Cool! Ja, maar ze waren nog nooit op onze site geweest. Ah! Dat is nog beter… Toch? Ze wisten ook te vertellen dat de Dutch bloggies van het jaar daarvoor een compleet fiasco waren geworden omdat er bijna niemand was komen opdagen. Dit jaar zag het er beter uit, niet in het minst door de meisjes, die inmiddels wegens een gebrek aan mannelijk schoon de handdoek in de ring hadden gegooid (zie rechts). Daarna wist Zwarte Kip, de huisadvocaat van GeenStijl, ons nog te melden dat hij ook wel eens op ons blogje kwam. Of dat was om de juridische kansen van een eventuele rechtszaak om het “Geen” in onze naam in te schatten liet hij wijselijk in het midden.

Zoals vooraf aangegeven begon de daadwerkelijke uitreiking stipt om één uur om 19 over één. Ramon Stoppelenburg, de man achter LetMeStayForADay praatte de boel vakkundig aan elkaar. En moest regelmatig het kromme rechtlullen aangezien er aan de organisatie nogal eens wat ontbrak. Zo waren de powerpoint slides met de genomineerden op meer dan 10 meter afstand onleesbaar en waren lang niet alle juryleden op komen dagen of hadden zelfs maar de moeite genomen een juryrapport op te stellen. Een aantal sprekers was het duidelijk niet gewend om voor publiek te spreken, met als hoogte- cq dieptepunt de presentatie van het initiatief Dutch Directions, een toekomstige verzamelplaats voor Nederlandse kwaliteitsblogs. Wat de organisatie wel goed op poten had was het commerciële aspect. Honderden reclameuitingen vlogen je om de oren. Zelfs de bierviltjes waren gesponsord. Op het niet-commerciële vlak waren er de introductiefilmpjes voor de diverse onderdelen. Deze waren erg goed, soms briljant!

Maar gelukkig werden er ook nog bloggies uitgereikt. Het doet ons pijn om te moeten zeggen dat we de bloggie voor beste politieke weblog aan onze neus voorbij zagen gaan. Logisch ook als je de winnaar ziet: Jan Marijnissen, en die is in een winnig mood.

De grote winnaar van de middag mag Sargasso genoemd worden. Met twee awards sleepten ze 2 van de 3 nominaties binnen: Die voor beste weblog en die voor beste collectieve webog. Ik wil jullie de openingszin van Carlos zijn speech niet onthouden:

Vier jaar heeft de jury van de Dutch Bloggies erover gedaan om de regels zo aan te passen dat Sargasso eindelijk ook een prijs kon winnen.

De rest van zijn speech vinden jullie hier.
Carlos was overigens de enige met een fatsoenlijke speech. De rest van de winnaars had niet de moeite genomen ook maar iets zinnigers te stamelen dan: “Mama bedankt”.
GeenStijl ging er uiteraard niet vandoor met de publieksprijs. Ze wonnen hem wel (ook uiteraard) en in tegenstelling tot vorig jaar hadden ze nu zelfs een afvaardiging gestuurd, maar weigerden de bloggie met een stoer “hou maar” in ontvangst te nemen. Nou ja, één stap per keer. Volgend jaar hem in ontvangst nemen en het jaar daarna misschien een speech, heren?
Ook Luna van Maanisch was niet aanwezig voor het in ontvangst nemen van haar bloggie. Zij was echter wel zo sportief om ons ultra-modern per telefoon te woord te staan. Dat de hardware van dit stukje techniek bestond uit het plaatsen van een telefoon tegen de microfoon was helaas wat jammer en, ook niet onbelangrijk, onverstaanbaar.

Al met al een geslaagde dag, waarna een gedeelte van onze afvaardiging de avond inging met achtereenvolgens poolen, casino, stappen.

Kijk hier voor de overige winnaars.

Kijk hier voor ruim 400 foto’s van de awards, iets minder dan twee per bezoeker. De GC afvaardiging heeft duidelijk de camera’s weten te ontlopen. Expres of we waren gewoon niet interessant genoeg? Niemand zal het ooit weten :-)