Stel je bent een vrouwelijke docent op een hogeschool. Een collega uit je team gaat op bedevaart naar Mekka en komt terug met de mededeling dat hij vrouwen geen hand meer wil geven. Wat nu? Het overkwam een aantal docenten van de Hogeschool van Amsterdam (HvA).
Het antwoord op deze vraag ligt voor de hand: je bepaalt zelf hoe je hiermee omgaat. Als iemand mij geen hand meer zou geven zou ik een klacht indienen. Ik zou mijn teamleider laten weten dat ik niet meer met die man wil werken. Als dat problemen op zou leveren, zou ik alle interne procedures van de hogeschool aanspreken om dit punt aan de orde te stellen. We zouden er eindeloos over gaan discussiëren, en er zou ongetwijfeld een halfbakken compromis uitkomen. En daar zou dan weer discussie over ontstaan.
Schikken in het lot
Zouden alle collega’s zo reageren? Nee, de meesten zouden zich waarschijnlijk schikken in hun lot: handje schudden met die ene collega is er niet meer bij. Zij zouden geen stampij maken, maar gewoon hun werk blijven doen. Ze zouden er zo hun eigen ideeën over hebben, en daar zou het bij blijven. Af en toe zouden ze onderling grapjes maken over ‘die fanatieke moslim’ en soms zou de betreffende collega daarachter komen. Dat zou dan weer tot allerlei gesprekken leiden over hoe we met elkaar om moeten gaan.
In modieuze termen kunnen we dit ‘zelforganisatie’ noemen: mensen die met een probleem worden geconfronteerd zoeken naar mogelijkheden om met dat probleem om te gaan: ze gaan vluchten, vechten of vermijden. In dit geval zouden weinig mensen vluchten, ik zou vechten en een meerderheid zou het vermijden. Maar in al die gevallen zou er op iets langere termijn een gesprek ontstaan over de wenselijkheid van het schudden van handen. Dat is een begin van een oplossing, wat je mening over handen schudden ook mag zijn.
Externe adviseur
Maar niet volgens de VVD, de partij die meestal vindt dat burgers zelf problemen kunnen oplossen en niet bij alles naar de overheid moeten kijken. Cora van Nieuwenhuizen stelde deze week Kamervragen over het bericht dat de HvA-docent inmiddels in een herplaatsingstraject zit waarbij een dure externe adviseur betrokken is. De VVD wil weten of de docent niet ontslagen had moeten worden. Het traject zou enorme verspilling zijn en de VVD vraagt zich af of dit aan meerdere instellingen voorkomt.
Wat is te prefereren? Door middel van ‘zelforganisatie’ kan de HvA zelf tot een oplossing komen voor dit probleem. Die oplossing is een herplaatsingstraject geworden, al is dat misschien duur. De HvA had ongetwijfeld zelf ook een goedkopere oplossing gewenst. Het alternatief is dat de politiek ons gaat voorschrijven hoe we met dit soort zaken omgaan. Het ontslag van de docent was duurder geweest. En al die Kamervragen leiden slechts tot eindeloze inventarisaties of soortgelijke problemen ook op andere hogescholen spelen. Heeft mevrouw Van Nieuwenhuizen door hoeveel al die bureaucratie kost? Mijn gok: een veelvoud van een externe adviseur.
Update: Zojuist is bekend geworden dat de man niet meer als docent aan de slag kan op de HvA. Hij wordt echter niet ontslagen.
Reacties (13)
Hij is nu toch ontslagen aangezien er niet mee te werken viel?
Dat is een uur geleden bekend geworden ja :-)
http://www.nu.nl/binnenland/2470608/index.html
Wat een enge paternalistische mentaliteit bij de VVD. Zou je niet verwachten bij liberalen inderdaad.
@3
Het zien van vrouwen als minderwaardig volk vind jij liberaal?
De VVD vindt dat inderdaad meestal, maar als de overheid zélf geen orde op zaken kan zetten dan moet je daar ingrijpen vooral als het een seculier overheid ondermijnt. (ja sorry de verkiezingen zitten er nog maar net op hahahahhah). Dus de strekking is juist maar het voorbeeld maakt het alleen maar mooier
@4Tja Bookie, ik denk dat ik snap wat jij bedoelt en dat ik het daar mee eens kan zijn. Een overheid moet neutraal zijn hoezel hogescholen en vooral universiteiten dat niet zijn.
Ze zijn of links of christelijk of allebei.
Ik denk dat de VVD zich laat leiden door de agenda van de concurrent op de rechterflank. Mooi voorbeeld van detailpolitiek.
