Loreena McKennit is zo eigenzinnig dat ze haar eigen platenlabel heeft, Quinlan Road. Haar stijl wordt beïnvloed door folk, keltische, middeleeuwse en zoals hierboven blijkt, arabische muziektradities.
Bovenstaande registratie is van de DVD Nights from the Alhambra (2007)
Reacties (3)
Aardig. Minder zweverig dan gisteren. De Arabische invloeden zijn wel minimaal hoor, instrumentaal intermezzo. Maar toch redelijk geslaagde fusion. Vandaag wordt mijn aandacht toch vooral getrokken door de setting.
Hoofdzakelijk opgenomen in het paleis dat Philips II naast de Moorse paleizen in de citadel van het Alhambra op heeft laten trekken. Eigenlijk moet ik zeggen neergeplemd. Een bijna schandalig katholiek contrast met de fijne architectuur van de arabieren.
Tweede observatie is dat Loreena met haar handen aan de gepleisterde Arabische kalligrafie in de paleizen mag komen. Dat zal ik zeker niet proberen als ik daar ben :)
Verder doet de setting me denken aan het Convivencia Festival in de zomer in Zuid-Frankrijk. Maar dat terzijde.
Ik heb het zelfde nummer op de cd “The Mask and the mirror” uit 1994 staan; duurt wel een minuut langer.
Wat overigens maar een klein deel van haar oeuvre is.
Zie:
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Mask_and_Mirror#Overview
Goede muziek!!!
@1: Vermoedelijk is er wel enige trucage bij het “betasten” van dat pleisterwerk toegepast.
@1
Grappig, ik vind haar juist over het algemeen zweveriger dan Dead Can Dance. Maar dat zal wel van de definitie van ‘zweverig’ afhangen. Het Clannad-gehalte is hoger, als je begrijpt wat ik bedoel.
Hoewel ik haar al een aantal jaren uit het oog verloren was en dat wat ik kende veel ouder dan dit was, is het heel erg herkenbaar McKennit – ook in de zin van dat ze nog steeds behoorlijk hetzelfde doet, en er dus weinig progressie in zit. Dit in tegenstelling tot diezelfde Dead Can Dance.