Tja, ridders die denken te weten hoe de wereld in elkaar zit zijn van alle tijden, dat heeft u mooi uit de mouw geschud. Alhoewel het bestrijden van mijn familienaam een minpunt is in deze dat kan het daglicht niet verdragen.
To be continued in 10 years.
#3
Degtyarev Pekhotny
Heel mooi maar ik snap er wederom niks van. Maar wel mooi.
#4
mark
Geen woorden maar camardaden.
Heel mooi maar ik snap er voor het eerst niks van.
#5
larie
Kumar of in dialect La Camar betekend de maan in het arabisch en werd in midelnederlandse tijden gebruikt om “donkere” daden te beschrijven. De bokkenrijders werder ook zo beschreven.
Het moment uit het boek die een ieder wel ooit eens heeft gehoord:
Don (Rabotnik is grapje wat op russisch voor werker.man lijkt) en don, u weet wel maffia, staat op een heuvel te kijken naar wieken van windmolens (La mancha) kijk zegt hij :Reuzen, die moeten verslagen woorden. Sancho (hulpje) zegt nee heer ridder (een koene ridder, onvervalste held): Ik zie dat u weinig van de wereld weet. (deze zin komt overal terug, keer op keer).
Zo is de sprong van del 1 (400 jaar geleden, deel twee komt over 10 jaar) van Don naar Rambo snel gemaakt.
KLASSE! er zit nog meer in maar iik weet weinig van de wereld ;-)
#6
larie
Excuus voor de warboel, niet wakker en zon pal op het scherm. Ik neem nog maar eens een sterke bak..
Canardaden had ook leuk geweest.
#7
Crachà�t
Het zal al wel duidelijk zijn dat ik het gegeven: ‘een tekening zegt meer dan woorden’ zeer nauw ten harte neem, hier, ten Sargasso. Meer nog: ik probeer de limieten ervan op te zoeken, en haast te overschrijden.
Daar valt dan als slachtoffer een al te eenvoudige ‘oplossing’, als was het een rebusje, weg. Wat blijft is een zeer instinctieve, onderbewuste soort film, een bizarre constructie, die met flarden bewustzijn speelt -de oude surrealistische manier van deconstructeren.
Of de techniek van een auto-écrituregedicht, maar dan met kleurvlakken ipv zinnen.
Sargasso leent zich uitstekend als medium hiervoor, en de duizend euro die ik ervoor krijg helpen uiteraard ook.
Ik hoop ook dat iedereen z’n eigen verhaal wel wil zien/bedenken, we zijn tenslotte vrij en groot genoeg.
In Don Rabotnik’s geval, ging de creatie als volgt, ahem…
Don Q. bestaat vandaag 400 jaar, het is het enige boek wat mij steeds aan het schaterlachen krijgt.
Er bestaan vanuit bepaald perspectief geen grotere tegengestelde helden als Rambo/Don Quichote -maar aan de andere kant zijn ze uiteraard hetzelfde: losers.
No More Heroes: The Stranglers — “Whatever Happened too, Sancho Panza” — Rambeau goeie sidekick ook, denk ik dan.
De Russki-connekt: De Arbeider was de Held van de Partij.
Rond 1920 was één van de hoogtepunten van de Posterkunst in Rusland, tot Lenin of was het Trotski daar een eind aan maakte. Dus lekker grafisch uitleven.
Ik kan me niet voorstellen dat de apparatsjik Don Q als held wou/kon zien -dan eerder Rambeau, die ook vandaag wel menig baboesjka’s schouw als icoon versiert.
Maar in wezen ben je pas als maatschappij geslaagd wanneer je Don Q. als held kan aanvaarden, de Don Q. in elk van ons. Zelfspot.
En zo sluit er weer een cirkeltje met Don Q. als ‘bad guy’ afbeelden, en op te roepen tot actie, daadkrachtige nog wel, terwijl als er één opriep tot daadkrachtige actie, het de Molenman was.
Maar evengoed is alles hier enkel een preuve van Goesting om te tekenen, ecclectiek ellentriek!
#8
larie
Fraaie gedachten dank, ik het ‘m geprint en vlak voor m’n snuffert gehangen om mijzelf eens een hartig lesje te leren, dat was nodig blijkt.
#9
Ruud
Waarom moet ik denken aan ‘Losing My Religion’ van R.E.M., na het lezen van je comment, Crachàt?
#10
Crachà�t
hmm, ik hoop maar dat dat goed nieuws is, Ruud…
Op Cunninghams ‘Windowlicker’ (Aphex Twin) na, de mooiste clip die ik ken. En idd vol verwijzingen, Caravaggio oa.
