COLUMN - De grote winnaar van de Oscars staat elk jaar zo’n beetje vast. Jammer, maar misschien kan daar met alternatieve nominaties verandering in gebracht worden.
Zondagnacht worden voor de 85e keer de Oscars uitgereikt. En voor de 85e keer (denk ik hoor, was er niet altijd bij), staat de grote winnaar eigenlijk al vast. Vorig jaar was het The Artist, dit jaar zal het, niet volledig zonder de hulp van flapuit Paul Verhoeven, Michael Haneke’s bejaardendrama Amour worden. Ik vind het jammer dat het al zo goed als vaststaat en misschien ben ik een beetje laat, maar ik zou daarom graag nog wat nominaties aan de lijst toevoegen.
Jelle Brandt Corstius voor beste mannelijke hoofdrol. Deze op het eerste gezicht wellicht brave knaap laat zien wel degelijk een wild side te hebben en veroverde daarmee de afgelopen tijd mijn hart. Als verlegen Ruslandkennertje zaagt hij plots brutaal aan de stoelpoten van de Richard Leeuwenharts van deze tijd. Hij toonde me dat het eigenlijk heel maf is om als directeur een bonus van twee miljoen te krijgen, voor een daad die het faillissement van zijn bedrijf betekent. Ik heb bijvoorbeeld nog nooit een tien gekregen als ik enkel een piemel op mijn tentamenblad tekende.
Maar och, net als je denkt dat het lekker gaat krijgt het verhaal plotseling een nare twist als de grote boze Toon van het Debat om de hoek komt kijken. In Nieuwsuur stelt Spong zelfs dat JBC strafbaar is voor zijn mooie actie. Een vervelende wending wellicht, maar het ontlokte bij Jelle zijn meest legendarische uitspraak ooit: ‘Sue me bitch.‘
Dat zal ook Olympisch Atleet Oscar Pistorius gedacht hebben, toen hij zijn vriendin als in een ware drama-thriller vol met lood op de grond hoorde ploffen. Zijn vriendin kon hem op dat moment natuurlijk niet meer sueen, maar het zou geen Academy Award-waardige film zijn als niet iemand anders dat snel genoeg deed. De psyche van de onderbeenloze Pistolen Piet, of Pistolius zoals hij in eigen land genoemd wordt, blijft ons volledig onbekend. Een geschifte bad guy zo overtuigend neerzetten verdient een Oscar voor beste mannelijke bijrol. What’s in a name he?
Het meest verrast ben ik misschien toch wel door het schitterende script van The Matrix 4. Na het goede 1 waren 2 en 3 natuurlijk kut, maar 4 is verrassend goed politiek geëngageerd. Oorlogen worden tegenwoordig namelijk niet meer in loopgraven uitgevochten, maar gewoon op het internet. Dit is in The Matrix 4 het geval als grootmachten Amerika en China botsen.
China heeft als vanzelfsprekend de favorietenrol in deze strijd, maar verhoudingen veranderen op het moment dat de VS een geheim wapen uit onverwachte hoek halen. Bejaarde Henk ‘computervredebreuk’ Krol (afgewezen voor een rol in Amour) verlegt alle standaarden van digitale oorlogvoering. Met een via MSN verstuurd virus legt hij de volledige Chinese luchtmacht plat. Eventjes is Henk oorlogsheld, maar – spoiler alert – als ze erachter komen dat hij aandelen in de gaykrant heeft, schieten ze ‘m dood.
Als er nog zoveel moois is, waarom zou je dan al je Oscars aan een twee uur sleurende bejaardenfilm geven?