Hoe kwam ik bij dit nummer. Kwam het doordat ik gisteravond naar het schaatsen keek en Femke Kok een interview hoorde geven? Ze sprak zo keurig, met mes & vork, zeg maar. Haast een beetje ouderwets. Maar ze had een Nederlands record op de 500 meter gereden en ze kwam erg sympathiek over. Of kwam het doordat ik vanmiddag mijn dementerende moeder bezocht die woorden als confetti, als sneeuw rondstrooit? We luisterden naar wat liedjes, wat chansons, wat evergreens, en wat Nederlandstalige klassiekers. En daar kwam Jules de Corte voorbij. En er zijn inmiddels natuurlijk vlottere zangers – maar die tekst, die klonk ineens zo verdomd subtiel actueel, en tegelijk zo scherp.
Ik zou wel eens willen weten, waarom zijn de wolken zo snel
Misschien dat ’t een les aan de mens is
Die hem leert hoe fictief een grens is
Of misschien is het ook maar eenvoudig een engelenspel
Daarom zijn de wolken zo snel.Ik zou wel eens willen weten, waarom zijn de mensen zo moe
Misschien door hun jachten en jagen
Of misschien door hun tienduizend vragen
En ze zijn al zo lang onderweg naar de vrede toe
Daarom zijn de mensen zo moe