Stond ik na het concert van dEUS wachtend op onze jassen bij de garderobe even met een toevallige medebezoeker te praten. Nou, hij had het maar niks gevonden, dat dEUS. Hun truc bestond eruit dat ze steeds twee liedjes tegelijk door mekaar speelden. Ja, zo kon hij het ook. Nou ja, als hij kon spelen natuurlijk. En nog andere muzikanten bereid vond om tegelijk hun liedje daar weer doorheen te spelen.
Ik pakte maar gauw mijn jas aan en ging naar buiten, je wist het nooit met dat soort gasten. Wie weet kwam je er wel niet meer van af. Begonnen ze daarna over chemtrails ofzo. Of keken ze teveel naar je vriendin. Maar enige relativering wat betreft dEUS was misschien wel op z’n plaats. Schreven fans in Belgie al niet op muren dEUS = God? Was dat niet een tikje overdreven? Maar die relativering kon dan wel wachten tot morgen, want wat je net gezien en gehoord had was wel heel erg goed. En ze hadden je favoriet nummer Little Arithmetics lekker lang gerekt gebracht. Dat was al voldoende om de avond voor jou tot een succes te maken.