Een kennis vertelde dat hij, dit speelde voor de coronacrisis, dat hij met de collega’s van zijn organisatie op studiereis was geweest in Noord-Ierland. Werk dus. Maar er was ook tijd voor ontspanning. Zo was het gezelschap op een gegeven moment verzeild geraakt bij een bandje waarvan de drummer nog bij Stiff Little Fingers gespeeld had. Stiff Little Fingers? Maar ik had toch nog een elpee van die punkband uit Belfast, Inflammable Material? Ja, die had ik nog. En die klonk nog steeds erg urgent, hard en boos. En er was dat nummer, White Noise, wat destijds wel ‘ns misbegrepen werd. Lullig wel, en ook om moedeloos van te worden, maak je je in een song kwaad over racisme, heel puntig verwoord, en dan word je beschuldigd van…. racisme. Mijn gok is dat een platenmaatschappij dit nummer nu niet meer zou uitbrengen, want krijg je last mee. Maar, oordeel zelf.
White Noise
Rastus is a nigger, thug, mugger, junkie
Black gollywog, big horny monkey
Pimp, pusher, coon, grinning pick-a-ninny
Send him home soon, back to the trees
Black wogs, black wogs
Your face Don’t fit
Black wogs, black wogs
You ain’t no Brit
Ahmed is a Paki, curry-coffee queer
Ten to a bed, flocking over here
Tax-sponging canker, smelly thieving kids
Ponce greasy wanker, worse than the yids
Brown wogs, brown wogs
Your face don’t fit
Brown wogs, brown wogs
You ain’t no Brit
Stick together, we’ll all be all white, me and you
The only colours that we need, red, right and blue
Paddy is a moron, spud-thick Mick
Breeds like a rabbit, thinks with his prick
Anything floors him if he can’ fight or drink it
Round them up in Ulster, tow it out and sink it
Green wogs, green wogs
Our face don’t fit
Green wogs, green wogs
We ain’t no Brit
And if the victim ain’t a soldier, why should we care?
Irish bodies don’t count, life’s cheaper over there
Green wogs, green wogs
Face don’t fit
Green wogs, green wogs
We ain’t no Brit
Green wogs, green wogs
Grab ‘em, boys
Green wogs, green wogs
Turn up the white noise
Turn up the white noise
Turn up the white noise!