En nu hop!, ten drank ende feest, de antibiotica-kuur zit erop!
Reacties (11)
wow… fraai!
Tja, ridders die denken te weten hoe de wereld in elkaar zit zijn van alle tijden, dat heeft u mooi uit de mouw geschud. Alhoewel het bestrijden van mijn familienaam een minpunt is in deze dat kan het daglicht niet verdragen.
To be continued in 10 years.
Heel mooi maar ik snap er wederom niks van. Maar wel mooi.
Geen woorden maar camardaden.
Heel mooi maar ik snap er voor het eerst niks van.
Kumar of in dialect La Camar betekend de maan in het arabisch en werd in midelnederlandse tijden gebruikt om “donkere” daden te beschrijven. De bokkenrijders werder ook zo beschreven.
Het moment uit het boek die een ieder wel ooit eens heeft gehoord:
Don (Rabotnik is grapje wat op russisch voor werker.man lijkt) en don, u weet wel maffia, staat op een heuvel te kijken naar wieken van windmolens (La mancha) kijk zegt hij :Reuzen, die moeten verslagen woorden. Sancho (hulpje) zegt nee heer ridder (een koene ridder, onvervalste held): Ik zie dat u weinig van de wereld weet. (deze zin komt overal terug, keer op keer).
Zo is de sprong van del 1 (400 jaar geleden, deel twee komt over 10 jaar) van Don naar Rambo snel gemaakt.
KLASSE! er zit nog meer in maar iik weet weinig van de wereld ;-)
Excuus voor de warboel, niet wakker en zon pal op het scherm. Ik neem nog maar eens een sterke bak..
Canardaden had ook leuk geweest.
Het zal al wel duidelijk zijn dat ik het gegeven: ‘een tekening zegt meer dan woorden’ zeer nauw ten harte neem, hier, ten Sargasso. Meer nog: ik probeer de limieten ervan op te zoeken, en haast te overschrijden.
Daar valt dan als slachtoffer een al te eenvoudige ‘oplossing’, als was het een rebusje, weg. Wat blijft is een zeer instinctieve, onderbewuste soort film, een bizarre constructie, die met flarden bewustzijn speelt -de oude surrealistische manier van deconstructeren.
Of de techniek van een auto-écrituregedicht, maar dan met kleurvlakken ipv zinnen.
Sargasso leent zich uitstekend als medium hiervoor, en de duizend euro die ik ervoor krijg helpen uiteraard ook.
Ik hoop ook dat iedereen z’n eigen verhaal wel wil zien/bedenken, we zijn tenslotte vrij en groot genoeg.
In Don Rabotnik’s geval, ging de creatie als volgt, ahem…
Don Q. bestaat vandaag 400 jaar, het is het enige boek wat mij steeds aan het schaterlachen krijgt.
Er bestaan vanuit bepaald perspectief geen grotere tegengestelde helden als Rambo/Don Quichote -maar aan de andere kant zijn ze uiteraard hetzelfde: losers.
No More Heroes: The Stranglers — “Whatever Happened too, Sancho Panza” — Rambeau goeie sidekick ook, denk ik dan.
De Russki-connekt: De Arbeider was de Held van de Partij.
Rond 1920 was één van de hoogtepunten van de Posterkunst in Rusland, tot Lenin of was het Trotski daar een eind aan maakte. Dus lekker grafisch uitleven.
Ik kan me niet voorstellen dat de apparatsjik Don Q als held wou/kon zien -dan eerder Rambeau, die ook vandaag wel menig baboesjka’s schouw als icoon versiert.
Maar in wezen ben je pas als maatschappij geslaagd wanneer je Don Q. als held kan aanvaarden, de Don Q. in elk van ons. Zelfspot.
En zo sluit er weer een cirkeltje met Don Q. als ‘bad guy’ afbeelden, en op te roepen tot actie, daadkrachtige nog wel, terwijl als er één opriep tot daadkrachtige actie, het de Molenman was.
Maar evengoed is alles hier enkel een preuve van Goesting om te tekenen, ecclectiek ellentriek!
Fraaie gedachten dank, ik het ‘m geprint en vlak voor m’n snuffert gehangen om mijzelf eens een hartig lesje te leren, dat was nodig blijkt.
Waarom moet ik denken aan ‘Losing My Religion’ van R.E.M., na het lezen van je comment, Crachàt?
hmm, ik hoop maar dat dat goed nieuws is, Ruud…
Op Cunninghams ‘Windowlicker’ (Aphex Twin) na, de mooiste clip die ik ken. En idd vol verwijzingen, Caravaggio oa.
En nu hop!, ten drank ende feest, de antibiotica-kuur zit erop!