Driehoeksverhouding

OPINIE - Dyab Abou Jahjah, de Libanese Vlaming achter de Arabisch-Europese Liga, tweette: “Verzet tegen mijn comeback komt vanuit een driehoek: Extreem rechts, Israel lobby en Moslim fundamentalisten. Rare alliantie of juist niet.”
Het zijn precies de drie groepen die het debat overheersen, en ze hebben elkaar onderling hard nodig om hun kaartenhuis overeind te houden. Haal één van deze drie groepen weg en het hele gebouw stort in elkaar.

Zonder moslimfundamentalisten is er geen Grote Boze Islam die de andere twee kunnen gebruiken om te bewijzen dat de islam als geheel een gevaar is. Daarom zit Maiwand Al-Afghani bij Knevel en Van den Brink, in plaats van bijvoorbeeld Hassnae Bouazza die een volstrekt redelijk mens is.

Zonder Israëllobby lijkt extreemrechts ineens veel te veel op de nationaal-socialisten van weleer. De propagandistische retoriek van de nazi’s nemen ze vaak één op één over, maar ze kunnen zich dankzij hun vrienden verbergen achter enorme Israëlische vlaggen om hun overigens flinterdunne liefde voor de primaire slachtoffers van het nazisme aan te tonen.

Zonder extreemrechts hebben de moslimfundamentalisten het veel moeilijker om te recruteren onder jonge moslims die zich in hun geboorteland Nederland steeds minder welkom voelen. Mensen die zich thuis voelen en een toekomst zien in Nederland krijg je niet zo gek om in slachthuis Syrië Allahu Akbar brullend de dood tegemoet te rennen, of zelfs maar om zich totaal van de Nederlandse maatschappij af te keren en zich in een (vaak valse) traditie op te sluiten. Bovendien horen de fundamentalisten maar al te graag dat zij heel de islam vertegenwoordigen – en zowel de Israëllobby als extreemrechts willen ons juist dat doen geloven.

En zo zit het debat vast in een cirkelredenering van onderling afhankelijke clubjes. Wie een stap uit de cirkel doet op zoek naar wat nuance, kan op de woede van alledrie rekenen, uit puur zelfbehoud. Het kaartenhuis van het extremisten verdraagt geen nuance.