VIDEO - Ik zei nou wel dat al mijn cd’s erg fijn zijn, maar bij deze moest ik toch ff langer nadenken. Alleen al omdat ik niet weet waarom ik ‘m heb…ongetwijfeld gekregen, want aan The songs known from the tv-commercials zou ik mijn geld niet uitgeven. Er staan wel aardige nummers op hoor, daar niet van, maar ik ben te snobistisch om zo’n cliché bewust in huis te halen.
Maar ik kan al die clichés dan wel weer zo uit het hoofd meezingen, en Working in a Coalmine, Going down down down, working in a coalmine – Whoop, zingt al 3 dagen door mijn dat hoofd. Want zo heet de cd dus.
Verder staan er klassiekers op van Percy Sledge, Louis Armstrong, Nina Simone, Little Richard, Sam Cooke (allebei 2x) – opvallen veel zwarte artiesten trouwens, en een paar bands als Muddy Waters, The Zombies en The Platters, en als opvallende uitsmijter Carmina Burana – O Fortuna.
Oh nee ik zie nog een bonus track (?) van Dinah Washington. Go figure (nee, da’s niet de titel maar mijn verbazing).
Ik zat dus wel even te prakkiseren welk nummer van dit (deze?) muzikale ratjetoe nou een Closing Time verdient. Afgaande op de titels dacht ik eerst even aan The New Seekers en I’d Like to Teach the World to Sing, want dat klinkt lekker optimistisch, maar jemig wat een zeiknummer, doe maar niet. Toen scheerde Little Richard met Tutti Frutti nog even door mijn hoofd, vanwege een bizarre theorie van Paulien Cornelisse in De Slimste Mens, die wist te vertellen dat er een gerucht gaat dat dat nummer oorspronkelijk over anale seks ging – en dat nou niemand meer aan dat nummer kan denken zonder aan anale seks te denken, wat heel grappig is, maar ja, ik vind én het nummer nogal irritant, en ik heb ook geen behoefte aan pornografische beelden in mijn hoofd zo vlak voor het slapen gaan.
En zo zijn er nog wat opties overwogen en verworpen, soms omdat ik het nummer ff ging luisteren en ‘t héél snel weer afgezet heb. Van een aantal originelen ken ik alleen de cover, en soms begrijp ik wel waarom dat zo is, zeg maar.
Ook van deze kende ik ooit alleen de cover van Santana, die ik eerlijk gezegd ook iets beter vind. Maar ik wil niet valsspelen, en ik vind ook dit origineel van The Zombies best acceptabel.
Slaap lekker!
Reacties (4)
Leuke muziek die je er de afgelopen dagen opgooit Karin! Mooi dat het opruimen van je cd-collectie een positief bij-effect heeft (al vind ik zelf cd’s en mp3’s stukken prettiger dan die ellendige streaming platforms, want boe tech-multinationals die voor mij bepalen welke muziek beschikbaar is, tegen steeds hogere prijzen. Juist ook omdat je de obscure dingen daar niet vindt. Maar dat allemaal terzijde).
Uit de tijd dat popartiesten nog stropdassen droegen…
De zang klinkt iets braver dan bij Santana, en de gitaren klinken wat minder lang door, maar juist die extra gitaarloopjes tijdens de zang maken hem erg goed.
Die zanger is Colin Blunstone, later ook (of meer?) bekend van The Alan Parsons Project.
(P.S. Dat geluid van Santana vind ik het lelijkste uit de geschiedenis van de elektrische gitaar, omdat de overmaat aan compressie alle leven eruit haalt. Maar dat is persoonlijk. En een levenslang trauma, omdat ik na een optreden met een bandje in een kroeg in Den Haag ooit van iemand te horen kreeg dat ik klonk als Santana…)
Colin Blunstone! Old & wise (weet ik), the turn of a friendly card (denk ik).
Hem had ik niet herkend!
Die man/vrouw in de kroeg had misschien te veel alcohol op…