@4 wat Jos @6 zegt.
Liberalen gaan er uit van het individu zijn of haar eigen keuze kan maken. Dat zegt helemaal niets over of je het het met die keuze vervolgens eens bent. Vrij naar Voltaire:
“Ik verafschuw wat u denkt, maar ik zal uw recht om het te denken met mijn leven verdedigen.”
Dat is een liberaal principe.
Ik weet zeker dat er duizenden vrouwen en mannen zijn die geen hand van hun collega’s krijgen.
Zo lang de man geen maatschappijleer, filosofie of psychologie doceert, zou ik er geen probleem mee hebben.
Aan gezien ik een man ben, zou ik als protest wel zijn eventueel uitgestoken hand aan mij negeren.
N.B.
Misschien kan de VVD zich eens wat meer bezig houden met de al maar groter wordende rijen bij de voedselbank.
Inderdaad iets waar de politiek zich niet hoeft bezig te houden.
Over hoe te reageren op deze docent, lijkt het me wel van belang hoe hij verder functioneert. Hoe minder, hoe zwaarder zo’n simpele omgangsvoorkeur gaat tellen. Met iemand nooit handen schudden is voor een directe collega ook niet zo’n probleem. Het is vooral de representatiefunctie waar het lastig is, bij onbekende mensen dus waar je in functie bent. Dat kan het bedrijf schaden als iemand niet in staat is bezoekers op hun gemakt te stellen.
SGPers mogen ook gewoon werken, terwijl we daar toch ook van weten, dat die vrouwen niet als gelijkwaardig beschouwen. Gaat dit nu werkelijk alleen om het handje en heeft de opstelling naar vrouwen hier niets mee te maken, of is de opstelling naar vrouwen toe alleen een probleem bij bepaalde geloven en bij andere niet?
De vragen over het herplaatsingstraject vind ik ook een goed voorbeeld van detailpolitiek. Het personeelsbeleid van de HvA is een zaak van de HvA en niet van de Tweede Kamer.
Hoe zit dat met de weigering van (orthodoxe) Joodse vrouwen om de man een hand te geven?
@7 je ziet over het hoofd dat er bij handen schudden twee partijen in het spel zijn. In de Nederlandse/westerse context is het niet willen handen schudden beledigend en wanneer dat slechts vrouwen betreft discriminerend bovendien. Nou heb je de vrijheid om dat te doen, zo liberaal zijn we wel, maar niet op de werplek wanneer die is gesitueerd in een openbare instelling die wordt bekostigd met middelen die alle belastingbetalers ophoesten, ook vrouwen en ook andersdenkenden. Als je je religieuze plicht zo zwaar voelt dat je je niet kan aanpassen dan moet je gewoon consequent zijn en bij een particuliere instelling gaan werken die geen problemen heeft met jouw afwijkende gedrag. Hetzelfde geldt voor het dragen van hoofddoekjes of welk religieus kenmerk dan ook.
@10 Dat van die SGP vrouwen zal best zo zijn, maar je kan iemand niet afrekenen op zijn denkbeelden maar wel op zijn gedrag. Als zo’n vrouw zich door kleding of gedrag niet neutraal opstelt in de uitoefening van een publieke functie geldt het bovenstaande ook voor haar. Dat van die weigerambtenaren die geen homo’s wilden huwen zou mijns inziens moeten leiden tot ontslag uit in ieder geval die functie.
@12: SGP vrouwen mogen helemaal geen publieke functies bekleden door eigen gedrag en het gedrag van SGP mannen.
Op dit moment hebben we de vrijheid om wel of niet handen te schudden ook nog steeds op iedere werkplek, al wordt daar voor bepaalde groepen mensen steeds moeilijker over gedaan. Ik hoef helemaal niemand een hand te geven. Er zijn heel wat mensen, die ik nooit een hand zou willen geven. En als die docent nu gewoon besluit om niemand meer een hand te geven, kan hij ook niet meer van discriminatie beschuldigd worden. Dat kunnen we dan met zijn allen onbeleefd vinden (vind ik ook), maar onbeleefdheid is niet verboden.
Zo lang we nog steeds mensen, die fysiek geweld tegen anderen gebruikt hebben, in de Tweede Kamer laten zitten en daar niets tegen ondernemen, is de weigerdocent een mug waar sommige mensen een enorme olifant van proberen te maken. En helaas nog met succes ook, want waar de weigerambtenaar niet weg is gestuurd, wordt de weigerdocent wel weg gestuurd. dat is meten met 2 maten (jouw opstelling om beiden weg te sturen is dan in ieder geval wel consequent).