GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, ditmaal voor Said Bouddouft, directeur Stichting Meander, Centrum voor Maatschappelijke Ontwikkeling, provincie Zuid-Holland. Deze opinie verscheen eerder in Trouw.
De heer Fawaz, de moefti der lage landen uit Den Haag, heeft zijn fatwa tegen de voorzitter van het Amsterdamse stadsdeel Slotervaart, Ahmed Marcouch, ingetrokken. Als reden om zijn vonnis in te trekken geeft hij op dat hij Marcouch niet wil bestempelen als hypocriet of afvallige. Volgens hem was zijn eerdere uitspraak in die richting geen fatwa. Hij zou ‘slechts een weerlegging’ hebben geschreven en zijn ‘ongenoegen hebben geuit op de uitspraken van Marcouch bij de omroep NMO’. Wie de tekst van Fawaz heeft gelezen, weet wel beter.
Fawaz en Marcouch zijn sinds enkele weken verwikkeld in een hevige polemiek. Fawaz had in zijn aanval op Marcouch zijn tekst ondertekend als lid van een fatwacommissie. Dit is niet een normale ondertekening van zijn teksten en het is in dit geval een bewuste keuze. Dus zo onschuldig als hij het nu doet voorkomen, was zijn uitspraak niet.
Fawaz heeft geen enkele poging gedaan om inhoudelijk in te gaan op de uitspraken van Marcouch. Hij sprak zich uit over het dragen van een sluier en handenschudden met iemand van het andere geslacht. Zijn bewering dat hij slechts de uitspraken van Marcouch wilde weerleggen, is aantoonbaar onjuist. Bovendien citeerde imam Fawaz ruim uit de Koran en Assoena (uitspraken van profeet) om de beschuldiging van hypocrisie en afvalligheid te onderbouwen. Hij heeft deze beschuldigingen zo goed uitgewerkt dat een vergissing uitgesloten is.
Het doelwit is ook een bewuste keuze. Fawaz gebruikt religie om zijn machtspositie binnen de islamitische, in het bijzonder de Marokkaanse, gemeenschap in Nederland te versterken. Daarom richt hij zijn pijlen op iedereen binnen de Marokkaanse gemeenschap die boven het maaiveld uitstijgt. Hieronder volgen een aantal voorbeelden.
Fawaz en Aboutaleb
Het is algemeen bekend dat Fawaz de huidige staatssecretaris, Aboutaleb, heeft geëxcommuniceerd en tot afvallige heeft verklaard. Aboutaleb heeft nooit laten blijken dat hij geen moslim is. Op gepaste momenten benadrukt hij zelfs zijn geloof. Fawaz heeft dan ook geen recht om over het moslimzijn van een ander te oordelen. Sterker nog, het is niet islamitisch om dat wel te doen. Dat oordeel is immers voorbehouden aan God.
De heer Ajouaou, theoloog en publicist in Trouw, werd door Fawaz uitgemaakt voor ‘een onkundige pupil, die beunhazerij pleegt op wetenschappelijk gebied en bovenal een leugenaar wiens leugens ontkracht dienen te worden’. De reden hiervoor is dat Ajouaou ooit de stelling poneerde dat de verplichting tot het dragen van de hoofddoek niet terug te vinden is in de Koran. Om dit aan te tonen citeerde Ajouaou zelfs koranische verzen.
Tijdens een conferentie van imams weigerde de Tilburgse imam Salaam (geestelijk broeder van Fawaz) een hand te geven aan mevrouw Verdonk. Andere imams, hoofdzakelijk van Marokkaanse afkomst, hadden geen probleem om de hand van de minister te schudden. Fawaz veroordeelde de betrokkenen als ‘geen ware’ imams. Het zou ‘hen ontbreken aan kennis van de islamitische jurisprudentie’.
Verder valt hij regelmatig organisaties van de Marokkaanse gemeenschap aan, die zich sterk maken voor integratie van Marokkaanse migranten in onze samenleving. Pas geleden heeft hij Marokkaanse organisaties die de Marokkaanse jeugd weerbaar maken tegen religieus radicalisme, beschuldigd van het bevorderen van afvalligheid.
Fawaz tot inkeer
Fatwa’s uitspreken door Fawaz is dus geen nieuws en past in het fenomeen van politieke agitatie van gepolitiseerde imams. Het nieuws is dat Fawaz zijn fatwa intrekt. Hij heeft niet ineens het licht gezien en is tot inkeer gekomen. Hij trok zijn fatwa in omdat hij voor het eerst geconfronteerd werd met druk van buiten. Marcouch is de confrontatie met hem aangegaan en het Samenwerkingsverband Marokkanen in Nederland (SMN) nam nadrukkelijk afstand van zijn uitlating.
In tegenstelling tot de verontwaardiging en protesten van buiten de islamitische gemeenschap, heeft de druk van moslims zelf wel gewerkt. Het zou daarom geen slecht idee zijn als het SMN het initiatief zou nemen tot een Landelijk Beraad Marokkanen 2. Zo’n beraad heeft zijn nut in de aanloop naar ‘Fitna’ bewezen. Het kan ook nuttig zijn tegen het zaaien van vijandigheid en haat onder de Marokkaanse gemeenschap door extremistische imams. Want dat doet Fawaz met zijn fatwa’s.