#Dezeweek | De versloerieïng van de samenleving

Jarenlang heeft de hufter het moeten bezuren. De bumperklevende borsthaardragende klootzakken domineren het straatbeeld en zwierend met de fallus vol testosteron verstieren ze ons anders zo gezellige leefomgeving. De hufter heeft het gedaan. Maar niet lang meer, er breekt een tijdperk van sloeries aan.

Patricia Paay heeft het begrip ‘boek’ wel naar een heel ander niveau gebracht. Of ja een boek, het blijkt eerder een soort uit de kluiten gewassen bangalijst te zijn geworden. Ik heb Paay nog nooit één coherente zin zien maken, maar als het gaat over met wie ze zogenaamd allemaal de lakens heeft gedeeld kan ze plotseling een volledig boek uitpoepen. Bert van de Veer verdient een flinke draai om de oren.

Al wist die vermoedelijk niet eens dat ‘ie meewerkte aan een boek vol leugens. Zowel Waylon en John de Mol, die toch echt wel ergere dingen hebben om zich voor te schamen, hebben een romantisch avondje al stellig ontkend. Waarschijnlijk is het ook echt niet waar, maar daar draait het natuurlijk ook helemaal niet om. Patricia heeft precies gekregen wat ze wilde, een hele hoop onverdiende aandacht.

We moeten niet vergeten dat tante Patricia de zestig al gepasseerd is. Ze zou lekker thuis kunnen gaan zitten, échte boeken lezen en een lekker stukje fietsen over de dijk. In plaats daarvan gaat ze halfnaakt in de Playboy staan en achterlijke boeken schrijven over seksen. Op je zestigste nog neukbaar willen zijn, dat perverse snakken naar aandacht. En als die dan negatief is opeens doen alsof je waardigheid hebt. Patricia is gewoon een sloerie.

Een wijf dat geen geheim maakt van haar totale gebrek aan klasse is Patty Brard. Als klein kind kreeg ik al de rillingen als ik per ongeluk langs Patty’s Posse zapte en dat is sindsdien alleen maar erger geworden. Met haar rokerige vuilbekkerij opende Patty de hellepoorten, waar vervolgens de demonen van alle honderd Oh Oh Cherso spinoffs uitkropen. Patty heeft een carrière gemaakt van haar sloerie-zijn, maar lijkt dat zelf niet helemaal door te hebben. Als ze erop gewezen wordt, trekt ze alle sloerie-registers open in fel verzet. Zelfs Nico Dijkshoorn heeft er geen woorden voor.

Het bericht dat zo iemand Koffietijd mag presenteren kwam dan ook als een klap. Zo is één van de weinige pretentieloze televisieprogramma’s geïnfecteerd met een akelige ziekte. Ik durf te wedden dat Patty in haar leven nog nooit een kop koffie heeft vastgehad. Die staat om half één ’s middags op met een slok tequila. In plaats van lekker leuteren gaan ze in dat programma nu dronken schreeuwen en met servies naar elkaar gooien. Tequilatijd, het begin van het einde.

En dan net als je denkt dat het sloeriedebat er klaar voor is de plek van het hufterdebat in te nemen, heeft Mart Smeets z’n mond weer opengedaan.