Grappig, on-t-wetendheid. Veel weten leidt tot ontweten… Toepasselijk.
#2
Bismarck
@1: In ieder geval beter dan de “ignorance” die in het artikel gebruikt wordt. Net alsof alleen de onbekende antwoorden op de bekende vragen meetellen. Als je zo kijkt is een diepgelovige redneck die nooit buiten zijn dorp is geweest alwetend.
#3
zmc
Weten wat je niet weet is even goed informatie. Men vergeet in het onderzoek iets te zeggen over de signal-to-noise ratio van de beschikbare informatie. Ik heb daar echter wel een vermoeden over en dat lijkt te worden bevestigd door de grafiek over science citations.
Ik vraag men af – als men nu alle zutterige weblogs, zoekmachine-advertentie-traps en soortgelijke onzin meerekent… zou men ook alle boodschappenbriefjes van mijn oma hebben meegeteld? Ik denk het niet. Mijn conclusie: de onderzoeksmethode rammelt aan alle kanten en de conclusie ook. Men levert hier een prachtige bijdrage die mooi aansluit bij de signal-to-noise-ratio-trend die ik meen te bespeuren.
#4
m44
In een serieus artikel over dyslexie: “De auteurs hopen met deze artikelen niet alleen handvaten aan te reiken voor de omgang met dyslectische leerlingen.”
/Terzijde SN-ratio
#5
Martijn
@2: Ze doen het op zijn Rumfelds. De known unknowns nemen telkens toe, maar dat komt omdat unknown unknows door meer known knowns worden veranderd in known unknowns.
Reacties (5)
Grappig, on-t-wetendheid. Veel weten leidt tot ontweten… Toepasselijk.
@1: In ieder geval beter dan de “ignorance” die in het artikel gebruikt wordt. Net alsof alleen de onbekende antwoorden op de bekende vragen meetellen. Als je zo kijkt is een diepgelovige redneck die nooit buiten zijn dorp is geweest alwetend.
Weten wat je niet weet is even goed informatie. Men vergeet in het onderzoek iets te zeggen over de signal-to-noise ratio van de beschikbare informatie. Ik heb daar echter wel een vermoeden over en dat lijkt te worden bevestigd door de grafiek over science citations.
Ik vraag men af – als men nu alle zutterige weblogs, zoekmachine-advertentie-traps en soortgelijke onzin meerekent… zou men ook alle boodschappenbriefjes van mijn oma hebben meegeteld? Ik denk het niet. Mijn conclusie: de onderzoeksmethode rammelt aan alle kanten en de conclusie ook. Men levert hier een prachtige bijdrage die mooi aansluit bij de signal-to-noise-ratio-trend die ik meen te bespeuren.
In een serieus artikel over dyslexie: “De auteurs hopen met deze artikelen niet alleen handvaten aan te reiken voor de omgang met dyslectische leerlingen.”
/Terzijde SN-ratio
@2: Ze doen het op zijn Rumfelds. De known unknowns nemen telkens toe, maar dat komt omdat unknown unknows door meer known knowns worden veranderd in known unknowns.