Het ontbijt. De kinderen eten het laatste brood op. Voor mezelf besmeer ik twee rijstwafels met chocopasta.
De rijstwafel voldoet ternauwernood aan de kwalificatie ‘eetbaar’. Als bouwmateriaal, daarentegen, heeft het indrukwekkende eigenschappen. Het kan niet zo goed tegen vochtigheid, maar verder kun je het omschrijven met termen die we doorgaans reserveren voor het soort wondermaterialen die NASA gebruikt. Superlicht, sterk, goedkoop, makkelijk te verwerken. Een alternatief voor dure aardbevingsbestendige staalconstructies. Het ergste dat je kan overkomen is dat het dak in de vorm van gepofte rijst op je neerdaalt. Dat is geen reden tot zorg, hoogstens tot de aanschaf van een effectieve antiroosshampoo.
Als ik aan tafel ga zitten, zegt Vera, mijn dochter van vijf: ‘O, pappa, je mag niet twee boterhammen met hetzelfde. Dat is niet eerlijk.’
Dat is een regel. Alle regels die we voor onze kinderen verzinnen, passen onze kinderen ook op ons toe. Als we er niet aan voldoen, worden ze boos. Groot onrecht. Het is een soort populisme op huiskamerschaal.
Doorgaans voorkom ik dergelijke conflicten door mijn eigen gedrag bij voorbaat te versmallen tot het voldoet aan de regels die voor onze kinderen gelden. Modern ouderschap doet denken aan een communistische dictatuur waarin de leider voortdurend moet veinzen gelijk te zijn aan het volk. De grote dictators losten dat op door het volk op afstand te houden met een hoge paleismuur. Onze woonkamer is echter net te klein voor zo’n muur.
Terwijl mijn dochter protesteert, kauw ik traag op de eerste rijstwafel. De dictator is moreel bankroet, prima. Maar nu wil hij graag even de krant lezen.
Meer bij Bijzinnen.
Reacties (4)
Dynastieke dictators losten het vooral op door een legitimatie voor het verschil te verzinnen. Het koningschap was een door god(en) aangewezen bestemming, waarbij de zware last van de verantwoordelijkheid nu eenmaal gecompenseerd werd met andere regeltjes voor de torser. Je ouderschap kun je op precies dezelfde wijze inrichten (er zijn andere regels voor mij Zonnekoning pap, dan voor jullie horige kindertjes).
Na jaren geworsteld te hebben met dit soort dilemma’s ben ik me er van af gaan maken met “je moet doen wat je vader zegt, niet wat je vader doet”. Met een brede grijns, dat wel. Geen idee meer wie de bedenker was van deze zin, maar ik was ‘m er wel dankbaar voor.
Overigens meen ik dat Godfried Bomans zich ooit heeft afgevraagd waarom ouders consequent zouden moeten zijn…
Leve de ouder als verlicht despoot!
(inmiddels opa en veel te tolerant)
Straks geen pak koekjes in een keer leegeten. NIet meer hardop boeren… tja, ik kan wel wat advies gebruiken geloof ik…
Ik denk dat ik maar de Griekse slag doe. Als je niet luistert krijg je een hengst – voor meelezende jeugdzorgmedewerkers, dit is een grapje hoor…
Rijstwafels zijn niet gelijk aan boterhammen. En chocopasta is racistisch.